کد مطلب: 264629
روایت یک خبرنگار غربی از زندگی 13 ساله در ایران
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۵ فروردين ۱۳۹۴ ساعت ۱۸:۰۰
خبرنگار روزنامه آمریکایی نوشت: ایران کشور مدرن‌تر و قابل زندگی‌تر از آن چیزی است که شما تصور می‌کنید و مدرنی جامعه ایرانی فراتر از سمبل‌هایی چون تعداد برجهای شهر تهران و یا ویراژ دادن بیشترین تعداد خودروی پورشه در شهر تهران است.
به گزارش تسنیم به نقل از نیویورک تایمز، توماس اردبرینگ خبرنگار این روزنامه آمریکایی در تهران از معدود خبرنگاران غربی است که هم به‌واسطه زندگی خصوصی و هم به‌دلیل اقتضائات شغلی‌اش در شهر تهران زندگی می‌کند.
اردبرینگ ۳۹ساله در سال ۲۰۰۲ در تهران اقامت می‌کند و تجربه ۱۳ساله او از زندگی در تهران، او را بیشتر با واقعیات جامعه ایرانی آشنا کرده است.
او خود در توصیف زندگی خود در ایران می‌گوید: من در سال ۲۰۰۲ به ایران رفتم و در سال ۲۰۰۳ با نیوشا توکلیان یک عکاس و هنرمند بنام ایرانی ازدواج کردم. در سال ۲۰۰۸، من خبرنگار واشنگتن پست در تهران شدم و تا سال ۲۰۱۲ و زمانی که جیسون رضاییان این مسئولیت را به‌عهده گرفت، در این سمت بودم.
وقتی به خیلی‌ها می‌گویم که من ۱۳ سال است که در ایران زندگی می‌کنم، غالباً آنها شوکه می‌شوند. آنها از من می‌پرسند: چطور می‌شود در کشوری که دیدگاهی ضدغربی دارد و در آن پرچم آمریکا را آتش می‌زنند و شعار مرگ بر آمریکا سر می‌دهند، زندگی کرد؟ آیا تو نگرانی نداری؟
من به آنها می‌گویم: نه.
ایران کشور مدرن‌تر و قابل زندگی‌تر از آن چیزی است که شما تصور می‌کنید و مدرنی جامعه ایرانی فراتر از سمبل‌هایی چون تعداد برجهای شهر تهران و یا ویراژ دادن بیشترین تعداد خودروی پورشه در شهر تهران است.
وی می‌گوید: در ۱۳ سالی که در تهران زندگی و کار کرده‌ام شاهد تغییرات شگرف در جامعه ایران بر اثر اینترنت، ماهواره و ارتباطات آسان‌تر مردم بر اثر هزینه نسبتاً پایین مسافرت بوده‌ام: ایران تبدیل به یک کشور شهرمحور شده است. بیش از ۷۰ درصد از مردم ایران در شهرها یا نزدیک شهرها زندگی می‌کنند. بی‌سوادی تقریباً ریشه‌کن شده است. بیش از ۶۰ درصد از دانشجویان ایرانی زنان و دختران هستند.
من اینجا با همسرم و گربه خانگی‌مان در یک آپارتمان سه‌خوابه در یک برج ۲۶طبقه که سازنده آن یک شرکت آمریکایی پیش از انقلاب است، زندگی می‌کنیم. نیوشا همسرم راهنمای من برای زندگی در این جامعه پیچیده بوده است و او همچنان مهمترین منتقد و راهنمای من است. من بسیاری دوست ایرانی یافته‌ام و فارسی صحبت کردن را یاد گرفته‌ام و این زبان آموزی باعث شده زندگی و کار در یک شهر ۱۲میلیونی برایم راحت‌تر شود. من یک شهروند هلندی هستم که با یک زن ایرانی ازدواج کرده‌ام و ویزای من تنها برای ۶ ماه اعتبار دارد.
بعد از گذشت ۴ سال از درخواست مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، موفق شدم مجوز کار در ایران را دریافت کنم. من موفق شدم برای مدت ۵ هفته با "روئل وان" کارگردان هلندی برای ساخت یک مجموعه مستند برای یک شبکه هلندی از ایران مجوز بگیرم. بازتاب‌های پخش این مجموعه در کشور لیبرال و کوچک هلند بسیار مثبت بود.
ایران برای بسیاری از غربی‌ها با فیلم‌هایی چون "بدون دخترم هرگز" بتی محمودی یا "آرگو"بن افلک شناخته شده است اما مردم اینجا به‌ویژه مقامات ایرانی دوست دارند تصویری درست از کشورشان به جهان ارایه شود، تصویری که نمایانگر طبیعت زیبای این کشور، فرهنگ باستانی آن، میهمان نوازی و غذاهای خوشمزه ایرانی هم باشد.
ایران دارای مناظر بی‌نظیر طبیعی است اما برای من مهمترین جذابیت ایران مردم این کشور هستند. شما در این مجموعه مستند بخشی از این مردم و تغییرات آهسته جامعه ایرانی را می‌بینید.
به گزارش تسنیم به نقل از نیویورک تایمز، توماس اردبرینگ خبرنگار این روزنامه آمریکایی در تهران از معدود خبرنگاران غربی است که هم به‌واسطه زندگی خصوصی و هم به‌دلیل اقتضائات شغلی‌اش در شهر تهران زندگی می‌کند.
اردبرینگ ۳۹ساله در سال ۲۰۰۲ در تهران اقامت می‌کند و تجربه ۱۳ساله او از زندگی در تهران، او را بیشتر با واقعیات جامعه ایرانی آشنا کرده است.
او خود در توصیف زندگی خود در ایران می‌گوید: من در سال ۲۰۰۲ به ایران رفتم و در سال ۲۰۰۳ با نیوشا توکلیان یک عکاس و هنرمند بنام ایرانی ازدواج کردم. در سال ۲۰۰۸، من خبرنگار واشنگتن پست در تهران شدم و تا سال ۲۰۱۲ و زمانی که جیسون رضاییان این مسئولیت را به‌عهده گرفت، در این سمت بودم.
وقتی به خیلی‌ها می‌گویم که من ۱۳ سال است که در ایران زندگی می‌کنم، غالباً آنها شوکه می‌شوند. آنها از من می‌پرسند: چطور می‌شود در کشوری که دیدگاهی ضدغربی دارد و در آن پرچم آمریکا را آتش می‌زنند و شعار مرگ بر آمریکا سر می‌دهند، زندگی کرد؟ آیا تو نگرانی نداری؟
من به آنها می‌گویم: نه.
ایران کشور مدرن‌تر و قابل زندگی‌تر از آن چیزی است که شما تصور می‌کنید و مدرنی جامعه ایرانی فراتر از سمبل‌هایی چون تعداد برجهای شهر تهران و یا ویراژ دادن بیشترین تعداد خودروی پورشه در شهر تهران است.
وی می‌گوید: در ۱۳ سالی که در تهران زندگی و کار کرده‌ام شاهد تغییرات شگرف در جامعه ایران بر اثر اینترنت، ماهواره و ارتباطات آسان‌تر مردم بر اثر هزینه نسبتاً پایین مسافرت بوده‌ام: ایران تبدیل به یک کشور شهرمحور شده است. بیش از ۷۰ درصد از مردم ایران در شهرها یا نزدیک شهرها زندگی می‌کنند. بی‌سوادی تقریباً ریشه‌کن شده است. بیش از ۶۰ درصد از دانشجویان ایرانی زنان و دختران هستند.
من اینجا با همسرم و گربه خانگی‌مان در یک آپارتمان سه‌خوابه در یک برج ۲۶طبقه که سازنده آن یک شرکت آمریکایی پیش از انقلاب است، زندگی می‌کنیم. نیوشا همسرم راهنمای من برای زندگی در این جامعه پیچیده بوده است و او همچنان مهمترین منتقد و راهنمای من است. من بسیاری دوست ایرانی یافته‌ام و فارسی صحبت کردن را یاد گرفته‌ام و این زبان آموزی باعث شده زندگی و کار در یک شهر ۱۲میلیونی برایم راحت‌تر شود. من یک شهروند هلندی هستم که با یک زن ایرانی ازدواج کرده‌ام و ویزای من تنها برای ۶ ماه اعتبار دارد.
بعد از گذشت ۴ سال از درخواست مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، موفق شدم مجوز کار در ایران را دریافت کنم. من موفق شدم برای مدت ۵ هفته با "روئل وان" کارگردان هلندی برای ساخت یک مجموعه مستند برای یک شبکه هلندی از ایران مجوز بگیرم. بازتاب‌های پخش این مجموعه در کشور لیبرال و کوچک هلند بسیار مثبت بود.
ایران برای بسیاری از غربی‌ها با فیلم‌هایی چون "بدون دخترم هرگز" بتی محمودی یا "آرگو"بن افلک شناخته شده است اما مردم اینجا به‌ویژه مقامات ایرانی دوست دارند تصویری درست از کشورشان به جهان ارایه شود، تصویری که نمایانگر طبیعت زیبای این کشور، فرهنگ باستانی آن، میهمان نوازی و غذاهای خوشمزه ایرانی هم باشد.
ایران دارای مناظر بی‌نظیر طبیعی است اما برای من مهمترین جذابیت ایران مردم این کشور هستند. شما در این مجموعه مستند بخشی از این مردم و تغییرات آهسته جامعه ایرانی را می‌بینید.
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
