کد مطلب: 221564
لطفا در نرمش اعتدال داشته باشید
بخش تعاملی الف - سیده آزاده امامی
اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
تاریخ انتشار : شنبه ۱۶ فروردين ۱۳۹۳ ساعت ۱۰:۴۹
این روزها برای نمی دانم چندمین بار شاهد تکرار اتهامات بی اساس و مضحک مقامات غربی و بین المللی در خصوص وضعیت حقوق بشر در ایران بوده ایم؛ از ادعاهای خنده آور بان کی مون در خصوص اعدام قاچاقچیان مواد مخدر گرفته، تا گزارش مغرضانه احمد شهید در مورد نقض حقوق بشر در ایران... .(اثبات بی اساسی و مضحک بودن این ادعاها موضوع این جستار نیست، که در چند و چون آن بسیار سخن رفته است.)
از اظهارات اوباما در دیدار با نتانیاهو گرفته، تا سخنان ضد ایرانی دیوید کامرون نخست وزیر انگلیس در پارلمان رژیم صهیونیستی... .
از دیدارهای ناموجّه و خلاف قانون اشتون و هیأت پارلمان اروپا با عناصر فتنه ۸۸ گرفته، تا سخنان گستاخانه بان کی مون دبیرکل سازمان ملل در خصوص وعده های انتخاباتی آقای روحانی، و موارد دیگری که با استناد به گزارش خانم اشتون مطرح شد... .
صرفنظر از سه دور تحریم جدید آمریکا علیه شرکت ها و اشخاص حقیقی و حقوقی ایرانی در همان روزهای نخستین پس از توافق، از تمدید وضعیت اضطراری آمریکا در قبال ایران از سوی اوباما گرفته، تا مصوبه اخیر شورای وزیران اروپا برای افزایش تحریم ها... .
این روزها برای نمیدانم چندمین بار شاهد به رخ ملت ایران کشیدن گزینه های از کار افتاده روی میز گاوچران های هفت تیرکش آمریکائی بوده ایم... .
و برای همان نمیدانم چندمینبار موضع دستگاه دیپلماسی ما خلاصه شده در: "این اظهارات غیرسازنده است"، "این مطالب مصرف داخلی دارد"، "این اقدامات به تلاش های صورت گرفته در راستای بهبود روابط لطمه می زند"، "این سخنان اعتماد ملت ایران را خدشه دار می کند"، و... .
تحریم، اقدامات خصمانه و اظهارات مغرضانه، چیز تازه ای برای ملت ایران نیست و موضوع جدیدی برای ما به حساب نمی آید، ملت سال ها است که با این ادبیات خو گرفته و به وقت مقتضی پاسخ شایسته و درخوری به آن داده است، لیکن نکته قابل توجه آن است که وقایع اخیر در شرایطی رخ می دهد که تغییراتی اساسی در ادبیات و رویکرد دولتمردان ما در عرصه دیپلماسی و روابط بین الملل ایجاد شده است، تغییراتی که قرار بود دشمنان نظام را وادارد به اینکه دیگر نه با ادبیات "تحریم"، که با ادبیات "تکریم" بایستی با این ملت تمدنساز سخن بگویند!
جریانی در کشور بر این باور است که چالش های موجود در عرصه سیاست خارجی نظام با قدرت های بین المللی تنها معلول ادبیات حاکم بر این حوزه به ویژه در هشت سال گذشته بوده است، و بنابراین با تغییر رویکردهای قبلی می توان راه دیگری در پیش گرفت که ضمن آن هم تعامل سازنده تری با دنیا داشت، و هم از همه حقوق و منافع کشور صیانت نمود، با راهیابی این جریان به عرصه مدیریت اجرایی کشور و مانور همه جانبه بر این باور، تاکتیک "نرمش قهرمانانه" از سوی رهبر معظم انقلاب مطرح شد تا مسئولین جدید که مدعی اند در برخی مسائل می توان موضع دیگری اتخاذ کرد و در عین حال منافع ملی را نیز به طور کامل حفظ نمود، دیدگاه های خود را اعمال کرده و مردم نیز به وضوح شاهد نتایج عملی این سیاست ها باشند، ایشان علاوه بر آن همزمان با تشریح دلایل اصلی اختلافات مبنایی نظام اسلامی با نظام سلطه، بارها و بارها مسئولین محترم را به فهم ماهیت حقیقی دشمن و درک سیاست ها و طرفندهای خصمانه او توجه داده، و از خوشبینی مفرط و اعتماد به دشمن برحذر داشته اند.
از این رو مقارن با روی کار آمدن دولت جدید، تغییر سیاست ها و رویکردهای قبلی در دستور کار قرار گرفت، به تصور آنکه اگر ما گامی در جهت دوستی و عادی سازی روابط برداریم- بخوانید گامی در مواضع خویش به عقب برداریم- طرف مقابل هم گامی به پیش خواهد گذاشت؛ که البته اینگونه هم شد و طرف مقابل گامی به پیش نهاد، منتها نه در راستای دوستی و اعتمادسازی، که در باجخواهی و افزون طلبی! درواقع علیرغم تغییر لحن و رویکرد دولتمردان جدید - که در مواردی بعضاً با عقب نشینی هایی تاکتیکی نیز همراه بود و انتقادهایی جدی را در میان بسیاری از دلسوزان و مقامات نظام برانگیخت - نه تنها تغییری در مواضع دشمنان نظام به وجود نیامد، که اتفاقا بر شدت و گستره آن نیز افزوده شد، و چه بسا آنان را به این طمع خام انداخت که از این پس نیز با تداوم این رفتارها و فشارها خواهند توانست نظام اسلامی را گام به گام از مواضع اصولی اش عقب رانده و امتیازات بیشتر و بیشتری از جمهوری اسلامی بگیرند، و هر آنچه را که طی این سالها در سایه استقامت ملت رشید ایران از دست یازیدن به آن محروم مانده اند، از این پس در این عرصه جدید و به لطف مذاکره و مصالحه فراچنگ آورند!
قرائن حاکی از آن است که رفتار و ادبیات دولت جدید به عوض آنکه حامل پیام حسن نیت ملت ایران برای جهانیان بوده باشد، ظاهراً قدرتهای سلطه گر و مستکبران عالم را دچار این سوء تفاهم کرده که تغییرات ایجاد شده شاید حاصل ضعف و انفعال ملت ایران و تردید ایشان در ایستادگی بر اصول انقلاب می باشد! که این دقیقاً تحقق همان تحلیل هایی است که پیش از این چنین توهمی را در نظام سلطه نسبت به چنین رویکرهائی پیش بینی کرده بود، خداوند بر درجات عالی پیر سفرکرده ی جماران بی افزاید که فرمود اگر شما قدمی هم از مواضعتان عقب بروید، آنها ده قدم به پیش می آیند.
واقع آن است که متأسفانه به نظر می رسد با وجود هشدارهای مکرر و مستمر نسبت به درک طرفندهای گوناگون دشمن در عین حفظ اصل و نفس دشمنی و عداوت، نگاه برخی مسئولین محترم به «خوشبینی مفرط» به دشمنان دیرینه و قسم خورده انقلاب «آلوده» شده، و علیرغم این ادعا که به ویژه به آمریکائی ها بی اعتماد هستند، آثار چنین بی اعتمادی ای در گفتار و رفتار برخی از ایشان دیده نمی شود. درواقع وقتی "اعتدال" به عدم "قاطعیت" و "صلابت" فروکاسته می شود، و در برابر تمام اقدامات خصمانه و عهدشکنی های طرف های خارجی به مواضعی "نرم" و "ملایم" بسنده می شود، و واکنش قاطعی در برابر این اظهارات و اقدامات صورت نمی گیرد، تا حدی طبیعی است که در مواضع طرف مقابل نه تنها تجدیدنظری صورت نگیرد، که به دشمنی های دیرینه و عداوت های پر کینه او، توهین و تحقیر نسبت به ملت بزرگ ایران و نادیده گرفتن ضوابط قانونی جمهوری اسلامی– که به تعبیر رئیس محترم قوه قضائیه نوعی دهن کجی به نظام محسوب می شود- نیز افزوده گردد!
این کار ویژه دشمن و اقتضای دشمنی او است که اگر در طرف خویش عزمی راسخ و اصراری سرسختانه بر اصول و آرمان های خویش نبیند، بر دشمنی و تمایلات افزون طلبانه خویش بی افزاید، و این مسئولیت مدیران و کارگزاران حکومت است که با اتخاذ مواضعی قاطع و مقتدرانه چنین تصور و توهمی را از ذهن دشمن بزدایند؛ در ماه های اخیر اما، چنین رویکردی در دستگاه دیپلماسی کشور مشاهده نشده و بیشتر بنا بر آن بوده است که اظهارات، اقدامات و مواضع ایشان با مستمسک قرار دادن تعبیر «نرمش قهرمانانه» رهبری توجیه گردد. حال آنکه رهبری فرزانه انقلاب خود صریحاً در تفسیر این تعبیر چنین فرمودهاند: «ما تعبير "نرمش قهرمانانه" را به كار برديم؛ يك عدّه‌اى آن را به معنى دست برداشتن از آرمان ها و هدف هاى نظام اسلامى معنا كردند؛ بعضى از دشمنان هم همين را مستمسكى قرار دادند براى اينكه نظام اسلامى را به عقب‌نشينى از اصول خودش متّهم كنند؛ اينها خلاف بود، اينها بدفهمى است. نرمش قهرمانانه به معناى مانور هنرمندانه براى دست يافتن به مقصود است؛ به معناى اين است كه سالك راه خدا - در هر نوع سلوكى - به سمت آرمان هاى گوناگون و متنوّع اسلامى كه حركت مي كند، به هر شكلى و به هر نحوى هست، بايد از شيوه‌هاى متنوّع استفاده كند براى رسيدن به مقصود.» و عنایت به این فرمایش رهبری و نیز نمونه های ذکر شده در ابتدای این یادداشت، چنین می نمایاند که این مصادیق نمی تواند چندان سنخیتی با "تمامیت" تعبیر رهبری داشته باشد.
نقل است که فردی نماز نمی خواند، دوستش به او اعتراض کرد که چرا نماز نمی خوانی، گفت: خداوند خودش در قرآن فرموده: «لا تَقْرَبُوا الصَّلاةَ»، دوستش گفت آیه قرآن اینگونه است که: «لا تَقْرَبُوا الصَّلاةَ وَ أَنْتُمْ سُكَارَی»، آن فرد در پاسخ گفت: خدا پدرت را بیامرزد چه کسی توانسته به تمام قرآن عمل کند که من دومی باشم!
از اظهارات اوباما در دیدار با نتانیاهو گرفته، تا سخنان ضد ایرانی دیوید کامرون نخست وزیر انگلیس در پارلمان رژیم صهیونیستی... .
از دیدارهای ناموجّه و خلاف قانون اشتون و هیأت پارلمان اروپا با عناصر فتنه ۸۸ گرفته، تا سخنان گستاخانه بان کی مون دبیرکل سازمان ملل در خصوص وعده های انتخاباتی آقای روحانی، و موارد دیگری که با استناد به گزارش خانم اشتون مطرح شد... .
صرفنظر از سه دور تحریم جدید آمریکا علیه شرکت ها و اشخاص حقیقی و حقوقی ایرانی در همان روزهای نخستین پس از توافق، از تمدید وضعیت اضطراری آمریکا در قبال ایران از سوی اوباما گرفته، تا مصوبه اخیر شورای وزیران اروپا برای افزایش تحریم ها... .
این روزها برای نمیدانم چندمین بار شاهد به رخ ملت ایران کشیدن گزینه های از کار افتاده روی میز گاوچران های هفت تیرکش آمریکائی بوده ایم... .
و برای همان نمیدانم چندمینبار موضع دستگاه دیپلماسی ما خلاصه شده در: "این اظهارات غیرسازنده است"، "این مطالب مصرف داخلی دارد"، "این اقدامات به تلاش های صورت گرفته در راستای بهبود روابط لطمه می زند"، "این سخنان اعتماد ملت ایران را خدشه دار می کند"، و... .
تحریم، اقدامات خصمانه و اظهارات مغرضانه، چیز تازه ای برای ملت ایران نیست و موضوع جدیدی برای ما به حساب نمی آید، ملت سال ها است که با این ادبیات خو گرفته و به وقت مقتضی پاسخ شایسته و درخوری به آن داده است، لیکن نکته قابل توجه آن است که وقایع اخیر در شرایطی رخ می دهد که تغییراتی اساسی در ادبیات و رویکرد دولتمردان ما در عرصه دیپلماسی و روابط بین الملل ایجاد شده است، تغییراتی که قرار بود دشمنان نظام را وادارد به اینکه دیگر نه با ادبیات "تحریم"، که با ادبیات "تکریم" بایستی با این ملت تمدنساز سخن بگویند!
جریانی در کشور بر این باور است که چالش های موجود در عرصه سیاست خارجی نظام با قدرت های بین المللی تنها معلول ادبیات حاکم بر این حوزه به ویژه در هشت سال گذشته بوده است، و بنابراین با تغییر رویکردهای قبلی می توان راه دیگری در پیش گرفت که ضمن آن هم تعامل سازنده تری با دنیا داشت، و هم از همه حقوق و منافع کشور صیانت نمود، با راهیابی این جریان به عرصه مدیریت اجرایی کشور و مانور همه جانبه بر این باور، تاکتیک "نرمش قهرمانانه" از سوی رهبر معظم انقلاب مطرح شد تا مسئولین جدید که مدعی اند در برخی مسائل می توان موضع دیگری اتخاذ کرد و در عین حال منافع ملی را نیز به طور کامل حفظ نمود، دیدگاه های خود را اعمال کرده و مردم نیز به وضوح شاهد نتایج عملی این سیاست ها باشند، ایشان علاوه بر آن همزمان با تشریح دلایل اصلی اختلافات مبنایی نظام اسلامی با نظام سلطه، بارها و بارها مسئولین محترم را به فهم ماهیت حقیقی دشمن و درک سیاست ها و طرفندهای خصمانه او توجه داده، و از خوشبینی مفرط و اعتماد به دشمن برحذر داشته اند.
از این رو مقارن با روی کار آمدن دولت جدید، تغییر سیاست ها و رویکردهای قبلی در دستور کار قرار گرفت، به تصور آنکه اگر ما گامی در جهت دوستی و عادی سازی روابط برداریم- بخوانید گامی در مواضع خویش به عقب برداریم- طرف مقابل هم گامی به پیش خواهد گذاشت؛ که البته اینگونه هم شد و طرف مقابل گامی به پیش نهاد، منتها نه در راستای دوستی و اعتمادسازی، که در باجخواهی و افزون طلبی! درواقع علیرغم تغییر لحن و رویکرد دولتمردان جدید - که در مواردی بعضاً با عقب نشینی هایی تاکتیکی نیز همراه بود و انتقادهایی جدی را در میان بسیاری از دلسوزان و مقامات نظام برانگیخت - نه تنها تغییری در مواضع دشمنان نظام به وجود نیامد، که اتفاقا بر شدت و گستره آن نیز افزوده شد، و چه بسا آنان را به این طمع خام انداخت که از این پس نیز با تداوم این رفتارها و فشارها خواهند توانست نظام اسلامی را گام به گام از مواضع اصولی اش عقب رانده و امتیازات بیشتر و بیشتری از جمهوری اسلامی بگیرند، و هر آنچه را که طی این سالها در سایه استقامت ملت رشید ایران از دست یازیدن به آن محروم مانده اند، از این پس در این عرصه جدید و به لطف مذاکره و مصالحه فراچنگ آورند!
قرائن حاکی از آن است که رفتار و ادبیات دولت جدید به عوض آنکه حامل پیام حسن نیت ملت ایران برای جهانیان بوده باشد، ظاهراً قدرتهای سلطه گر و مستکبران عالم را دچار این سوء تفاهم کرده که تغییرات ایجاد شده شاید حاصل ضعف و انفعال ملت ایران و تردید ایشان در ایستادگی بر اصول انقلاب می باشد! که این دقیقاً تحقق همان تحلیل هایی است که پیش از این چنین توهمی را در نظام سلطه نسبت به چنین رویکرهائی پیش بینی کرده بود، خداوند بر درجات عالی پیر سفرکرده ی جماران بی افزاید که فرمود اگر شما قدمی هم از مواضعتان عقب بروید، آنها ده قدم به پیش می آیند.
واقع آن است که متأسفانه به نظر می رسد با وجود هشدارهای مکرر و مستمر نسبت به درک طرفندهای گوناگون دشمن در عین حفظ اصل و نفس دشمنی و عداوت، نگاه برخی مسئولین محترم به «خوشبینی مفرط» به دشمنان دیرینه و قسم خورده انقلاب «آلوده» شده، و علیرغم این ادعا که به ویژه به آمریکائی ها بی اعتماد هستند، آثار چنین بی اعتمادی ای در گفتار و رفتار برخی از ایشان دیده نمی شود. درواقع وقتی "اعتدال" به عدم "قاطعیت" و "صلابت" فروکاسته می شود، و در برابر تمام اقدامات خصمانه و عهدشکنی های طرف های خارجی به مواضعی "نرم" و "ملایم" بسنده می شود، و واکنش قاطعی در برابر این اظهارات و اقدامات صورت نمی گیرد، تا حدی طبیعی است که در مواضع طرف مقابل نه تنها تجدیدنظری صورت نگیرد، که به دشمنی های دیرینه و عداوت های پر کینه او، توهین و تحقیر نسبت به ملت بزرگ ایران و نادیده گرفتن ضوابط قانونی جمهوری اسلامی– که به تعبیر رئیس محترم قوه قضائیه نوعی دهن کجی به نظام محسوب می شود- نیز افزوده گردد!
این کار ویژه دشمن و اقتضای دشمنی او است که اگر در طرف خویش عزمی راسخ و اصراری سرسختانه بر اصول و آرمان های خویش نبیند، بر دشمنی و تمایلات افزون طلبانه خویش بی افزاید، و این مسئولیت مدیران و کارگزاران حکومت است که با اتخاذ مواضعی قاطع و مقتدرانه چنین تصور و توهمی را از ذهن دشمن بزدایند؛ در ماه های اخیر اما، چنین رویکردی در دستگاه دیپلماسی کشور مشاهده نشده و بیشتر بنا بر آن بوده است که اظهارات، اقدامات و مواضع ایشان با مستمسک قرار دادن تعبیر «نرمش قهرمانانه» رهبری توجیه گردد. حال آنکه رهبری فرزانه انقلاب خود صریحاً در تفسیر این تعبیر چنین فرمودهاند: «ما تعبير "نرمش قهرمانانه" را به كار برديم؛ يك عدّه‌اى آن را به معنى دست برداشتن از آرمان ها و هدف هاى نظام اسلامى معنا كردند؛ بعضى از دشمنان هم همين را مستمسكى قرار دادند براى اينكه نظام اسلامى را به عقب‌نشينى از اصول خودش متّهم كنند؛ اينها خلاف بود، اينها بدفهمى است. نرمش قهرمانانه به معناى مانور هنرمندانه براى دست يافتن به مقصود است؛ به معناى اين است كه سالك راه خدا - در هر نوع سلوكى - به سمت آرمان هاى گوناگون و متنوّع اسلامى كه حركت مي كند، به هر شكلى و به هر نحوى هست، بايد از شيوه‌هاى متنوّع استفاده كند براى رسيدن به مقصود.» و عنایت به این فرمایش رهبری و نیز نمونه های ذکر شده در ابتدای این یادداشت، چنین می نمایاند که این مصادیق نمی تواند چندان سنخیتی با "تمامیت" تعبیر رهبری داشته باشد.
نقل است که فردی نماز نمی خواند، دوستش به او اعتراض کرد که چرا نماز نمی خوانی، گفت: خداوند خودش در قرآن فرموده: «لا تَقْرَبُوا الصَّلاةَ»، دوستش گفت آیه قرآن اینگونه است که: «لا تَقْرَبُوا الصَّلاةَ وَ أَنْتُمْ سُكَارَی»، آن فرد در پاسخ گفت: خدا پدرت را بیامرزد چه کسی توانسته به تمام قرآن عمل کند که من دومی باشم!
کلمات کلیدی : سیده آزاده امامی
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
