کد مطلب: 89038
تابوئیک - عاشورا در اندونزی
تاریخ انتشار : دوشنبه ۲۲ آذر ۱۳۸۹ ساعت ۰۰:۵۷
مردم "مینانگکابائو" در منطقه ی "سوماترای غربی" در اندونزی -و مخصوصا در شهر ساحلی "پَریامَن" (Pariaman)- هر ساله در مراسمی به نام "تابوئیک" (Tabuik) روز عاشورا را گرامی می دارند. گرچه این مراسم به صورت سنتی توسط شیعه های این منطقه برپا می شده است، ولیکن امروزه اهل سنت، و حتی غیرمسلمانان منطقه نیز در آن شرکت می کنند.
در این مراسم صدای تبل و دهل به گوش می رسد و صحنه هایی از واقعه ی عاشورا نیز به نمایش گذاشته می شود. تابوئیک ها سازه هایی هستند که از چوب بامبو، کاغذ، و نخل ساخته شده اند. در صبح روز عاشورا هر کدام از این سازه ها که حدودا 12 متر ارتفاع دارند، توسط عده ای از مردها از مرکز شهر به سمت ساحل که حدودا 300 متر فاصله دارد حمل می شوند. در طول راه هر از چند گاهی عبارت Angkat Hussein به معنای "بلند کن حسین" به گوش می رسد. تابوئیک ها به صورت تمثیلی مجسمه هایی از بُراق (مرکبی آسمانی) هستند. این مرکب ها دو بال داشته، دم دارند، و قسمت سر آن ها مانند صورتی خندان طراحی شده است. در پشت آن ها نیز تابوت هایی رنگارنگ و زیبا طراحی شده است که زیر سایه ی چترها قرار گرفته اند. این تابوت ها در اصل تمثیلی هستند از تابوت امام حسین که توسط براق به بهشت برده شده است.
ساختن تابوئیک راه و رسم خاص خودش را دارد و می بایست در روز اول ماه محرم آغاز شود. در این روز از رودخانه برای ساختن تابوئیک گل جمع آوری شده و در پارچه ی سفیدی پیچیده می شود. گل در میانه پارچه ی سفید تمثیلی است از قبر امام حسین. در شب پنجم محرم ریشه ای از درخت موز توسط یک ضربه ی شمشیر قطع می شود. این حرکت تمثیلی است از گرفتن انتقام خون امام. در روز هفتم در یک حرکت تمثیلی به نام "ماتم" انگشتان امام که توسط یزید ملعون بریده شدند جمع آوری می شوند. و در روز هشتم، عمامه ی امام در اطراف شهر گردانده می شود تا نشانی باشد از شجاعت و تقوای او. در روز دهم، قسمت فوقانی تابوئیک به سازه اضافه می شود و تابوئیک برای مرحله ی نهایی مراسم آماده می شود. در مرحله ی آخر مراسم، تابوئیک ها به سمت دریا برده شده و عصر عاشورا به درون آن انداخته می شوند. این رهایی در دریا تمثیلی است از به آسمان رفتن تابوت.
شیعیان این منطقه اعتقاد دارند که قطعه های بدن مبارک امام حسین توسط فرشته ای سوار بر براق جمع آوری شده، و پس از ملحق شدن با سر مبارک او، بدن امام به بهشت برده شده است. در افسانه آمده است که یکی از یاران امام درخواست کرد که همراه بدن او به بهشت برده شود، ولی فرشته به او گفت که این کار ممکن نیست. در عوض، او می بایست هر ساله در روز عاشورا مراسم تابوئیک را به جا آورد تا یاد و خاطره ی امام را زنده نگه دارد.
این مراسم، در سال 1831 توسط مهاجران هندی در این منطقه پایه گذاری شده است. شاید رها شدن تابوئیک در آب، از مراسم گرامیداشت گانش (خدای هندو که در یکی از نوشته های گذشته ی وبلاگ خود در مورد او نوشته ام) الهام گرفته شده باشد. البته متاسفانه در سال های اخیر این مراسم در حال و هوای ماتم برگزار نشده و بیشتر مانند یک فستیوال توریستی است. به عنوان مثال در این مراسم بادبادک نیز هوا می شود، رقص محلی اجرا شده، و هنرهای رزمی نیز به نمایش گذاشته می شود. به نظر می رسد که با گذر زمان و نفوذ سنت های غیر اسلامی، معنویت این مراسم کاسته شده و سال به سال بیشتر به یک رویداد توریستی تبدیل می گردد.
می ترسم از آن روزی که مراسم عاشورا در ایران نیز از واقعیت ها و درس های مهم عاشورا فاصله بگیرد. شاید امروزه یکی از فلسفه های اشک ریختن برای امام حسین این باشد که مراسم گرامیداشتش تبدیل به یک کارنوال توریستی نشود.
منبع 1 - منبع 2
َعليرضا بازارگان
http://301040.blogsky.com
در این مراسم صدای تبل و دهل به گوش می رسد و صحنه هایی از واقعه ی عاشورا نیز به نمایش گذاشته می شود. تابوئیک ها سازه هایی هستند که از چوب بامبو، کاغذ، و نخل ساخته شده اند. در صبح روز عاشورا هر کدام از این سازه ها که حدودا 12 متر ارتفاع دارند، توسط عده ای از مردها از مرکز شهر به سمت ساحل که حدودا 300 متر فاصله دارد حمل می شوند. در طول راه هر از چند گاهی عبارت Angkat Hussein به معنای "بلند کن حسین" به گوش می رسد. تابوئیک ها به صورت تمثیلی مجسمه هایی از بُراق (مرکبی آسمانی) هستند. این مرکب ها دو بال داشته، دم دارند، و قسمت سر آن ها مانند صورتی خندان طراحی شده است. در پشت آن ها نیز تابوت هایی رنگارنگ و زیبا طراحی شده است که زیر سایه ی چترها قرار گرفته اند. این تابوت ها در اصل تمثیلی هستند از تابوت امام حسین که توسط براق به بهشت برده شده است.
ساختن تابوئیک راه و رسم خاص خودش را دارد و می بایست در روز اول ماه محرم آغاز شود. در این روز از رودخانه برای ساختن تابوئیک گل جمع آوری شده و در پارچه ی سفیدی پیچیده می شود. گل در میانه پارچه ی سفید تمثیلی است از قبر امام حسین. در شب پنجم محرم ریشه ای از درخت موز توسط یک ضربه ی شمشیر قطع می شود. این حرکت تمثیلی است از گرفتن انتقام خون امام. در روز هفتم در یک حرکت تمثیلی به نام "ماتم" انگشتان امام که توسط یزید ملعون بریده شدند جمع آوری می شوند. و در روز هشتم، عمامه ی امام در اطراف شهر گردانده می شود تا نشانی باشد از شجاعت و تقوای او. در روز دهم، قسمت فوقانی تابوئیک به سازه اضافه می شود و تابوئیک برای مرحله ی نهایی مراسم آماده می شود. در مرحله ی آخر مراسم، تابوئیک ها به سمت دریا برده شده و عصر عاشورا به درون آن انداخته می شوند. این رهایی در دریا تمثیلی است از به آسمان رفتن تابوت.
شیعیان این منطقه اعتقاد دارند که قطعه های بدن مبارک امام حسین توسط فرشته ای سوار بر براق جمع آوری شده، و پس از ملحق شدن با سر مبارک او، بدن امام به بهشت برده شده است. در افسانه آمده است که یکی از یاران امام درخواست کرد که همراه بدن او به بهشت برده شود، ولی فرشته به او گفت که این کار ممکن نیست. در عوض، او می بایست هر ساله در روز عاشورا مراسم تابوئیک را به جا آورد تا یاد و خاطره ی امام را زنده نگه دارد.
این مراسم، در سال 1831 توسط مهاجران هندی در این منطقه پایه گذاری شده است. شاید رها شدن تابوئیک در آب، از مراسم گرامیداشت گانش (خدای هندو که در یکی از نوشته های گذشته ی وبلاگ خود در مورد او نوشته ام) الهام گرفته شده باشد. البته متاسفانه در سال های اخیر این مراسم در حال و هوای ماتم برگزار نشده و بیشتر مانند یک فستیوال توریستی است. به عنوان مثال در این مراسم بادبادک نیز هوا می شود، رقص محلی اجرا شده، و هنرهای رزمی نیز به نمایش گذاشته می شود. به نظر می رسد که با گذر زمان و نفوذ سنت های غیر اسلامی، معنویت این مراسم کاسته شده و سال به سال بیشتر به یک رویداد توریستی تبدیل می گردد.
می ترسم از آن روزی که مراسم عاشورا در ایران نیز از واقعیت ها و درس های مهم عاشورا فاصله بگیرد. شاید امروزه یکی از فلسفه های اشک ریختن برای امام حسین این باشد که مراسم گرامیداشتش تبدیل به یک کارنوال توریستی نشود.
منبع 1 - منبع 2
َعليرضا بازارگان
http://301040.blogsky.com
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
