کد مطلب: 358022
رقیب دیروز، رفیق امروز
تاریخ انتشار : سه شنبه ۱۱ خرداد ۱۳۹۵ ساعت ۱۰:۰۵
اگر تا روز یکشنبه و زمان برگزاری انتخابات هیات رییسه موقت مجلس دهم به محمدرضا عارف و علی لاریجانی به عنوان رقبای سرسخت ریاست مجلس دهم نگاه می‌شد؛ حالا شاید بتوان علی لاریجانی را امید فراکسیون امید برای پیشبرد برنامه‌های معتدلانه و اصلاح‌طلبانه در مجلس دهم دانست.
به گزارش ایسنا، نتیجه انتخابات مجلس دهم به ویژه در پایتخت، اصلاح‌طلبان را مصمم کرد که گزینه اختصاصی خود را برای ریاست مجلس دهم معرفی کنند؛ اگرچه از همان ابتدا گمانه‌زنی‌هایی مبنی بر احتمال کناره‌گیری عارف و حمایت اصلاح‌طلبان از ریاست لاریجانی مطرح می‌شد اما رفته رفته با نزدیک شدن به زمان انتخابات این حدس و گمان‌ها کمرنگ شد و از بین رفت.
البته بسیاری تحلیلگران تشکیل دو قطبی عارف – لاریجانی را آن هم در شرایطی که رویکرد اصلاح‌طلبانه عارف فاصله زیادی با مشی اعتدالگرایانه لاریجانی نداشت زیرکانه می‌دانستند و معتقد بودند که این رقابت نتیجه برد- برد را برای اصلاح‌طلبان معتدل و اصولگرایان میانه‌رو به همراه خواهد داشت.
در هر حال ایجاد فضای رقابتی بر سر انتخابات هیات رییسه مجلس باعث شد دو فراکسیون امید و ولایت اولی متشکل از منتخبان فهرست امید در سراسر کشور و دومی متشکل از اصولگرایان شکل بگیرند. علی‌رغم تلاش‌های صورت گرفته برای تعامل این دو فراکسیون بر سر کرسی‌های هیات رییسه، نهایتا این تعامل به نتیجه نرسید و هر کدام از این فراکسیون‌ها در روز هشتم خرداد ماه تنها یک روز مانده به انتخابات هیات رییسه موقت، تصمیم گرفتند کاندیداهای جداگانه خود را برای ریاست و سایر ارکان هیات رییسه معرفی کنند.
در این میان اما فراکسیون ولایت با جذب آرای مستقلین مجلس توانست در مورد ریاست علی لاریجانی موفق‌تر ظاهر شود و نهایتا با ۷۰ رای اختلاف علی لاریجانی را مجددا بر کرسی ریاست مجلس بنشاند؛ ریاستی که انتظار می‌رود در انتخابات هیات رییسه دائم نیز تکرار شود.
البته ۱۷۳ رای علی لاریجانی برای ریاست مجلس دهم را هم نباید صرفا آرای سیاسی دانست؛ چراکه قطعا کارنامه عملکرد او در دوران ریاست مجالس هشتم و نهم بر این آرا بی‌تاثیر نبوده است.
تنها ساعتی بعد از اعلام نتیجه انتخابات هیات رییسه موقت مجلس بود که محمدعلی وکیلی سخنگوی فراکسیون امید از عدم کاندیداتوری عارف برای ریاست دائمی مجلس خبر داد. محمدرضا عارف در جلسه روز دوشنبه فراکسیون امید رسما از کاندیداتوری برای ریاست اعلام انصراف کرد؛ موضوعی که شاید بتوان این کناره‌گیری را در ادامه رفتار جوانمردانه او برای تبریک به رقیب ارزیابی کرد.
حالا که وزن و خلوص فراکسیون امید در مجلس دهم برای همگان روشن‌تر شده، به نظر نمی‌رسد اصلاح‌طلبان مجلس دهم هم از حضور علی لاریجانی در راس مجلس -که البته برای بسیاری از آنها غیرقابل پیش‌بینی هم نبود- ناراضی باشند؛ به ویژه این‌که علی لاریجانی در مجلس نهم نشان داد که احترام ویژ‌ه‌ای برای اقلیت کوچک اصلاح‌طلب قائل است. چه رسد به این‌که حالا و در مجلس دهم به گواه آرای محمدرضا عارف آنها بیش از یک سوم کل کرسی‌های مجلس رای در اختیار دارند و به وزن قابل توجهی دست پیدا کرده‌اند.
البته قطعا نمی‌توان از ذات و پایگاه اصولگرایی علی لاریجانی چشم پوشید اما نکته مهم اینجاست که او در انتخابات مجلس دهم در شورای ائتلاف اصولگرایان حضور نیافت و اعلام کرد که به شکل مستقل وارد عرصه انتخابات شده است. در مقابل این اصلاح‌طلبان بودند که از نامزدی لاریجانی اصولگرا در قم حمایت کردند و او را در فهرست امید قرار دادند.
او در مجلس نهم و در شرایطی که برخی جریانات تندرو در مجلس سعی داشتند صدای غالب پارلمان را به نفع خود تغییر دهند نشان داد که زاویه بیشتری با جریانات تندرو در بین اصولگرایان پیدا کرده و دیدگاه‌های سیاسی‌اش به سمت «اعتدال» گرایش پیدا کرده است؛ همچنانکه با روی کار آمدن دولت حسن روحانی در مرداد ماه سال ۹۲ علی لاریجانی، رویکرد ملایمی را نسبت به دولت یازدهم در پیش گرفت و در موارد زیادی جلوی تندروی برخی جریانات اصولگرای درون مجلس ایستاد.
اما مهم‌ترین همراهی لاریجانی با دولت حسن روحانی علاوه بر لوایح تقدیمی دولت در ماجرای برجام بود؛ در حالی که گزارش کمیسیون ویژه بررسی برجام به شکل یک‌جانبه برجام را زیر سوال برده بود، مجلس در مهر ماه سال ۹۴ جزییات طرح اقدام متناسب دولت در اجرای برجام را به شکل معتدل و همسو با دولت تصویب کرد؛ طرحی که انتظار می‌رفت با طرح پیشنهادات زیادی از سوی نمایندگان مواجه شود اما تصویب آن در کمتر از ۲۰ دقیقه موجب بالا گرفتن اعتراضات مخالفان در مجلس شد که نقش علی لاریجانی را در نحوه تصویب این طرح موثر می‌دانستند.
وجود این سوابق در کارنامه علی لاریجانی شاید امیدواری زیادی را در امیدی‌های مجلس دهم به وجود بیاورد؛ آنها حالا با اطمینان بیشتر از وزن سیاسی خود در مجلس دهم می‌توانند روی فردی حساب باز کنند که روزی به او به چشم رقیب سرلیست امید نگاه می‌کردند.
به گزارش ایسنا، نتیجه انتخابات مجلس دهم به ویژه در پایتخت، اصلاح‌طلبان را مصمم کرد که گزینه اختصاصی خود را برای ریاست مجلس دهم معرفی کنند؛ اگرچه از همان ابتدا گمانه‌زنی‌هایی مبنی بر احتمال کناره‌گیری عارف و حمایت اصلاح‌طلبان از ریاست لاریجانی مطرح می‌شد اما رفته رفته با نزدیک شدن به زمان انتخابات این حدس و گمان‌ها کمرنگ شد و از بین رفت.
البته بسیاری تحلیلگران تشکیل دو قطبی عارف – لاریجانی را آن هم در شرایطی که رویکرد اصلاح‌طلبانه عارف فاصله زیادی با مشی اعتدالگرایانه لاریجانی نداشت زیرکانه می‌دانستند و معتقد بودند که این رقابت نتیجه برد- برد را برای اصلاح‌طلبان معتدل و اصولگرایان میانه‌رو به همراه خواهد داشت.
در هر حال ایجاد فضای رقابتی بر سر انتخابات هیات رییسه مجلس باعث شد دو فراکسیون امید و ولایت اولی متشکل از منتخبان فهرست امید در سراسر کشور و دومی متشکل از اصولگرایان شکل بگیرند. علی‌رغم تلاش‌های صورت گرفته برای تعامل این دو فراکسیون بر سر کرسی‌های هیات رییسه، نهایتا این تعامل به نتیجه نرسید و هر کدام از این فراکسیون‌ها در روز هشتم خرداد ماه تنها یک روز مانده به انتخابات هیات رییسه موقت، تصمیم گرفتند کاندیداهای جداگانه خود را برای ریاست و سایر ارکان هیات رییسه معرفی کنند.
در این میان اما فراکسیون ولایت با جذب آرای مستقلین مجلس توانست در مورد ریاست علی لاریجانی موفق‌تر ظاهر شود و نهایتا با ۷۰ رای اختلاف علی لاریجانی را مجددا بر کرسی ریاست مجلس بنشاند؛ ریاستی که انتظار می‌رود در انتخابات هیات رییسه دائم نیز تکرار شود.
البته ۱۷۳ رای علی لاریجانی برای ریاست مجلس دهم را هم نباید صرفا آرای سیاسی دانست؛ چراکه قطعا کارنامه عملکرد او در دوران ریاست مجالس هشتم و نهم بر این آرا بی‌تاثیر نبوده است.
تنها ساعتی بعد از اعلام نتیجه انتخابات هیات رییسه موقت مجلس بود که محمدعلی وکیلی سخنگوی فراکسیون امید از عدم کاندیداتوری عارف برای ریاست دائمی مجلس خبر داد. محمدرضا عارف در جلسه روز دوشنبه فراکسیون امید رسما از کاندیداتوری برای ریاست اعلام انصراف کرد؛ موضوعی که شاید بتوان این کناره‌گیری را در ادامه رفتار جوانمردانه او برای تبریک به رقیب ارزیابی کرد.
حالا که وزن و خلوص فراکسیون امید در مجلس دهم برای همگان روشن‌تر شده، به نظر نمی‌رسد اصلاح‌طلبان مجلس دهم هم از حضور علی لاریجانی در راس مجلس -که البته برای بسیاری از آنها غیرقابل پیش‌بینی هم نبود- ناراضی باشند؛ به ویژه این‌که علی لاریجانی در مجلس نهم نشان داد که احترام ویژ‌ه‌ای برای اقلیت کوچک اصلاح‌طلب قائل است. چه رسد به این‌که حالا و در مجلس دهم به گواه آرای محمدرضا عارف آنها بیش از یک سوم کل کرسی‌های مجلس رای در اختیار دارند و به وزن قابل توجهی دست پیدا کرده‌اند.
البته قطعا نمی‌توان از ذات و پایگاه اصولگرایی علی لاریجانی چشم پوشید اما نکته مهم اینجاست که او در انتخابات مجلس دهم در شورای ائتلاف اصولگرایان حضور نیافت و اعلام کرد که به شکل مستقل وارد عرصه انتخابات شده است. در مقابل این اصلاح‌طلبان بودند که از نامزدی لاریجانی اصولگرا در قم حمایت کردند و او را در فهرست امید قرار دادند.
او در مجلس نهم و در شرایطی که برخی جریانات تندرو در مجلس سعی داشتند صدای غالب پارلمان را به نفع خود تغییر دهند نشان داد که زاویه بیشتری با جریانات تندرو در بین اصولگرایان پیدا کرده و دیدگاه‌های سیاسی‌اش به سمت «اعتدال» گرایش پیدا کرده است؛ همچنانکه با روی کار آمدن دولت حسن روحانی در مرداد ماه سال ۹۲ علی لاریجانی، رویکرد ملایمی را نسبت به دولت یازدهم در پیش گرفت و در موارد زیادی جلوی تندروی برخی جریانات اصولگرای درون مجلس ایستاد.
اما مهم‌ترین همراهی لاریجانی با دولت حسن روحانی علاوه بر لوایح تقدیمی دولت در ماجرای برجام بود؛ در حالی که گزارش کمیسیون ویژه بررسی برجام به شکل یک‌جانبه برجام را زیر سوال برده بود، مجلس در مهر ماه سال ۹۴ جزییات طرح اقدام متناسب دولت در اجرای برجام را به شکل معتدل و همسو با دولت تصویب کرد؛ طرحی که انتظار می‌رفت با طرح پیشنهادات زیادی از سوی نمایندگان مواجه شود اما تصویب آن در کمتر از ۲۰ دقیقه موجب بالا گرفتن اعتراضات مخالفان در مجلس شد که نقش علی لاریجانی را در نحوه تصویب این طرح موثر می‌دانستند.
وجود این سوابق در کارنامه علی لاریجانی شاید امیدواری زیادی را در امیدی‌های مجلس دهم به وجود بیاورد؛ آنها حالا با اطمینان بیشتر از وزن سیاسی خود در مجلس دهم می‌توانند روی فردی حساب باز کنند که روزی به او به چشم رقیب سرلیست امید نگاه می‌کردند.
کلمات کلیدی : لاریجانی+عارف+مجلس شورای اسلامی
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
