کد مطلب: 407829
«توّابینی» از جنس هنرمندان
محمد براتی، ۸ آبان ۹۵
تاریخ انتشار : شنبه ۸ آبان ۱۳۹۵ ساعت ۱۳:۰۵
در هفته‌ای که گذشت، دوباره بحث بازگشت قریب الوقوع تعدادی از بازیگرانِ به جم پیوسته مطرح شد. بحثی که با حضور یافتن «هرمز سیرتی» در دادسرای انقلاب اسلامی و صحبت‌های حجت‌الله ایوبی (رئیس سازمان سینمایی) که اعلام کرد «راه بازگشت به خانه پدری باز است»، شکل جدی‌تری به خود گرفت. در این میان انتشار نامه‌ی مدیر شبکه‌ی «جم تی‌وی» خطاب به تعدادی از عواملی که از ایران برای ثبت قرارداد با این شبکه مهاجرت کرده بودند، باعث شد این مسئله واکنش‌هایی را هم در بین هنرمندان و هم در میان مردم در پی داشته باشد.
سعید کریمیان (مدیر شبکه جم) در این نامه علت درخواست خود برای لغو قراردادها را اینگونه مطرح کرده است: «عدم برخورداری این شبکه از ظرفیت مالی و نبود تولیدی لازم». حال فارغ از این مسئله که آیا واقعاً شبکه‌ای به وسعت جم آنچنان به مشکلات مالی برخورد کرده که مجبور شده است تعدادی از نیروهای ایرانیِ مهاجرت کرده‌ی خود را تعدیل کند، نکته‌ی حائز اهمیت این است که چه بر سر چهره‌های پیوسته به این شبکه می‌آید؟ با در نظر گرفتن این مسئله که اکثر این بازیگران حتی شاید به مرحله‌ی «چهره» شدن هم نرسیده باشند، وجهه‌ای که برای آنها پس از این بازگشت باقی می‌ماند چطور خواهد بود؟
هر کدام از این افراد در صحبت‌های خود دلایلی را برای کوچ خود آورده بودند اما حالا با توجه به اتفاقِ پیش آمده و منتفی شدن دستمزدهای آنها، عده‌ی زیادی قصد بازگشت کرده‌اند. پناه آوردن به پناهگاهی که با چارچوب‌های خاص و بعضاً سخت‌گیرانه‌ی خود موجبات فرار (!) این افراد را فراهم کرده بود، آیا می‌تواند دلیلی جز «پول» داشته باشد؟ کسانی که با ادعای آزادی و رهایی از قیدوبندها، کشور را ترک کردند و با این مطالبه حاضر به ایفای نقش برای شبکه‌های بیگانه شدند حال با منتفی شدن دریافت منابع مالی اظهار ندامت و پشیمانی کرده‌اند و خواستار بازگشت به شرایط گذشته و قرار گرفتن در همان قیدوبندها شده‌اند!
این مسئله که عمده دلیل رفتن اکثر بازیگران مالی بوده و ادعاهای آزادی، حق انتخاب و…فقط برای جنجال‌سازی و جلب کردن نگاه شبکه‌های ماهواره‌ای بوده، به نظر بدیهی و کاملاً مسیح علی نژادوار می‌آید. این رفتار متناقض و سرگرم کردن مردم و رسانه‌ها به موضوعی جنجالی مانند «آزادی و حجاب» آن هم برای به دست آوردن پول و شهرت، شاید فقط از دست چنین بازیگران درجه چندمی بربیاید.
اما در کنار این اتفاقات برخی این سؤال را مطرح کرده‌اند که اصلاً چرا صداوسیما اجازه می‌دهد اینگونه مهاجرت‌ها رخ بدهد؟ باید گفت رسانه ملی به هیچ عنوان دلیلی ندارد که رفت و برگشت این بازیگران را پاسخ‌گو باشد و یا اینکه به دنبال راهکاری برای جلوگیری از اینگونه مهاجرت‌ها باشد. این سازمان نیز مانند تمام ارگان‌ها در جهان، چارچوب و موازین خاص خود را دارد. موازینی که با توجه به قانون اساسی و قوانین موضوعه‌ی کشور تنظیم شده است. بالطبع هر هنرمندی که وارد این سازمان می‌شود نیز باید پیرو این قوانین باشد و چارچوب‌ها را بپذیرد.
با همه‌ی این اوصاف به نظر می‌رسد شبکه‌های ماهواره‌ای پس از آنکه نتوانستند چهره‌های شاخص و مشهورتری را به سمت خود بکشانند، این بازیگران کم نام‌ونشان را بازیچه خود قرار دادند و وجهه‌ی آنان را خدشه‌دار کردند. فارغ از انگیزه‌های این بازیگران برای مهاجرت، مساله مهم این است که شبکه‌های وابسته با چه هدفی آبروی این افراد را به بازی می‌گیرند؟
به هر شکل قطعاً این بازیگرانِ جم زده دیگر جایگاه گذشته را در پیشگاه مردم و مسئولین نخواهند داشت و حتی در صورت ادامه‌ی کار در داخل کشور نیز تصویری از آنچه این افراد گفتند و رفتند به یاد خواهد ماند.
سعید کریمیان (مدیر شبکه جم) در این نامه علت درخواست خود برای لغو قراردادها را اینگونه مطرح کرده است: «عدم برخورداری این شبکه از ظرفیت مالی و نبود تولیدی لازم». حال فارغ از این مسئله که آیا واقعاً شبکه‌ای به وسعت جم آنچنان به مشکلات مالی برخورد کرده که مجبور شده است تعدادی از نیروهای ایرانیِ مهاجرت کرده‌ی خود را تعدیل کند، نکته‌ی حائز اهمیت این است که چه بر سر چهره‌های پیوسته به این شبکه می‌آید؟ با در نظر گرفتن این مسئله که اکثر این بازیگران حتی شاید به مرحله‌ی «چهره» شدن هم نرسیده باشند، وجهه‌ای که برای آنها پس از این بازگشت باقی می‌ماند چطور خواهد بود؟
هر کدام از این افراد در صحبت‌های خود دلایلی را برای کوچ خود آورده بودند اما حالا با توجه به اتفاقِ پیش آمده و منتفی شدن دستمزدهای آنها، عده‌ی زیادی قصد بازگشت کرده‌اند. پناه آوردن به پناهگاهی که با چارچوب‌های خاص و بعضاً سخت‌گیرانه‌ی خود موجبات فرار (!) این افراد را فراهم کرده بود، آیا می‌تواند دلیلی جز «پول» داشته باشد؟ کسانی که با ادعای آزادی و رهایی از قیدوبندها، کشور را ترک کردند و با این مطالبه حاضر به ایفای نقش برای شبکه‌های بیگانه شدند حال با منتفی شدن دریافت منابع مالی اظهار ندامت و پشیمانی کرده‌اند و خواستار بازگشت به شرایط گذشته و قرار گرفتن در همان قیدوبندها شده‌اند!
این مسئله که عمده دلیل رفتن اکثر بازیگران مالی بوده و ادعاهای آزادی، حق انتخاب و…فقط برای جنجال‌سازی و جلب کردن نگاه شبکه‌های ماهواره‌ای بوده، به نظر بدیهی و کاملاً مسیح علی نژادوار می‌آید. این رفتار متناقض و سرگرم کردن مردم و رسانه‌ها به موضوعی جنجالی مانند «آزادی و حجاب» آن هم برای به دست آوردن پول و شهرت، شاید فقط از دست چنین بازیگران درجه چندمی بربیاید.
اما در کنار این اتفاقات برخی این سؤال را مطرح کرده‌اند که اصلاً چرا صداوسیما اجازه می‌دهد اینگونه مهاجرت‌ها رخ بدهد؟ باید گفت رسانه ملی به هیچ عنوان دلیلی ندارد که رفت و برگشت این بازیگران را پاسخ‌گو باشد و یا اینکه به دنبال راهکاری برای جلوگیری از اینگونه مهاجرت‌ها باشد. این سازمان نیز مانند تمام ارگان‌ها در جهان، چارچوب و موازین خاص خود را دارد. موازینی که با توجه به قانون اساسی و قوانین موضوعه‌ی کشور تنظیم شده است. بالطبع هر هنرمندی که وارد این سازمان می‌شود نیز باید پیرو این قوانین باشد و چارچوب‌ها را بپذیرد.
با همه‌ی این اوصاف به نظر می‌رسد شبکه‌های ماهواره‌ای پس از آنکه نتوانستند چهره‌های شاخص و مشهورتری را به سمت خود بکشانند، این بازیگران کم نام‌ونشان را بازیچه خود قرار دادند و وجهه‌ی آنان را خدشه‌دار کردند. فارغ از انگیزه‌های این بازیگران برای مهاجرت، مساله مهم این است که شبکه‌های وابسته با چه هدفی آبروی این افراد را به بازی می‌گیرند؟
به هر شکل قطعاً این بازیگرانِ جم زده دیگر جایگاه گذشته را در پیشگاه مردم و مسئولین نخواهند داشت و حتی در صورت ادامه‌ی کار در داخل کشور نیز تصویری از آنچه این افراد گفتند و رفتند به یاد خواهد ماند.
کلمات کلیدی : شبکه جم+بازیگران ایرانی+بازگشت بازیگران+سعید کریمیان
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
