کد مطلب: 470324
میزان امید به زندگی در برخی از مناطق آمریکا، از عراق، فیلیپین و لیبی کمتر است
تاریخ انتشار : سه شنبه ۱۹ ارديبهشت ۱۳۹۶ ساعت ۱۱:۰۷
میزان امید به زندگی در برخی از مناطق آمریکا از کشورهایی که مخارج کمتری نسبت به ایالات‌متحده برای امور سلامت اختصاص داده‌اند، کمتر است که با توجه به اطلاعات سازمان بهداشت جهانی، این کشورها شامل فیلپین با 68.5، عراق با 68.9، هند با 68.3، کره شمالی با 70.6 و لیبی با 72.7 می‌شود.
به گزارش رسانه تابش کوثر امید به زندگی در برخی از نقاط آمریکا، بسیار پایین‌تر از سی‌سال گذشته است. در بعضی از این مناطق در حدفاصل سال‌های 1980 تا 2014، افت میزان امید به زندگی بیش از دو سال بوده است.
این بدان معناست که بسیاری از مردم آمریکا، سطح امید به زندگی پایین‌تری نسبت به مردمی که در عراق، هند یا فیلپین زندگی می‌کنند، دارند.
کارشناسان مؤسسه ارزیابی‌های سلامت در ایالت سیاتل دانشگاه واشنگتن آمار مرگ و میر در میان مردم آمریکا را مورد ارزیابی قرار می دهند و برای کشورهای مختلف، میزان امید به زندگی را تعیین می‌کنند که از این طریق آنها توانسته‌اند میزان امید به زندگی کنونی را با آنچه در سال 1980 وجود داشته، مقایسه نمایند.
یافته‌های منتشرشده در روز دوشنبه مجله «داروهای داخلی جاما»، نشان می‌دهد که امید به زندگی به طور کلی رشد داشته است.گرچه،این تیم طی این تحقیقات متوجه اختلافات آماری در برخی از مناطق آمریکا شده است ، مناطقی که شاهد افت شدید یا رشد چشم‌گیر بوده‌اند اما در مجموع اختلافی بیست ساله میان جوان‌ترین و پیرترین فرد آمریکا در میزان امید به زندگی وجود دارد.
بر اساس گزارش نیوز ویک بیشترین رشد در آلاسکا دیده می‌شود. جایی‌که سرشماری از اهالی قصبه‌های مناطق شرقی و غربی، رشدی حدود 18 درصدی را نشان می‌داد. با رسیدن سطح امید به زندگی به 83.7 در سال 2014، از 70.7 در سال 1980.
کولورادو، بیشترین سطح امید به زندگی را دارد. شهر سامیت با میانگین 86.8 در صدر این فهرست قرار داشته و شهر پیتکین با 86.5، ایگل با 85.9 و شهرهای بیلینگز در داکوتای شمالی و مارین در کالیفرنیا نیز در میان پنج شهر برتر با میزانی در حدود نسبی 84 تا 83.8 قرار دارند.
شهر اوگلالا در داکوتای جنوبی دارای کمترین میزان امید به زندگی با فقط 66.8 سال است. پس از آن، شهر یونیون در فلوریدا با 67.6، تاد در داکوتای جنوبی با 68.5، سیوکس در داکوتای شمالی با 68.6 و بوفالو در داکوتای جنوبی با 69 قرار دارند. بیشترین سقوط در آمار امید به زندگی مربوط به شهر اوسلی در ایالت کنتاکی می‌شود؛ جایی‌که از 72.4 در سال 1980 به 70.2 در سال 2014 تنزل یافته است.
میزان امید به زندگی در برخی از مناطق آمریکا از کشورهایی که مخارج کمتری نسبت به ایالات‌متحده برای امور سلامت اختصاص داده‌اند، کمتر است که با توجه به اطلاعات سازمان بهداشت جهانی، این کشورها شامل فیلپین با 68.5، عراق با 68.9، هند با 68.3، کره شمالی با 70.6 و لیبی با 72.7 می‌شود.
محققان اذعان کرده‌اند که تحقیقات نشان می دهد ، اختلاف زیادی در ارتباط میزان امید به زندگی در سطوح داخلی آمریکا وجود دارد که در سطح ملی ممکن است میانگین بالا به نظر بیاید، اما نابرابری‌های سنگینی به جا خواهد ماند.
«علی مقداد»، یکی از این محققین می‌گوید:«این تحقیقات نشان می‌دهد که تغییرات در سیاست‌های سطوح مختلف نیازی ضروری است تا نابرابری در بهداشت و سلامت مردم آمریکا را کاهش دهد. دپارتمان‌های بهداشت محلی، ایالتی و فدرال می‌بایست برنامه‌هایی برای درگیر کردن جوامع در جلوگیری از بیماری‌ها و رشد بهداشت اجرا نمایند.»
سرپرست محققان، «لورا دویر لیندگرن» می‌افزاید:«فاکتورهای ریسکی مانند چاقی، کمبود تحرک، فشارخون بالا و دخانیات، سهم به‌سزایی در تفاوت طول عمر دارند. عوامل اقتصادی-اجتماعی مانند نژاد، آموزش و درآمد نیز همین‌طور هستند.»
«کریستوفر مورای»، سرپرست IHME می‌گوید:«نابرابری سطح بهداشت در ایالات‌متحده – کشوری که بیش از همگان در مراقب بهداشت و سلامت هزینه می‌کند – قابل قبول نیست.
به گزارش رسانه تابش کوثر امید به زندگی در برخی از نقاط آمریکا، بسیار پایین‌تر از سی‌سال گذشته است. در بعضی از این مناطق در حدفاصل سال‌های 1980 تا 2014، افت میزان امید به زندگی بیش از دو سال بوده است.
این بدان معناست که بسیاری از مردم آمریکا، سطح امید به زندگی پایین‌تری نسبت به مردمی که در عراق، هند یا فیلپین زندگی می‌کنند، دارند.
کارشناسان مؤسسه ارزیابی‌های سلامت در ایالت سیاتل دانشگاه واشنگتن آمار مرگ و میر در میان مردم آمریکا را مورد ارزیابی قرار می دهند و برای کشورهای مختلف، میزان امید به زندگی را تعیین می‌کنند که از این طریق آنها توانسته‌اند میزان امید به زندگی کنونی را با آنچه در سال 1980 وجود داشته، مقایسه نمایند.
یافته‌های منتشرشده در روز دوشنبه مجله «داروهای داخلی جاما»، نشان می‌دهد که امید به زندگی به طور کلی رشد داشته است.گرچه،این تیم طی این تحقیقات متوجه اختلافات آماری در برخی از مناطق آمریکا شده است ، مناطقی که شاهد افت شدید یا رشد چشم‌گیر بوده‌اند اما در مجموع اختلافی بیست ساله میان جوان‌ترین و پیرترین فرد آمریکا در میزان امید به زندگی وجود دارد.
بر اساس گزارش نیوز ویک بیشترین رشد در آلاسکا دیده می‌شود. جایی‌که سرشماری از اهالی قصبه‌های مناطق شرقی و غربی، رشدی حدود 18 درصدی را نشان می‌داد. با رسیدن سطح امید به زندگی به 83.7 در سال 2014، از 70.7 در سال 1980.
کولورادو، بیشترین سطح امید به زندگی را دارد. شهر سامیت با میانگین 86.8 در صدر این فهرست قرار داشته و شهر پیتکین با 86.5، ایگل با 85.9 و شهرهای بیلینگز در داکوتای شمالی و مارین در کالیفرنیا نیز در میان پنج شهر برتر با میزانی در حدود نسبی 84 تا 83.8 قرار دارند.
شهر اوگلالا در داکوتای جنوبی دارای کمترین میزان امید به زندگی با فقط 66.8 سال است. پس از آن، شهر یونیون در فلوریدا با 67.6، تاد در داکوتای جنوبی با 68.5، سیوکس در داکوتای شمالی با 68.6 و بوفالو در داکوتای جنوبی با 69 قرار دارند. بیشترین سقوط در آمار امید به زندگی مربوط به شهر اوسلی در ایالت کنتاکی می‌شود؛ جایی‌که از 72.4 در سال 1980 به 70.2 در سال 2014 تنزل یافته است.
میزان امید به زندگی در برخی از مناطق آمریکا از کشورهایی که مخارج کمتری نسبت به ایالات‌متحده برای امور سلامت اختصاص داده‌اند، کمتر است که با توجه به اطلاعات سازمان بهداشت جهانی، این کشورها شامل فیلپین با 68.5، عراق با 68.9، هند با 68.3، کره شمالی با 70.6 و لیبی با 72.7 می‌شود.
محققان اذعان کرده‌اند که تحقیقات نشان می دهد ، اختلاف زیادی در ارتباط میزان امید به زندگی در سطوح داخلی آمریکا وجود دارد که در سطح ملی ممکن است میانگین بالا به نظر بیاید، اما نابرابری‌های سنگینی به جا خواهد ماند.
«علی مقداد»، یکی از این محققین می‌گوید:«این تحقیقات نشان می‌دهد که تغییرات در سیاست‌های سطوح مختلف نیازی ضروری است تا نابرابری در بهداشت و سلامت مردم آمریکا را کاهش دهد. دپارتمان‌های بهداشت محلی، ایالتی و فدرال می‌بایست برنامه‌هایی برای درگیر کردن جوامع در جلوگیری از بیماری‌ها و رشد بهداشت اجرا نمایند.»
سرپرست محققان، «لورا دویر لیندگرن» می‌افزاید:«فاکتورهای ریسکی مانند چاقی، کمبود تحرک، فشارخون بالا و دخانیات، سهم به‌سزایی در تفاوت طول عمر دارند. عوامل اقتصادی-اجتماعی مانند نژاد، آموزش و درآمد نیز همین‌طور هستند.»
«کریستوفر مورای»، سرپرست IHME می‌گوید:«نابرابری سطح بهداشت در ایالات‌متحده – کشوری که بیش از همگان در مراقب بهداشت و سلامت هزینه می‌کند – قابل قبول نیست.
کلمات کلیدی : امید به زندگی + سلامت
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
