نظر منتشر شده
۱۷
توصيه به ديگران
 
کد مطلب: 492672
سخنی با شهردار آینده تهران
دکترمحمد جواد کوهساری*/26تیر96
تاریخ انتشار : دوشنبه ۲۶ تير ۱۳۹۶ ساعت ۰۶:۰۰
در اکثر کشورها، پایتخت جایگاه ویژه‌ای در بین شهرهای دیگر آن کشور دارد، چرا که ویترین آن کشور محسوب می شود.  اجرای یک طرح شهرسازی نامناسب نه تنها باعث مشکل برای ساکنین پایتخت می شود بلکه باعث ترویج یک الگوی غلط برای شهرهای دیگر آن کشور شده و تا سالیان سال اثر منفی‌ بر تعداد زیادی از مردم خواهد داشت. به همین دلیل است که اقدامات شهرسازی در پایتخت هر کشور از حساسیت بالایی‌ برخوردار است و می‌بایست منطبق بر یافته‌های علمی‌ شهرسازی باشد نه تمایلات و نظرات شخصی. 

در این روزها که یادداشت ها و تحلیل‌های بسیاری برای انتخاب شهردار تهران دیده می شود، وظیفه ی ملی‌ و انسانی‌ خود می‌دانم که نکاتی‌ را در زمینه ی “علم شهرسازی” و فارغ از هیچگونه جهت گیری سیاسی (که در حیطه ی تخصص اینجانب نیست) گوشزد کنم.
 
پرده اول : در قرن جدید، گسترش بیماریهای غیر واگیردار از جمله بیماریهای قلبی و عروقی (حملات قلبی و سکته ها)، سرطان ها، بیماریهای مزمن تنفسی (مانند آسم)، دیابت، و چاقی بعنوان یک چالش اساسی‌، بهداشت و سلامت عمومی‌ را در دنیا مورد حمله قرار داده اند. 

بر اساس آمار  سازمان بهداشت جهانی‌،  بیماریهای غیر واگیردار هر ساله جان ۴۰ میلیون انسان را میگیرند که برابر با ۷۰ درصد از کل مرگ و میر در دنیا می‌باشد. ۱۵ میلیون نفر از این افراد تنها در سنین ۳۰ تا ۶۹ سالگی در اثر این بیماریها فوت میکنند. این بیماریها هزینه‌های بسیار سنگینی‌ را به افراد، خانواده‌ها  و ارگانهای خصوصی و دولتی تحمیل می کنند. بعنوان مثال تخمین زده می شود که در طول ۲۰ سال آینده، این بیماریها بیشتر از ۳۰ تریلون دلار هزینه خواهد داشت و میلیونها نفر را به زیر خط فقر خواهد کشند که تاثیر هولناکی بر کیفیت زندگی‌ خواهد داشت.

در ایران هم آماري که از طریق مراجع رسمی‌ و رسانه‌های داخلی‌ اعلام می شود نرخ بیماریهای غیر واگیردار به سرعت در حال افزایش می‌باشد. بر اساس این آمار که در رسانه های داخلی مطرح می شود، ۵ میلیون نفر در کشور در آستانه ی دیابتی شدن هستند. ۲۵ میلیون نفر در ایران دچار اضافه وزن و چاقی میباشند. یک سوم کودکان ایرانی اضافه وزن دارند. ۹۰ درصد از مردم کشور فعالیت ورزشی منظم ندارند.  از سوی دیگر جمعیت کشور بیشتر و بیشتر به سمت سالخوردگی پیش می رود. سالخوردگي بعنوان يك عامل افزايش دهنده در بيماري هاي غيرواگيردار است. این آمارها به مانند زنگ خطر بزرگی برای کشور است که می بایست جدی گرفته شود.

پرده دوم : از چند عامل رفتاری بعنوان عوامل قابل تغییر یاد می شود که ریسک ابتلا به بیماریهای غیر واگیردار را بیشتر می‌کند. این عوامل عبارتند از: نداشتن فعالیت بدنی کافی‌، استعمال دخانیات و الکل و تغذیه ناسالم. برای تغییر دادن این عوامل ریسک، راهکارهای متعددی وجود دارد. برخی‌ از این راهکارها شامل تبلیغ داشتن برنامه غذایی‌ سالم و انجام دادن فعالیت ورزشی می‌باشد. اگرچه وجود اینگونه راهکارهای آموزشی و تبلیغی مهم است، ولی‌ کافی‌ نمیباشد. اینگونه برنامه ها معمولا تنها بر بخش اندکی‌ از مردم جامعه تأثیرگذار میباشند و آثار آن هم معمولا بصورت مقطعی و زودگذر است.

به همین دلیل است که نقش اقدامات پایدارتر از جمله اقدامات شهرسازی در جلوگیری از این بیماریها پر رنگ شده است.  در طول یک دهه ی  گذشته، مطالعات علمی گسترده‌ای در زمینه ی  نقش شهرسازی در جلوگیری از بیماریهای غیر واگیردار انجام گرفته است. این مطالعات که عمد‌تاً در کشورهای آمریکا، کانادا و استرالیا انجام شده، نشان داده اند که محل زندگی‌ شهروندان و محیط ساخته شده ی پیرامون آنها تاثیر بسزایی در رفتارهایی که باعث کاهش بیماریهای غیر واگیردار می شود دارد. بعنوان مثال، افرادیکه در محلات با دسترسی مناسب به خدمات محلی (مثل مغازه‌های کوچک و پارک های محلی) زندگی‌ می کنند، ریسک کمتری برای ابتلا به چاقی دارند. این به این دلیل است که اینگونه افراد موقعییتهای بسیاری را برای پیاده‌روی در محلات خود دارند که ریسک چاقی را پایین میاورد. اقدامات شهرسازی در پیشگیری از بیماریهای غیر واگیردار معمولا بر تعداد زیادی از مردم تاثیر می‌گذارد و این تاثیر معمولا بصورت دراز مدت خواهد بود. بعنوان مثال با تعیین تراکم ساختمانی مناسب که باعث تجمع خدمات محلی و ترغیب ساکنین به عدم استفاده از وسایل نقلیه‌ شخصی‌ شود، می‌توان بر سلامت مردم یک منطقه برای سالیان متمادی تاثیر مثبت گذاشت.

بعلاوه اقدامات شهرسازی در پیشگیری از این بیماریها نه تنها بر سلامت شهروندان اثر گذار است، بلکه دارای فواید دیگری هم خواهد بود. بعنوان مثال، با بازسازی یک پارک نه تنها می‌توان باعث ترغیب پیاده‌روی (فعالیت بدنی برای پیشگیری از بیماریهای غیر واگیردار) در بین ساکنین شد بلکه به بهبود سلامت روانی‌ ساکنین هم کمک کرد، چرا که تحقیقات جدید نشان داده اند که دسترسی‌ به یک پارک باعث کاهش استرس و ارتقای سلامت روانی‌ می شود.

به دلیل همین مزیت ها است که کشورهای پیشرفته دنیا از جمله آمریکا، کانادا، استرالیا و ژاپن بودجه های تحقیقاتی‌ سنگینی‌ را برای مطالعه ی نقش شهرسازی در پیشگیری از بیماریهای غیر واگیردار اختصاص داده‌اند. هدف آنها اینست که از طریق شهرسازی به کمک سیستمهای درمانی کشورشان بروند و جلوی هزینه‌های بالای اقتصادی و اجتماعی این بیماریها در کشورشان را بگیرند.

پرده سوم : متاسفانه علی‌ رغم پیشرفتهای علمی‌ غرور آمیز ایران در رشته‌های مختلف، “علم شهرسازی” در معنای‌ نوین علمی‌ از یک عقب ماندگی خیره کننده در ایران رنج می برد. مباحث علمی بروزشهرسازی دنیا یا هیچ مجالی حتی برای ورود به محیط های آموزشی کشور پیدا نمی کنند و یا با دهه ها تاخیر وارد می شوند. ورود مباحث علمی روز شهرسازی به حوزه اجرایی شهرسازی کشور که از این هم بغرنج تر بوده و بندرت اتفاق می‌افتد. متاسفانه تا به امروز توجه لازم به علم شهرسازی در تدوین و اجرای طرح‌های شهرسازی در تهران نشده است.

در رابطه با بیماریهای غیر واگیردار که بخش اعظمی از مردم پایتخت را هم درگیر کرده است، مشخص نیست کسی‌ به این اندیشیده است که چطور با استفاده از اقدامات شهرسازی می‌توان به مبارزه با اینگونه بیماریها در شهر تهران رفت. چطور می‌توان با استفاده از بودجه های میلیاردی عمرانی که در این شهر صرف می شود، جلوی هزینه‌های میلیاردی ای که اینگونه بیماریها به شهروندان و دولت وارد می کنند گرفت. مشخص نیست که در طول سالیان دراز گذشته، "اتوبان سازیهای" گسترده (و بدون هیچ توجیه علمی‌)، کمکی‌ به سلامت شهروندان کرده است یا اینکه تنها شهروندان را به استفاده از وسایل نقلیه‌ شخصی‌ و انتظار در ترافیک ترغیب کرده است.

آیا اینگونه اتوبان سازیهای لجام گسیخته (که متاسفانه کماکان هم ادامه دارد) در سطح شهر تهران، الگویی برای مدیران شهرهای دیگر کشور نشده است که بافت شهرشان را با این اتوبانهای وسیع و تقاطع های غیر همسطح جراحی می کنند. ساخت اتوبان از ملزومات هر شهری می باشد ولی آیا هیچ ایده ی شهرسازی جایگزین برای پاسخگویی به ترافیک وسایل نقلیه‌ وجود ندارد. آیا ساماندهی جریان حمل و نقل شهری تنها از طریق ساخت اتوبان و تقاطع غیر همسطح امکانپذیر است. و یا سوال اساسی تر اینکه اصلا آیا می‌بایست شهرسازی بر محور وسایل نقلیه‌ شخصی‌ صورت بگیرد.

آیا کسی‌ پرسیده است که این هزینه‌های هنگفت برای ساخت اتوبان، کمکی‌ هم به افزایش تحرک بدنی شهروندان که نقش مهمی‌ در سلامتشان دارد کرده است، و یا اینکه شهروندان را به بی‌ تحرکی و استفاده از ماشین ترغیب کرده است. آیا کسی‌ به این موضوع اندیشیده است که چطور می‌توان حرکت پیاده را در سطح شهر تهران تسهیل کرد تا یک فرد بزرگسال که در معرض دیابت است، بتواند ۱۰ دقیقه در روز پیاده‌روی کند. از تمامی اصول شهرسازی روز دنیا در سلامت تنها به “ پیاده راهسازی" چند معبر در یک شهر ۱۴ میلیونی ارجاع داده میشود. پیاده راهسازی معابر تنها یک اقدام بسیار بسیار کوچک است که می‌بایست در قالب یک برنامه جامع قرار بگیرد. درغیر اینصورت، پیاده راهسازی معابر تنها "سطحی ترین” برداشت از نقش شهرسازی در پیشگیری از بیماریهای غیرواگیردار میتواند باشد.

مساله بیماریهای غیر واگیردار و سلامت شهروندان میبایست بعنوان یک اولویت در تمامی طرحها و برنامه‌های شهرسازی قرار بگیرد نه اینکه بتوان با ساخته یک پیاده راه در مقیاس یک معبر این مساله را پایان یافته دانست. از تعیین تراکم ساختمانی تا مکانیابی یک پارک جدید، همه و همه می‌بایست با این رویکرد انجام شود که چطور می‌توان جلوی گسترش این بیماریها در این شهر را گرفت. چطور می‌توان با یک ضابطه ی شهرسازی منطبق با یافته‌های علمی‌ باعث شد مردم یک منطقه از شهر ۳۰ دقیقه در روز بتوانند حرکت پیاده داشته باشند. چطور می‌توان با قرار دادن یه ضابطه ی شهرسازی در طرح تفصیلی باعث شد مردم یک منطقه در طول ۱۰ سال کمتر دچار اضافه وزن بشوند. 

تهران بعنوان پایتخت میتواند و می‌بایست بعنوان یک الگو برای استفاده از اقدامات شهرسازی در مبارزه با بیماریهای غیر واگیردار در کشور ایفای نقش کند. شرط اول استفاده از شهرسازی به این منظور، ترویج دانش مربوطه می‌باشد. تدوین سند استفاده از شهرسازی برای پیشگیری از بیماریهای غیر واگیردار در تهران منطبق با یافته‌های علمی‌ می‌بایست هر چه سریعتر در دستور کار قرار بگیرد.

و سخن آخر اینکه : تا دیرتر نشده است، می بایست مدیران شهری را آگاه کرد که بهای “خنده هایشان” را در مراسم افتتاح یک اتوبان جدید در یک منطقه،  شهروندانی می پردازند که تا سالیان دراز می بایست در صف مطب پزشکان ناله کنند…تا دیرتر نشده است می بایست فکری به حال این شهر کرد که حق حیات و سلامت شهروندانش طعمه ی ضعف دانش شهرسازی مدیرانش شده است…

تا دیرتر نشده است می بایست فکری به حال "پدران" شهری کرد که هر روز یک گام به ابتلا به دیابت نزدیکتر می شوند، ولی شهرشان هیچ فرصتی برای عدم استفاده از وسیله ی نقلیه ی شخصی به آنها و داشتن فعالیت بدنی نمی دهد...

تا دیرتر نشده است می بایست فکری به حال "مادران" شهری کرد که درحالیکه هر روز یک گام به ابتلا به بیماریهای قلبی نزدیکتر می شوند، محلات مسکونیشان هیچ فرصتی حتی برای یک دقیقه پیاده روی به آنها نمی دهند.

تا دیرتر نشده است، می‌بایست فکری به حال "کودکان" شهری کرد که کوچه ی محل زندگیشان حتی فرصت ۱۰ دقیقه فعالیت بدنی در روز به انها نمیدهد، درحالیکه از هر ۳ نفرشان ۱ نفر در معرض چاقی مفرط می‌باشد…و می بایست فکری بحال مهار این "شهرسازی مرگبار" در پایتخت کرد وگرنه در آینده ای نه چندان دور، مجبور به تغییر کاربری "باغات و بوستانهای تهران" اینبار نه به "برج" بلکه به "بیمارستان های قلب" کرد…امیدوارم که باز هم برای ما، خیلی زود دیر نشود...
 
*دکترای طراحی شهری، استاد دانشگاه واسدا ژاپن و پژوهشگر موسسه قلب و دیابت بیکر استرالیا
(بر اساس اطلاعات پایگاه علمی وب آف ساینس، دکتر کوهساری رتبه ی دوم بیشترین پژوهش بر موضوع طراحی شهری و سلامت را در پنج سال اخیر در دنیا داشته است.)

 
۱۳۹۶/۰۶/۱۲ ۰۸:۰۰
 
۱۳۹۶/۰۵/۳۰ ۱۲:۱۳
 
۱۳۹۶/۰۵/۲۵ ۱۲:۱۵
 
۱۳۹۶/۰۵/۱۸ ۱۱:۲۰
 
۱۳۹۶/۰۵/۱۶ ۱۵:۳۲
 
۱۳۹۶/۰۵/۱۵ ۱۵:۳۱
 
۱۳۹۶/۰۵/۱۵ ۱۰:۲۱
 
۱۳۹۶/۰۵/۱۱ ۱۰:۵۶
 
۱۳۹۶/۰۵/۱۱ ۱۰:۳۸
 
۱۳۹۶/۰۵/۰۱ ۱۵:۳۴
 
 
کلمات کلیدی : شهرسازی+ترافیک+بیماریهای غیر واگیردار+انتخاب شهردار+سلامت شهروندان+اتوبان سازی
 
محمد
Iran, Islamic Republic of
۱۳۹۶-۰۴-۲۶ ۰۸:۱۹:۰۳
برادر بزرگوار .
. اصولا" در ایران ما در مورد همه علوم نوعی ساده انگاری غلط وجود دارد . چون معمولا" تحصیل برای کسب مدرک و داشتن شغل و درآمد است نه برای حل مشکلات جامعه یا نگاه علمی به مسائل . بدتر از آن این است که بسیاری از مدیران فعلی در حین کار و داشتن مشغله زیاد در مقاطع کارشناسی ارشد و دکترا تحصیل کرده اند که قطعا" تمرکزی بر روی درس نداشته و برای مدرک خوانده اند و بدتر اینکه همین تحصیل کردگان هم وقتی درسشان تمام می شود تمام کتاب و آموخته های خود را قاب کرده و در ویترین به کناری می گذارند و همان کاری را میکنند که یک فرد عادی بدون آن تحصیلات و فقط از سر تجربه و آزمون و خطا انجام می دهد . مثلا" خود همین شهرداری یک مرکز آموزش علمی کاربردی دارد که کارمندان در حین کار در آن تحصیل و مدرک می گیرند . شما فکر می کنید این مدارک و تحصیلات چقدر کارساز است ؟ و باز هم بدتر اینکه همین افراد نیز در اجرا اسیر نگاههای سیاسی و جناحی شده و مجبور به اطاعت و عمل به دستورات برخلاف آموخته های علمی خود هستند . شما انتظار معجزه دارید ؟! (4477412) (alef-2)
 
محمدامین
Iran, Islamic Republic of
۱۳۹۶-۰۴-۲۶ ۰۸:۴۱:۱۶
جناب آقای دکتر!


اولین مشکل پایتخت ما ، مهاجرت هجوم واری است که اکثرا(بالای 90 درصد) به قصد کار راحت تر و درآمد بیشتر از ابتدای انقلاب تا به حال انجام پذیرفته وهم چنان می پذیرد. چنان که در حال حاضر جمعیت تهران ، کرج و حومه(درست است که کرج ، استان اعلام شده ، اما عملا همچنان حومه تهران محسوب می گردد) بیش از 20 میلیون می باشد که 25 درصد جمعیت کشوری به پهناوری ایران است! که حتی اگر کوه ها و کویرها را از مساحت آن کم کنیم ، همچنان فاجعه دیده می شود!.

برای حل این مشکل تنها شهرداری تهران نمی تواند به تنهایی اقدامی کند، البته حتما و قطعا اقدامات شهرداری پایتخت در کاهش این مصیبت موثر خواهد بود.

یکی دیگر از ایرادات به فرمایشات شما ، عدم توجه به این واقعیت است که ایران جزوی از خاور میانه است و مردم خاور میانه عموما خودرو دوست هستند! که این در کشور ما طی سالهای اخیر نمود بسیار بیشتری پیدا کرده است. به صورتی که به عنوان مزاح شایع است که می گویند "طرف تا سوپری سر کوچه اشان هم با خودرو می رود!" پس مسئله ریشه ای و فرهنگی است و با ساخت مغازه در همه جا ، حل نمی شود، از طرفی خیلی از محلات پایتخت در حال حاضر با الطاف! شهرداری محترم دارای مغازه های بسیار بسیار متعددی هستند که از عرف شهر سازی همه دنیا هم خارج شده است، به صورتی که پس از اینکه درآمد شهرداری ها از فروش تراکم به علت پایین آمدن ساخت و سازها کم شد ، رو به دادن مجوز تغییر کاربری کل یک ملک از مسکونی به تجاری و مغازه آورده اند! اما این کمکی به سلامت مردم نکرده است! (4477442) (alef-2)
 
Iran, Islamic Republic of
۱۳۹۶-۰۴-۲۶ ۱۱:۴۳:۱۹
برادر ارجمند ، جناب محمدامین
این معضل واقعیت است و شایعه نیست : « افرادی در تهران زندگی می کنند که آلبوم خودرو با رنگ ها و پلاک های مختلف دارند و با اعلام هر نوع محدودیتی باز هم براحتی با خودرو وارد محدوده اصلی تهران می شوند . » (4477770) (alef-2)
 
محمدامین
Iran, Islamic Republic of
۱۳۹۶-۰۴-۲۶ ۱۳:۳۰:۵۳
دوست عزیز ! ممنون از لطف شما که مسئله را توضیح دادید.

اما مسئله از داشتن گذشته است، مسئله اعتقاد فرهنگی است!

بگذارید با چند خاطره در این رابطه فاجعه را توضیح دهم.

چند سال پیش ، یک روز سوار یکی از این پرایدهای مسافرکش شده بودم که مثل خیلی از آنها وضعیت خوبی نداشت، راننده یک جوان حدود 30 الی 35 ساله بود. من در صندلی جلو نشسته بودم، بعد از چند دقیقه برگشت به من گفت ، آقا شنیدی مازراتی شده یه میلیارد!!!؟ نگاهی بهش کردم و پرسیدم، شما تا حالا سوار مازراتی شدی؟ گفت نه. گفتم تا حالا کنار یه مازراتی ایستادی؟ گفت نه. گفتم تا حالا یه مازراتی رو از نزدیک دیدی؟ گفت نه. گفتم خوب پدر آمرزیده قیمت مازراتی به من و شما چه ربطی داره!؟ من و شما باید بدونیم قیمت پراید چنده! از اون مهمتر بدونیم که قیمت نون و گوشت و برنج و پنیر چنده!

چند سال پیش اون موقع ها که تازه این ماشین های لوکس اومده بود به بازار، دیدم یه ماکسیما توی پیاده رو نزدیک سوپری محلمون پارک شده(ما پیاده روهای عریضی داریم) به سوپری گفتم ، "این بابا که پارکینگ نداره چرا ماشین به این گرونی خریده که بذاره تو پیاده رو!؟ گفت تازه کجای کاری؟ این بابا دو تا خونه اونور تر از ما یه آپارتمان 70 متری اجاره کرده! اما خوب عشق ماشین داره دیگه! (4477968) (alef-11)
 
Iran, Islamic Republic of
۱۳۹۶-۰۴-۲۶ ۰۸:۵۹:۴۹
با عرض سلام ، بنده یک شهروند ساده ام و نه شهردارم و نه مدرک شهرسازی دارم و نه تخصصی در مورد امور آب و فاضلاب و برق و گاز دارم ولی بالاخره در « روستای بزرگ » و بی در و پیکری به اسم تهران با شهرک های بزرگ و کوچک و حدود 25 میلیون جمعیت که در آینده نه چندان دور ، بخش اعظمی از ایرانیان را پذیرا خواهد بود ، احتیاج به شهرداران با تجربه و باسواد دارد . (4477473) (alef-2)
 
Iran, Islamic Republic of
۱۳۹۶-۰۴-۲۶ ۰۹:۳۰:۵۴
چرا این سخن ها را به قالیباف نگفتید؟ (4477525) (alef-2)
 
حامد
Iran, Islamic Republic of
۱۳۹۶-۰۴-۲۶ ۱۰:۴۲:۲۵
دکتر جان ما سواحل ظولانی در جنوب داریم ولی خالی از سکنه.چرا نمی گویی زیباترین شهرها کنار دریاها ساخته شده اند ...در امریکا اکثر ایرانیان در ان شهرها ساکنند....در ایران چرا نه.... (4477672) (alef-2)
 
منوچهر راستی
Iran, Islamic Republic of
۱۳۹۶-۰۴-۲۶ ۱۱:۰۸:۲۳
با این کلام و رفتار زحمات چندین ساله آقای قالیباف را زیر سوال نبرید .که خدایی خیلی زحمت کشیده و مشکل بتوان نمونه اش راپیدا کرد .همین چند سال آینده صداقت و عملکرد ایشان بیشتر آشکار می شود. . (4477708) (alef-2)
 
Iran, Islamic Republic of
۱۳۹۶-۰۴-۲۶ ۱۲:۲۱:۰۷
تهران شهري براي ماشين ها و نه پياده هاست متاسفانه هيچ اصول شهر سازي در تهران رعايت نشده و رعايت هم نمي شود (4477853) (alef-2)
 
Romania
۱۳۹۶-۰۴-۲۶ ۱۲:۵۹:۲۹
اینکه شهری برای ماشین هاست ب مردم و فرهنگ سازان کشور ربط داره (4477914) (alef-2)
 
Iran, Islamic Republic of
۱۳۹۶-۰۴-۲۶ ۲۳:۲۱:۴۷
تا زمانی که قالیباف هست بهترین شهر دنیا است بعد از رفتن قالبباف شروع می کنید به بیان مشکلات که چرا این مشکلات هست شورای شهر اصلاح طلب چرا حلش نمیکنه و...تا دو ماه دیگه مشکلات شهر تهران توسط خودتون بیان خواهند شد (4478726) (alef-11)
 
آریابان
Iran, Islamic Republic of
۱۳۹۶-۰۴-۲۶ ۱۱:۱۳:۳۳
امیدواریم شهردار آیندۀ تهران علاوه بر توجه ویژه به دورنمایۀ این مقالۀ پربار ، درعین حال درنظر داشته باشند که سازوکار ناقص الخلقه ای بنام "شهرداری تهران" را با ماترک و بجا-مانده و میراثی شگفت-آور بشرح زیر (البته چنان مشتی از خروار ها) به ارث خواهند برد :
- در پیاده رو ها شاهدیم که سازندۀ بنا ها اجباری نداشته که کف ساختمان خود را با پیاده رو تطبیق بده بلکه این پیاده رو زبان بسته و بی مدافع !!!! را با تحمیل پستی ها و بلندی ها به آن ، با سطح ساختمان ، تنظیم !!!! کرده؛
- تقریبا بجز معدودی از بوستانها (مثلا در منطقۀ سعادت آباد) درحالیکه قدم به قدم سطل های زباله از دو گونۀ خشگ و تر ، خودنمائی میکنند هیچ خبری از یک شیر آبخوری نیست (دیگه چه برسه به توالت ) و.... ؛
- صحنۀ رایج در همین بوستانها ، مشاهدۀ فواره هائیست که بجای بوستانها دارند پیاده رو ها رو با تاراج !!!! آبهای سطحی تهران آبیاری میکنند ؛
- پیاده رو های با دوامی که کنده میشوند و بجای اونها سرامیک های بنجل و بدرد نخور فقط چند ماه مصرف !!!! کاشته میشود ؛
- مشاهدۀ همیشگی بلوک های سیمانی بسیار حجیم در برابر ساختمانهای خلافکار !!!! ولی البته با پیش بینی یک فضای محدود برای رفت و آمد مراجعین بداخل مغازه ها و ساختمان ، طبیعتا با پرداخت جریمۀ یومیه !!!!! به شهرداری ؛ (4477720) (alef-2)
 
رضا
Iran, Islamic Republic of
۱۳۹۶-۰۴-۲۶ ۱۱:۴۳:۵۶
مشکلات پایتخت تا زمانی که شهرهای کوچیک فاقد امکانات و فرصت های برابر شغلی هس حل نمیشه واقعا جای بسی تاسف هس که حتی روزنامه ها و سایت ها که البته اکثرشون هم تو تهران هستن به مشکلات شهرهای کوچیک نمیپردازن امیدوارم روزی بیاد که مشکلات پایتخت حل بشه ولی با اومدن و رفتن یک شهردار تغییری در وضعیت تهران حاصل نمیشه (4477771) (alef-2)
 
ناشناس گمنام
United States
۱۳۹۶-۰۴-۲۶ ۱۲:۱۲:۰۶
اقای دکتر میدانید که شهرهای ایران عمدتا بدون متخصصین شهرسازی اداره میشود و عمده کسانی متولی هستند که در بهترین شرایط ان رشته عمران خوانده اند ؟
از اقای قالیباف باید پرسید که ایا شورای مشورتی تشکیل شده از متخصصین مربط با ادره شهر از جمله معمار - برنامه ریز و طراح شهری - اقتصاد شهری - محیط زیست - حمل و نقل و ترافیک - مسائل اجتماعی و...... داشته است یا اینکه باید گفت که این حرفها کیلویی چند بوده است ؟! اقای دکتر لطفا به لیست و نوع تخصص همین شواری رای اورده در سال 96 توجه کنید نتیجه کار از همان ابتدا مشخص است !!!! (4477824) (alef-2)
 
بهرام
Iran, Islamic Republic of
۱۳۹۶-۰۴-۲۶ ۱۳:۱۳:۱۲
تو رو خدا به داد این اتوبان صدر برسید. این اتوبان از لحاظ مرعی و منظر و زیبایی تو تهران نمونه بود. الان به یکی از کریه ترین مناظر شهری تهران تبدیل شده. (4477942) (alef-2)
 
اکبری
Iran, Islamic Republic of
۱۳۹۶-۰۴-۲۶ ۱۳:۴۹:۴۶
فکری بحال موش های عزیز شهر کنید اصلاً گربه موش گیر تربیت کنید (4478006) (alef-2)
 
مصطفی
Romania
۱۳۹۶-۰۴-۲۷ ۲۱:۱۶:۱۸
سلام آقای دکتر
آفرین بر شما که نکته کلیدی را اشاره کردید. از نظر شهرداران ما آسفالت و خیابان کشی از افتخارات عملکردی است. انسان به عنوان هدف اصلی هر اقدام توسعه شهری در این زمینه فراموش شده است و همه دغدغه مدیران بسترسازی حرکت روان ماشین است. اما شاه کلید این موضوع اینجاست که شما هرچقدر اتوبان و خیابان بیشتری بسازید، اتومبیل بیشتری را به خیابان ها کشانده ایدو در این بین فرد انسان را قربانی نگاه عمرانی خود کرده اید. انسانی شهر بسازیم . (4480181) (alef-11)
 


نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.