کد مطلب: 259031
چرا "دانشجوها" خودکشی می‌کنند؟
تاریخ انتشار : پنجشنبه ۱۶ بهمن ۱۳۹۳ ساعت ۱۲:۱۰
یک آسیب‌شناس اجتماعی معتقد است: در ایران ما با نوع آنومیک و نا‌به‌هنجار خودکشی روبروییم. این نوع از خودکشی ناشی از گذار جامعه از هنجارهای پیشین به هنجارهای جدید و نبود جایگزین برای این هنجارهاست.
دکتر محمدعثمان حسین‌بُر در گفتگو با فرارو، گفت: خودکشی تعاریف متفاوتی دارد. اما به طور کلی خودکشی نوعی مرگ در نتیجه عمل خود فرد است. بیشتر نظرات درباره خودکشی در علم اجتماعی، متاثر از نظریه خودکشی دورکیم است.
دکتر حسین‌بُر با اشاره به نظریات دورکیم درباره خودکشی، گفت: دورکیم خودکشی را به چهاردسته تقسیم می‌کند. اولین آن خودکشی "خودخواهانه" است. در این نوع از خودکشی فرد به دلیل دست‌نیافتن به چیزی که می‌خواهد و یا بودن در موقعیتی که آزارش می‌دهد، اقدام به خودکشی می‌کند.
این استاد دانشگاه همچنین گفت: در دومین شکل، ما با خودکشیِ "دگرخواهانه" روبرو هستیم. فرد در این خودکشی به دلیل مسئولیتی که احساس می‌کند در قبال جامعه دارد، خودش را در معرض مرگ قرار می‌دهد. جمع گرایی عنصری است که در این نوع از خودکشی وجود دارد.
دکتر حسین‌بُر اظهار کرد: در نوع دیگری از خودکشی، ما با خودکشیِ"نابه‌هنجارانه و یا آنومیک" روبروییم. این خودکشی بیش از همه در جوامع در حال گذار اتفاق می‌افتد. در چنین جامعه‌ای هنجارهای پیشین سست شده‌اند، درحالی‌که هنجارهای جدیدی جایگزین آن‌ها نگردیده است.
حسین‌بُر با اشاره به شکل دیگری از خودکشی توضیح داد: خودکشی "تقدیرگرایانه" نیز نوع دیگری از خودکشی است که به دلیل کنترل بالای اجتماعی رخ می‌دهد. برای مثال فردی که در زندان و در اثر کنترل شدید موجود در آن خودش را می‌کشد.
وی در ادامه به بیشترین شکل خودکشی در ایران پرداخت و با اشاره به نظریات دورکیم، گفت: خودکشی در ایران پیش از هرچیز، به خودکشی آنومیک و یا نابه‌هنجارانه بازمی‌گردد. جامعه ایران جامعه‌ای سنتی بوده که در دوره فعلی در دوران گذار قرار دارد. در ایران موقیعت آنومیک حاکم است. ارزش‌ها و هنجارها در ایران سست شده‌اند و در بسیاری از موارد برای نسل جدید قابل پذیرش نیستند. این در حالی است که هنجارها و چارچوب‌های جدیدی نیز برای شرایط جدید تعریف نشده اند. در سطح جامعه ایران نوعی آشفتگی و سرگردانی وجود دارد. همه این عوامل دست به دست هم می‌دهند تا فشار زیادی را روی افراد بیاورند.
حسین‌بُر در تشریح وضعیت اجتماعی ایران تصریح کرد: آشفتگی فردی و آشفتگی اجتماعی در جامعه ما به شکلی همزمان وجود دارند. در کنار این، کنترل فردی و کنترل اجتماعی نیز تضعیف شده است. وجدانی که هر فرد با ارزش‌های درونی خود باید داشته باشد در چنین شرایطی ضعیف و غیرکارآمد می‌شود و نمی‌تواند فرد را کنترل کند. کنترل‌های بیرونی نیز تبدیل به کنترل‌هایی نمایشی شده‌اند. درنتیجه فردی که دارای مشکلاتی شخصی، روانی، خانوادگی، تحصیلی و... می‌شود بدون کنترل مشخصی به خودکشی اقدام می‌کند.
این جامعه‌شناس با اشاره به خودکشی دانشجویان در ایران گفت: در مورد خودکشی دانشجویان، باید این نکته را در نظر گرفت که دختران و پسرانی که به خوابگاه‌ها می‌آیند، از خانواده جدا شده‌اند و بخش عاطفی بزرگی در زندگی آن‌ها تضعیف می‌شود. آمدن به فرهنگی از فرهنگ دیگر نیز که موجب تناقض خواهد شد، فرد را در موقعیت‌های فشار قرار می‌دهد. علاوه بر این‌ها باید به فشارهایی که در کلیت سیستم آموزشی وجود دارند نیز اشاره کرد.
محمدعثمان حسین‌بُر در انتها و درباره راهکارهای پیش‌بینی خودکشی‌ها در ایران گفت: هرچند که ما نمی‌توانیم بگوییم آمار خودکشی در دانشگاه‌های ایران از دانشگاه‌های سایر کشورها بیشتر است، اما باید به آن توجه بیشتری نشان داد. من به عنوان فردی دانشگاهی این توجه را ندیده‌ایم. در دانشگاه‌ها حداکثر یک مرکز مشاوره وجود دارد که بسیار افرادی که مشکلاتی پیدا کرده‌اند هیچ‌گاه به سراغ این مرکز نمی‌روند. مراکز مشاوره دانشگاه‌ها مراکزی منفعل هستند. مشکل ما در اینجاست که همواره در موقعیت‌های قرار می‌گیریم که خودکشی انجام شده است. در حالی که بهترین کاری که می‌توان انجام داد این است که مراحل زمانی آسیب‌زا در سیستم آموزشی و دوران دانشجویی را شناسایی و پیشگیری کنیم. حضور معاونت‌های دانشجویی و یا معاونت‌های فرهنگی – اجتماعی نیز می‌تواند در پیشگیری و کنترل تبعات خودکشی‌های دانشجویی کمک کند.
دکتر محمدعثمان حسین‌بُر در گفتگو با فرارو، گفت: خودکشی تعاریف متفاوتی دارد. اما به طور کلی خودکشی نوعی مرگ در نتیجه عمل خود فرد است. بیشتر نظرات درباره خودکشی در علم اجتماعی، متاثر از نظریه خودکشی دورکیم است.
دکتر حسین‌بُر با اشاره به نظریات دورکیم درباره خودکشی، گفت: دورکیم خودکشی را به چهاردسته تقسیم می‌کند. اولین آن خودکشی "خودخواهانه" است. در این نوع از خودکشی فرد به دلیل دست‌نیافتن به چیزی که می‌خواهد و یا بودن در موقعیتی که آزارش می‌دهد، اقدام به خودکشی می‌کند.
این استاد دانشگاه همچنین گفت: در دومین شکل، ما با خودکشیِ "دگرخواهانه" روبرو هستیم. فرد در این خودکشی به دلیل مسئولیتی که احساس می‌کند در قبال جامعه دارد، خودش را در معرض مرگ قرار می‌دهد. جمع گرایی عنصری است که در این نوع از خودکشی وجود دارد.
دکتر حسین‌بُر اظهار کرد: در نوع دیگری از خودکشی، ما با خودکشیِ"نابه‌هنجارانه و یا آنومیک" روبروییم. این خودکشی بیش از همه در جوامع در حال گذار اتفاق می‌افتد. در چنین جامعه‌ای هنجارهای پیشین سست شده‌اند، درحالی‌که هنجارهای جدیدی جایگزین آن‌ها نگردیده است.
حسین‌بُر با اشاره به شکل دیگری از خودکشی توضیح داد: خودکشی "تقدیرگرایانه" نیز نوع دیگری از خودکشی است که به دلیل کنترل بالای اجتماعی رخ می‌دهد. برای مثال فردی که در زندان و در اثر کنترل شدید موجود در آن خودش را می‌کشد.
وی در ادامه به بیشترین شکل خودکشی در ایران پرداخت و با اشاره به نظریات دورکیم، گفت: خودکشی در ایران پیش از هرچیز، به خودکشی آنومیک و یا نابه‌هنجارانه بازمی‌گردد. جامعه ایران جامعه‌ای سنتی بوده که در دوره فعلی در دوران گذار قرار دارد. در ایران موقیعت آنومیک حاکم است. ارزش‌ها و هنجارها در ایران سست شده‌اند و در بسیاری از موارد برای نسل جدید قابل پذیرش نیستند. این در حالی است که هنجارها و چارچوب‌های جدیدی نیز برای شرایط جدید تعریف نشده اند. در سطح جامعه ایران نوعی آشفتگی و سرگردانی وجود دارد. همه این عوامل دست به دست هم می‌دهند تا فشار زیادی را روی افراد بیاورند.
حسین‌بُر در تشریح وضعیت اجتماعی ایران تصریح کرد: آشفتگی فردی و آشفتگی اجتماعی در جامعه ما به شکلی همزمان وجود دارند. در کنار این، کنترل فردی و کنترل اجتماعی نیز تضعیف شده است. وجدانی که هر فرد با ارزش‌های درونی خود باید داشته باشد در چنین شرایطی ضعیف و غیرکارآمد می‌شود و نمی‌تواند فرد را کنترل کند. کنترل‌های بیرونی نیز تبدیل به کنترل‌هایی نمایشی شده‌اند. درنتیجه فردی که دارای مشکلاتی شخصی، روانی، خانوادگی، تحصیلی و... می‌شود بدون کنترل مشخصی به خودکشی اقدام می‌کند.
این جامعه‌شناس با اشاره به خودکشی دانشجویان در ایران گفت: در مورد خودکشی دانشجویان، باید این نکته را در نظر گرفت که دختران و پسرانی که به خوابگاه‌ها می‌آیند، از خانواده جدا شده‌اند و بخش عاطفی بزرگی در زندگی آن‌ها تضعیف می‌شود. آمدن به فرهنگی از فرهنگ دیگر نیز که موجب تناقض خواهد شد، فرد را در موقعیت‌های فشار قرار می‌دهد. علاوه بر این‌ها باید به فشارهایی که در کلیت سیستم آموزشی وجود دارند نیز اشاره کرد.
محمدعثمان حسین‌بُر در انتها و درباره راهکارهای پیش‌بینی خودکشی‌ها در ایران گفت: هرچند که ما نمی‌توانیم بگوییم آمار خودکشی در دانشگاه‌های ایران از دانشگاه‌های سایر کشورها بیشتر است، اما باید به آن توجه بیشتری نشان داد. من به عنوان فردی دانشگاهی این توجه را ندیده‌ایم. در دانشگاه‌ها حداکثر یک مرکز مشاوره وجود دارد که بسیار افرادی که مشکلاتی پیدا کرده‌اند هیچ‌گاه به سراغ این مرکز نمی‌روند. مراکز مشاوره دانشگاه‌ها مراکزی منفعل هستند. مشکل ما در اینجاست که همواره در موقعیت‌های قرار می‌گیریم که خودکشی انجام شده است. در حالی که بهترین کاری که می‌توان انجام داد این است که مراحل زمانی آسیب‌زا در سیستم آموزشی و دوران دانشجویی را شناسایی و پیشگیری کنیم. حضور معاونت‌های دانشجویی و یا معاونت‌های فرهنگی – اجتماعی نیز می‌تواند در پیشگیری و کنترل تبعات خودکشی‌های دانشجویی کمک کند.
۱۳۹۳-۱۱-۱۶ ۱۲:۵۰:۰۷
جالبه، اخه کدوم دانشجو پیش مشاوری میره که داخل دانشگاست (2664777) (alef-6)
۱۳۹۳-۱۱-۱۶ ۱۲:۵۵:۰۵
به نظر من در دانشگاها بايد يك جلسه مشاوره اجباري براي هر دانشجو گذاشته شود تا دانشجوياني كه احيانا مشكلاتي دارند پايشان به مشاوره باز شود و احساس كنند كه جايي هست براي صحبت كردن و حداقل درد و دل و راهنمايي.بنده كه شخصا فردي كم رو بودم در دهه هفتاد بها مراجعه به همين مراكز مشاوره دانشجويي تا حد زيادي با خودم كنار بياييم و آن دوران كه مشكلات خود را دارد ،بگذرانم. (2664786) (alef-6)
آریابان
۱۳۹۳-۱۱-۱۶ ۱۲:۵۶:۰۲
اما همچنانکه در بسیاری از موارد ، شاخصه های رفتاری ما با دیگر مردم دنیا کاملا متفاوت است ، در مورد "خودکشی" هم برخلاف دیگر نقاط جهان که اصولا طبق پژوهشها و آمار های مستند جهانی، اکثر مردانیکه به خودکشی دست میزنند ، "مجرد" هستند ، این رفتار هم در ایران کاملا متفاوت است و در اینمورد خاص نیز ، در آمار مربوط به خودکشی سالانۀ مردان ایرانی ، شمار متأهلین !!!! نسبت به مجردین !!!! بسیار بیشتر از نسبت جهانی می باشند. (2664791) (alef-6)
۱۳۹۳-۱۱-۱۶ ۱۴:۰۸:۴۸
چه دكتر باسوادي واقعا !!!!! از دست دادن هنجارهاي قديم و رسيدن به هنجار جديد!!!!! مثلا هنجار قديم اينا بودن: كار بكني يا سالم و پاك باشي و مردم آزاري نكني و يا درس بخوني شانصي براي زندگي بهتر داري، پارتي بازي فقط 20- 30 درصد كل مسوليتها و درآمدهاي تجاري و استاد شدن و مسئول شدن و ريس و مدير شدن نقش داره و البته اينكه ميتوني زتدگي تشكيل بدي بدون اينكه سركوفتت بزنن بخاطر پيشرفت همسايه و آشنايانيكه اصلا بزور ديپلم گرفتن و كلي خلافكار بودن ! ولي الان بهترين خونه و ماشين و پرستيژ كاري دارند. هنجار هاي جديد هم اينا هستند: قبول كني 100 درصد پارتي بازي و فاميل سالاري هست و اگر بتوني تحليل كني كه چرا اينطوري فقير و ذليل و پوچ و بي اعتبار شدي كه از پس نان شب برنمياي و اعتماد بنفست زير خط فقر رسيده و آينده اي جز بردگي براي جوانان بدون پارتي نمانده، اونوقت حرف دكتر درسته ،گذار از هنجار قديم(نوع دوستي و انسانيت) و پذيرش زوركي هنجار جديد ( فاميل دوستي و قدرت طلبي و ثروت اندوزي كه از حيوانيت هم عبور كرده است . وقتي احساس ناتواني و حقارتت به زير حد انساني برسه قبل از اينكه كل اطرافيان و همكاران و همكلاسيها بگويند طرف ديوانه شده بهتره خودكشي بكنه هر چند يك گناه كبيره بهتر از چند گناه كبيره است! (2664977) (alef-6)
