کد مطلب: 146497
آیا آمریکا واقعا دنبال دموکراسی در ایران است؟
بخش اقتصادی الف، 21 اسفند 90
تاریخ انتشار : يکشنبه ۲۱ اسفند ۱۳۹۰ ساعت ۱۰:۱۴
روزنامه «نیویورک تایمز» در تحلیلی، به ارزیابی تاثیر تحریم‌های اقتصادی آمریکا بر وضعیت دموکراسی در ایران پرداخت.
به گزارش «الف»، تحلیلگر نیویورک تایمز در مقاله‌ای که روز جمعه گذشته (دوم مارس) در سایت اینترنتی این روزنامه منتشر شد، ادعا کرده است: اگرچه همواره یکی از بهانه‌های مهم دولت آمریکا برای تحریم اقتصادی کشورهای مختلف از جمله ایران، تحت فشار قرار دادن حکومت کشورهای تحت تحریم برای ارتقای سطح دموکراسی و ازادی‌های سیاسی بوده، با این حال دستکم به سه دلیل، گسترش تحریم‌های اقتصادی علیه کشورهای مختلف از جمله ایران، وضعیت دموکراسی در این کشورها را تنزل خواهد داد.
در ادامه این مقاله تحلیلی، چنین ادعا شده است که در شرایطی که به نظر می‌رسد دولت آمریکا تمام توان خود را برای لطمه زدن به اقتصاد ایران و سایر کشورهای مشمول تحریم‌های اقتصادی آمریکا به کار گرفته، و ظاهرا دولتمردان آمریکایی حساسیت اندکی نسبت به نتایج مخرب چنین تحریم‌هایی بر گسترش احتمالی بیکاری و لطمه به فقرا در کشورهای مورد تحریم (از جمله ایران) دارند، توجیه مقامات آمریکایی در زمینه کمک به وضعیت دموکراسی در این کشورها، چندان منطقی به نظر نمی‌رسد.
نخستین دلیل لطمه تحریم‌های اقتصادی به کیفیت دموکراسی کشورهای تحت تحریم از نظر تحلیلگر نیویورک تایمز، به تقدم نیازهای معیشتی بر نیاز به دموکراسی و آزادی‌های سیاسی مربوط می‌شود. به عبارت دیگر تحریم‌های اقتصادی، با فرض موفقیت، جمعیت افراد دارای مشکلات سنگین معیشتی را افزایش خواهند داد و طبیعتا نمی‌توان انتظار داشت افرادی که دارای دغدغه‌های سنگین معیشتی هستند، به طور جدی دغدغه‌هایی مانند ارتقای سطح دموکراسی و آزادی‌های سیاسی را پیگیری کنند.
در نقطه مقابل، اگر دولتمردان آمریکا به راستی حامی ارتقای وضعیت دموکراسی در کشورهای مختلف از جمله ایران هستند، باید با توقف تحریم‌های اقتصادی مختلف، اجازه بدهند اقتصاد این کشورها هر چه بیشتر رونق بگیرد. رونق اقتصادی، به معنای کاهش تعداد بیکاران و نیز تعداد افراد زیر خط فقر خواهد بود و طبیعتا هر چه تعداد شهروندان دارای استانداردهای معیشتی مناسب افزایش یابد، خود به خود تمایل شهروندان برای پیگیری سایر نیازهایشان (از جمله نیاز به دموکراسی و آزادی‌های سیاسی) تقویت خواهد شد.
دومین عامل لطمه زدن تحریم‌های اقتصادی به کیفیت دموکراسی، از لطمه سنگین‌تر تحریم‌ها به شرکت‌های خصوصی ناشی می‌شود. تجربه نشان داده است که در بسیاری از کشورهای مشمول تحریم‌های اقتصادی، دولت به تدریج می‌کوشد تا برای مدیریت تحریم‌ها، حضور خود را در اقتصاد کشور افزایش دهد. به این ترتیب افزایش سهم بخش دولتی و کاهش سهم بخش خصوصی در اقتصاد کشورهای تحت تحریم، عامل دیگری است که به وضعیت دموکراسی در این کشورها لطمه میزند.
تحلیلگر نیویورک تایمز، سومین کانال لطمه تحریم‌های اقتصاد به کیفیت دموکراسی در کشورها تحت تحریم را، "فقدان توانایی شهروندان برای ارزیابی کیفیت مدیریت دولتمردان" می‌داند. برای مثال وی معتقد است: در شرایطی که ممکن است مدیریت نامناسب اقتصادی دولتمردان کشورهای تحت تحریم اقتصادی آمریکا، عامل اصلی وضعیت نامناسب اقتصادی در این کشورها باشد، اما وجود تحریم‌های اقتصادی باعث می‌شود که مدیران ارشد اقتصادی این کشورها بتوانند بخش بزرگی از ضعفهای مدیریت خود در عرصه اقتصادی را به گردن تحریم‌ها بیندازند و به این ترتیب شهروندان را مجاب کنند تا مجددا به آنها رای بدهند.
مقاله تحلیلی نیویورک تایمز، در پایان این‌گونه نتیجه‌گیری می‌کند که: هرگز منطقی به نظر نمی‌رسد که دولتمردان آمریکا از یک طرف تلاش خود را برای لطمه هر چه بیشتر به اقتصادی ایران به کار بگیرند، و از طرف دیگر انتظار داشته باشند شهروندانی که با مشکلات معیشتی فراوانی مواجه شده‌اند، دغدغه‌های زیادی برای دموکراسی و آزادی‌های سیاسی داشته باشند.
به گزارش «الف»، تحلیلگر نیویورک تایمز در مقاله‌ای که روز جمعه گذشته (دوم مارس) در سایت اینترنتی این روزنامه منتشر شد، ادعا کرده است: اگرچه همواره یکی از بهانه‌های مهم دولت آمریکا برای تحریم اقتصادی کشورهای مختلف از جمله ایران، تحت فشار قرار دادن حکومت کشورهای تحت تحریم برای ارتقای سطح دموکراسی و ازادی‌های سیاسی بوده، با این حال دستکم به سه دلیل، گسترش تحریم‌های اقتصادی علیه کشورهای مختلف از جمله ایران، وضعیت دموکراسی در این کشورها را تنزل خواهد داد.
در ادامه این مقاله تحلیلی، چنین ادعا شده است که در شرایطی که به نظر می‌رسد دولت آمریکا تمام توان خود را برای لطمه زدن به اقتصاد ایران و سایر کشورهای مشمول تحریم‌های اقتصادی آمریکا به کار گرفته، و ظاهرا دولتمردان آمریکایی حساسیت اندکی نسبت به نتایج مخرب چنین تحریم‌هایی بر گسترش احتمالی بیکاری و لطمه به فقرا در کشورهای مورد تحریم (از جمله ایران) دارند، توجیه مقامات آمریکایی در زمینه کمک به وضعیت دموکراسی در این کشورها، چندان منطقی به نظر نمی‌رسد.
نخستین دلیل لطمه تحریم‌های اقتصادی به کیفیت دموکراسی کشورهای تحت تحریم از نظر تحلیلگر نیویورک تایمز، به تقدم نیازهای معیشتی بر نیاز به دموکراسی و آزادی‌های سیاسی مربوط می‌شود. به عبارت دیگر تحریم‌های اقتصادی، با فرض موفقیت، جمعیت افراد دارای مشکلات سنگین معیشتی را افزایش خواهند داد و طبیعتا نمی‌توان انتظار داشت افرادی که دارای دغدغه‌های سنگین معیشتی هستند، به طور جدی دغدغه‌هایی مانند ارتقای سطح دموکراسی و آزادی‌های سیاسی را پیگیری کنند.
در نقطه مقابل، اگر دولتمردان آمریکا به راستی حامی ارتقای وضعیت دموکراسی در کشورهای مختلف از جمله ایران هستند، باید با توقف تحریم‌های اقتصادی مختلف، اجازه بدهند اقتصاد این کشورها هر چه بیشتر رونق بگیرد. رونق اقتصادی، به معنای کاهش تعداد بیکاران و نیز تعداد افراد زیر خط فقر خواهد بود و طبیعتا هر چه تعداد شهروندان دارای استانداردهای معیشتی مناسب افزایش یابد، خود به خود تمایل شهروندان برای پیگیری سایر نیازهایشان (از جمله نیاز به دموکراسی و آزادی‌های سیاسی) تقویت خواهد شد.
دومین عامل لطمه زدن تحریم‌های اقتصادی به کیفیت دموکراسی، از لطمه سنگین‌تر تحریم‌ها به شرکت‌های خصوصی ناشی می‌شود. تجربه نشان داده است که در بسیاری از کشورهای مشمول تحریم‌های اقتصادی، دولت به تدریج می‌کوشد تا برای مدیریت تحریم‌ها، حضور خود را در اقتصاد کشور افزایش دهد. به این ترتیب افزایش سهم بخش دولتی و کاهش سهم بخش خصوصی در اقتصاد کشورهای تحت تحریم، عامل دیگری است که به وضعیت دموکراسی در این کشورها لطمه میزند.
تحلیلگر نیویورک تایمز، سومین کانال لطمه تحریم‌های اقتصاد به کیفیت دموکراسی در کشورها تحت تحریم را، "فقدان توانایی شهروندان برای ارزیابی کیفیت مدیریت دولتمردان" می‌داند. برای مثال وی معتقد است: در شرایطی که ممکن است مدیریت نامناسب اقتصادی دولتمردان کشورهای تحت تحریم اقتصادی آمریکا، عامل اصلی وضعیت نامناسب اقتصادی در این کشورها باشد، اما وجود تحریم‌های اقتصادی باعث می‌شود که مدیران ارشد اقتصادی این کشورها بتوانند بخش بزرگی از ضعفهای مدیریت خود در عرصه اقتصادی را به گردن تحریم‌ها بیندازند و به این ترتیب شهروندان را مجاب کنند تا مجددا به آنها رای بدهند.
مقاله تحلیلی نیویورک تایمز، در پایان این‌گونه نتیجه‌گیری می‌کند که: هرگز منطقی به نظر نمی‌رسد که دولتمردان آمریکا از یک طرف تلاش خود را برای لطمه هر چه بیشتر به اقتصادی ایران به کار بگیرند، و از طرف دیگر انتظار داشته باشند شهروندانی که با مشکلات معیشتی فراوانی مواجه شده‌اند، دغدغه‌های زیادی برای دموکراسی و آزادی‌های سیاسی داشته باشند.
کلمات کلیدی : آیا آمریکا به راستی خواهان رونق دموکراسی در ایران است؟
araz
۱۳۹۰-۱۲-۲۱ ۱۱:۰۹:۴۰
در اين مورد مي توان اينچنين گفت كه بله آمريكا به دنبال طرح ريزي آن دموكراسي هست كه به نفع خودش باشدواز ديد خودش موجه باشد.البته سياست هاي ضد استكباري ايران مهم ترين خطر براي آمريكا ست چون هم از لحاظ عقيدتي مي تواند در صورت نا كار آمدي برخي سياست هاي رژيم سرمايه داري آمريكا به عنوان راهكارهاي رهايي بخش توسط مردم آمريكا و يا ساير كشورهاي وابسته به آن دنبال شود واز لحاظ مادي نيز منافع اين كشور را به خطر بياندازد اين است كه آمريكا به هر بهانه اي از جمله دمكراسي متوسل مي شود كه ايران را بيشتر تحت فشار بگذارد. (699040) (moderator18)
بیگی
۱۳۹۰-۱۲-۲۱ ۱۱:۲۳:۵۶
دولت مردان آمریکا یا هر کشوردیگر که اندکی ذکاوت داشته باشند در درجه اول به فکر منافع کشور و مردم خود هستند و بعد به فکر منافع اقمارشان که باز هم به همان منظور است.بسیار احمقانه خواهد بود اگر تصور کنیم آنها برای رضای خدا به فکر آزاد کردن مردم ایران باشندمگر آنکه منافعی دراز مدت برای کشور و مردمشان را در پی داشته باشد. (699068) (moderator18)
امیر
۱۳۹۰-۱۲-۲۱ ۱۲:۲۵:۵۹
آمریکا به فکر منافع مردم خودش هم نیست، اگر بود به بهانه مبارزه با تروریسم که خودش باعث و بانی آن است(بن لادن هم دست پرورده خودش بود) به عراق و افغانستان لشگرکشی نمی کرد و وضع اقتصادی مردم خود و دنیا را به این روز نمی انداخت، آمریکا فقط به فکر منافع لابی های صهیونیستی است، اصلا تصمیم سازان سیاست هایش لابی های صهیونیستی اند.
کارنامه اش تو ایران هم از کودتای 28 مرداد در حمایت از شاه علیه دکتر مصدق تا به حال کاملا سیاه است. (699202) (moderator18)
کارنامه اش تو ایران هم از کودتای 28 مرداد در حمایت از شاه علیه دکتر مصدق تا به حال کاملا سیاه است. (699202) (moderator18)
بیژن خاوری
۱۳۹۰-۱۲-۲۱ ۱۹:۳۹:۵۵
کاملا صحیح است .
لطفا عاقلانه لحظه ای خود را در جایگاه او قرار داده و با توجه به تمام زوایا سیاسی و اقتصادی و امنیتی , خود را در جایگاه او قرار دهید . و به زبانی ساده تر , پس از تعمق , بگویید که اگر بجای امریکا و یا رئیس کلانتری محلتون بودید , چگون تصمیم و رفتار میکردید (700237) (moderator18)
لطفا عاقلانه لحظه ای خود را در جایگاه او قرار داده و با توجه به تمام زوایا سیاسی و اقتصادی و امنیتی , خود را در جایگاه او قرار دهید . و به زبانی ساده تر , پس از تعمق , بگویید که اگر بجای امریکا و یا رئیس کلانتری محلتون بودید , چگون تصمیم و رفتار میکردید (700237) (moderator18)
۱۳۹۰-۱۲-۲۱ ۱۳:۰۷:۳۷
امریکا به معنای واقعی خواهان دموکراسی در ایران است!!!
تحریم فروش هواپیمای غیر نظامی , ندادن سوخت به هواپیماهای مسافرتی ایرانی , تحریم تحصیل ایرانیان در بسیاری از رشته های تحصیلی در دانشگاههای اروپایی و امریکایی , نذاشتن دسترسی به بسیاری از امور بانکی بین المللی و... همه نشان از همت امریکا در وقوع آزادی در ایران است
البته امریکا برای تمام دنیا خواهان دموکراسی است !!!
از یمن و بحرین و عربستان و مصر و ... گرفته تا ویتنام و کوبا و ونزولا و گواتمالا و...
هر چند که آمریکایی ها بارها دموکراسی را در جای جای دنیا پیدا کردند از جمله در هیروشیما و نازاکی در اکوادور در بولیوی یا همین 28 مرداد 32 در ایران خودمون.
پس امریکا مهد دموکراسی و آزادی است.غیر از اینه؟ (699296) (moderator18)
تحریم فروش هواپیمای غیر نظامی , ندادن سوخت به هواپیماهای مسافرتی ایرانی , تحریم تحصیل ایرانیان در بسیاری از رشته های تحصیلی در دانشگاههای اروپایی و امریکایی , نذاشتن دسترسی به بسیاری از امور بانکی بین المللی و... همه نشان از همت امریکا در وقوع آزادی در ایران است
البته امریکا برای تمام دنیا خواهان دموکراسی است !!!
از یمن و بحرین و عربستان و مصر و ... گرفته تا ویتنام و کوبا و ونزولا و گواتمالا و...
هر چند که آمریکایی ها بارها دموکراسی را در جای جای دنیا پیدا کردند از جمله در هیروشیما و نازاکی در اکوادور در بولیوی یا همین 28 مرداد 32 در ایران خودمون.
پس امریکا مهد دموکراسی و آزادی است.غیر از اینه؟ (699296) (moderator18)
علی
۱۳۹۰-۱۲-۲۱ ۱۳:۲۱:۴۷
اول باید سوال کرد که آیا در آمریکا که مدعی دموکراسی است،دموکراسی وجود دارد؟؟!!
مگر همین کاندیدهای ریاست جمهوری آمریکا از دموکرات تا جمهوری خواه برای برای کسب رضایت لابی صهیونیستی در آمریکا خود را به در دیوار نمیزنند.(نمونه اش همین کنفرانس Aipac )اگر ملاک انتخاب رییس جمهوری در آمریکا نظرصهیونیستهاست پس مردم آمریکا چکاره اند؟ (699325) (moderator18)
مگر همین کاندیدهای ریاست جمهوری آمریکا از دموکرات تا جمهوری خواه برای برای کسب رضایت لابی صهیونیستی در آمریکا خود را به در دیوار نمیزنند.(نمونه اش همین کنفرانس Aipac )اگر ملاک انتخاب رییس جمهوری در آمریکا نظرصهیونیستهاست پس مردم آمریکا چکاره اند؟ (699325) (moderator18)
۱۳۹۰-۱۲-۲۳ ۰۹:۴۹:۵۵
حداقل اینقدر هوشمندانه رفتار می کنند که شهروندان احساس وجود دموکراسی را داشته باشند (702870) (moderator22)
۱۳۹۰-۱۲-۲۱ ۱۵:۳۵:۰۵
امریکا خود ش دمکراسی ندارد اما در انجا چون هیچ کس به سیاست کاری ندارد همه ازادند حرف بزنند کسی گوش نمیدهد مردم امریکا از انجا که سیاست را به سیاستمداران واگذار کرده اند کاری به سیاست ندارند و اگر کسی حرف بزند برای دو ر و بری های خود حرف زده مردم معمولی کاری ندارند مثلا اوباما چه گفت یا کلینتون چه گفت انها در گیر مسائل روز مره خود هستند حالا کلینتون هرچه میخواهد بگوید خوب بگوید مگر اصلا اهمیتی دارد چه میگویند بقول خبر نگار بی بی سی میگفت وقتی همه نامزدها اسم ایران را میبرند و میگویند ما نمیگذاریم ایران بمب اتم داشته باشد خوب مردم میگویند به این رای میدهیم اما وقتی خبر نگار بی بی سی میگفت با مردم که صحبت کرده گفته خوب برای چه به مت رامنی رای میدهید میگویند بخاطر اینکه قول داده اقتصاد را خوب کند کسی برایش مهم نیست که طرف درباره ایران چه گفته یا حتی پرسیده که ایا بخاطر این نیست که نمیگذارد ایران بمب اتم داشته باشد بیشتر رای دهندگان گفته اند ما اصلا نشنیدیم در مورد ایران چه گفته خوب مردم به سیاست کاری ندارند و سیاستمدار برای لابی های خودش حرف میزند نه برای مردم معمولی اما در ایران همه به سیاست کار دارند و ازادی نیست اگر یک سیاستمدار حرف بزند اهمیت دارد همه به تمام حرفهایش اهمیت میدهند و این است که ازادی سیاسی نیسن (699664) (moderator18)
رستم شجاعی
۱۳۹۰-۱۲-۲۱ ۱۷:۰۷:۲۵
کسانی که انتظار دارند دولت امریکا برای ملت ایران دلسوزی کند و هزینه بپردازد , به بیراهه رفته اند .
استعمارگری اکنون اقتضائات جدیدی یافته است, اما در اصل همان کارکرد قرون گذشته را دارد و امریکا بهتر از دیگر استعمارگران اکنون نقش بازی می کند.
یک استعمارگر قرن بیست و یکم باید دم از آزادی و عدالت بزند و دیکتاتوری را محکوم کند و.....در حالی که در گذشته نیاز به چنین تظاهراتی نبود و می شد تنها با حمایت از یک شاه برنامه های استعماری را پیش برد.
اما یک مسئله را هم نباید نادیده گرفت و ان این است ک چین , روسیه , هند و حتی جزایر کومر هم می توانند استعمارگر باشند و اگر فرصت یابند آقای می کنند و نوکری می خواهند و باید دانست که تنها آزادگی ارزشمند است و مستعمره امریکا بودن ننگ است و مستعمره دیگران همان ننگ!
نگاهی به رفتار تندروهای ایرانی و همتایان امریکائی آنان به خوبی ثابت می کند که این دو گروه علیرغم شعارهای بزرگ و ستیزگونه همکاری تنگاتنگی دارند برای ستادهای انتخاباتی یکدیگر متقابلا خوراک تبلیغاتی فراهم می کنند , برای توجیه ناکارآمدیهای طرفین به بزرگ نمائی کارشکنی های طرف مقابل متوصل میشوند و از او هیولا می سازند.
(699903) (moderator18)
استعمارگری اکنون اقتضائات جدیدی یافته است, اما در اصل همان کارکرد قرون گذشته را دارد و امریکا بهتر از دیگر استعمارگران اکنون نقش بازی می کند.
یک استعمارگر قرن بیست و یکم باید دم از آزادی و عدالت بزند و دیکتاتوری را محکوم کند و.....در حالی که در گذشته نیاز به چنین تظاهراتی نبود و می شد تنها با حمایت از یک شاه برنامه های استعماری را پیش برد.
اما یک مسئله را هم نباید نادیده گرفت و ان این است ک چین , روسیه , هند و حتی جزایر کومر هم می توانند استعمارگر باشند و اگر فرصت یابند آقای می کنند و نوکری می خواهند و باید دانست که تنها آزادگی ارزشمند است و مستعمره امریکا بودن ننگ است و مستعمره دیگران همان ننگ!
نگاهی به رفتار تندروهای ایرانی و همتایان امریکائی آنان به خوبی ثابت می کند که این دو گروه علیرغم شعارهای بزرگ و ستیزگونه همکاری تنگاتنگی دارند برای ستادهای انتخاباتی یکدیگر متقابلا خوراک تبلیغاتی فراهم می کنند , برای توجیه ناکارآمدیهای طرفین به بزرگ نمائی کارشکنی های طرف مقابل متوصل میشوند و از او هیولا می سازند.
(699903) (moderator18)
مجید
۱۳۹۰-۱۲-۲۲ ۱۸:۴۳:۰۹
سه موردی راکه گفته دزسته . آمریکا دنبال استعمارگری اقتصادی است ومیخواهد ملتها راگیج وبعد مقاصد استعماری خودرا پیاده کنذ واما دولت مردهای ایران ضعفهای خودرا براثرناتوانی اداره اقتصاد درمسیر درست مانند مسله اخیر درمورد کنترول ضعیف قیمت سکه وارز وبالا رفتن تورم وافزایش قیمتها واقت پول ملی اتفاق افتاد . (702106) (moderator22)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
