البته محتوای این بنر نشان میدهد که افرادی که در زارچ دست به تهدید مهاجران زدهاند تنها افغانیها را هدف قرار ندادهاند و هر غیربومی ایرانی و غیرایرانی را غریبه خطاب کردهاند.
اما اعلامیه هایی که در خانه های مردم انداخته می شود فقط افغانی ها را هدف قرار داده؛ «ما به هیچ عنوان راضی به حضور افغانه و بیگانه در شهرمان نمی باشیم. از همه همشهریان و غیور مردان زارچ درخواست داریم برای سازماندهی اتباع بیگانه نهایت همکاری داشته باشند.»
اما ریشه این نژادپرستی که گاه با اصطلاح پرطمطراق «نژاد آریایی» از زبان ایرانیها به گوش میرسد، در چیست. ایرانیهایی که میهماننوازیشان زبانزد است و حتی برخوردهای نژادپرستانه اروپاییها و آمریکاییها با رنگینپوستان در آنسوی مرزها را تقبیح میکنند، چطور دست به آتش زدن خانه یک افغانی میزنند. اگر این نمونه نژادپرستی نیست پس چیست؟
فاطمه اشرفی، مسئول انجمن حمایت از زنان و کودکان پناهنده درباره نصب بنرهایی با موضوع هشدار به اتباع غیر ایرانی ساکن شهرستان زارچ و تهدید این مهاجرین به تخلیه خانههایشان به باشگاه خبرنگاران گفته بود: نصب بنرهایی با محتوای تهدیدآمیز اقدامی خودسرانه از افرادی با هویتی ناشناخته بود که بلافاصله از سوی مسئولان بخشداری منطقه جمعآوری شد.
گفته میشود تعدادی از صاحبخانهها در شهر زارچ با دیدن این وضعیت از پس دادن پولی که مهاجران بابت رهن پرداخت کردهاند امتناع میکنند و فقط 4 روز تا پایان این اولتیماتوم غیرانسانی زمان باقیمانده است.
این نخستین بار نیست که چنین اتفاقی رخ میدهد. سال 93 بود که تعدادی از مردم شهر یزد با حمله و به آتش کشیدن خانه افغانیها، خواستار خروج آنها از این شهر شده بودند.
به گفته فاطمه اشرفی مسئولان امر بهسرعت پیگیریهای لازم در خصوص نصب بنرها را صورت دادهاند، بااینحال جای یک سوال در این میان باقی است: مسئولان پس از به آتش کشیده شدن خانههای مردم افغان در یزد، چه اقداماتی در جهت ممانعت از تکرار چنین رخدادهایی برای مهاجران صورت دادند که حال شاهد نصب چنین بنرهایی در سطح این شهر هستیم؟