کد مطلب: 236334
راهنمای کتاب/ «حلزون‌های پسر»؛ احمد آرام؛ نشر افق
یک عاشقانه سیاسی
بخش فرهنگی الف،11 مرداد 93
تاریخ انتشار : شنبه ۱۱ مرداد ۱۳۹۳ ساعت ۱۲:۳۶
حلزون‌های پسر
نویسنده: احمد آرام
نشر افق، چاپ اول ۱۳۹۳
شمارگان ۱۵۰۰ نسخه
۲۵۱ صفحه، ۱۱۰۰۰ تومان
فروشگاه اینترنتی شهر کتاب، این کتاب را تا یک هفته پس از معرفی، با ۱۰% تخفیف ویژه عرضه می‌کند، در صورت تمایل اینجا کلیک کنید.
****
«دیشب خواب گوگرد می‌دیدم: روی باریکه‌ای از زمین، که روزگاری سنگفرش بود؛ یک‌راه سنگفرش ضخیم به رنگ مس، تَلی از گوگرد را آتش زده بودم. شعله‌های لاجوردی جرقه می‌زدند و ریز می‌رفتند آن بالا، بوی تیز و تلخی داشت، نم می‌نشاند توی چشم آدم و سوز می‌انداخت ته گلو. نمی‌دانم که چرا همه‌اش می‌ترسیدم راه سنگفرش ناپدید شود یک موقع؛ بااینکه می‌دانستم هرگز هیچ سهمی نداشته‌ام در آنجا، می‌ترسیدم، می‌ترسیدم گم شوم...»
این افتتاحیه رمان حلزون‌های پسر نوشته احمد آرام است. افتتاحیه‌ای تأثیرگذار که خواننده را تشویق می‌کند که سطرهای بعدی را هم بخواند و پیش برود و پس از درگیرشدن با رؤیاهای یکی از شخصیت‌های اصلی رمان، تا انتها با آن همراه شود.
اما فراموش نکنیم «حلزون‌های پسر» رمانی‌ست که خواندنش فرق می‌کند با خواندن خیلی رمان‌های دیگر، کمی صبر، حوصله و دقت لازم دارد. این تفاوت هم ناشی از تفاوت شیوه روایت آن است که مستقیم و سرراست نیست، تودرتوست و مملو از شکست‌های زمان و مکانی و تغییر راوی ها. به نسبت همین دشواری، وقتی خواننده به‌تدریج خط و ربط داستان را پیدا می‌کند، علاوه بر خود داستان، با شکل روایت آن نیز ارتباط برقرار کرده و لذت تازه‌ای را تجربه می‌کند.
احمد آرام نویسنده‌ای جنوبی و فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد در رشته بازیگری و کارگردانی است. به قلم او تاکنون «مرده‌ای که حالش خوب است»، «غریبه در بخار نمک»،«آن‌ها چه کسانی بودند»، «یک نفر را می‌خواهم با من سوپ اردک بخورد»،«تربیت‌کننده سگ‌ماهی» و... منتشرشده که در این میان «غریبه در بخار نمک» نخستین جایزه ادبی یلدا را برای او به ارمغان آورده.
احمد آرام برای نوشتن این رمان به سراغ یکی از سنت‌های قدیمی مردم بوشهر رفته؛
سنتی که زشتی‌ها و زیبایی‌‌های، تلخی و شیرینی‌های خاص خود را دارد، اما اهمیت استفاده از آن به‌عنوان پس‌زمینه رمان، غنای محتوایی‌ست که به رمان بخشیده‌است.
این سنت قدیمی «ذکر دشنه» نام دارد و در مواقعی کاربرد داشته که دو مرد عاشق یک زن بوده‌اند. همانند همه جوامع مردسالار در بافت سنتی مردم آن ناحیه، تصمیمِ خود دختر نقشی در انتخاب نهایی نداشته و دست‌آخر این خود مردان بوده‌اند که طی یک مبارزه ماجرا را حل و فصل می‌کردند.
در این حالت دو مرد باید در مبارزه «ذکر دشنه» شرکت می‌کردند و در این میان کسی که نخستین زخم را روی صورت دیگری می‌انداخت، بدون آنکه او را بکشد، برنده و صاحب آن دختر می‌شد و می‌توانست با او ازدواج کند.
رمان حال و هوایی عاشقانه دارد، و سال‌ها بعد از مراسم ذکر دشنه‌ای اتفاق می‌افتد که قهرمان اصلی داستان بازنده‌ی آن بوده؛ او حالا در رؤیاهایش نامه‌هایی دریافت می‌کند که پس از پنجاه سال به زادگاهش بازگردد و دوباره در مبارزه‌ای این‌چنین حضور پیدا کند.
احمد آرام تنها به استفاده از این سنت بسنده نکرده، او با پیوند زدن رخدادها با مسائل سیاسی و اجتماعی یکی از مهم‌ترین دوران تاریخی این دیار یعنی کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، به مضمون عاشقانه رمان، مایه‌هایی از سیاست نیز می‌افزاید و شکست عشقی قهرمان رمان را با شکست تلخ سیاسی مردم این دیار در ماجرای کودتای ۲۸ مرداد ۳۲ پیوند می‌زند. بااین‌حال نباید از این نکته غافل ماند که مهم‌ترین ویژگی رمان همانا پیچیدگی ساختار آن است که از «حلزون‌های پسر» اثری متفاوت ساخته است.
نویسنده: احمد آرام
نشر افق، چاپ اول ۱۳۹۳
شمارگان ۱۵۰۰ نسخه
۲۵۱ صفحه، ۱۱۰۰۰ تومان
فروشگاه اینترنتی شهر کتاب، این کتاب را تا یک هفته پس از معرفی، با ۱۰% تخفیف ویژه عرضه می‌کند، در صورت تمایل اینجا کلیک کنید.
****
«دیشب خواب گوگرد می‌دیدم: روی باریکه‌ای از زمین، که روزگاری سنگفرش بود؛ یک‌راه سنگفرش ضخیم به رنگ مس، تَلی از گوگرد را آتش زده بودم. شعله‌های لاجوردی جرقه می‌زدند و ریز می‌رفتند آن بالا، بوی تیز و تلخی داشت، نم می‌نشاند توی چشم آدم و سوز می‌انداخت ته گلو. نمی‌دانم که چرا همه‌اش می‌ترسیدم راه سنگفرش ناپدید شود یک موقع؛ بااینکه می‌دانستم هرگز هیچ سهمی نداشته‌ام در آنجا، می‌ترسیدم، می‌ترسیدم گم شوم...»
این افتتاحیه رمان حلزون‌های پسر نوشته احمد آرام است. افتتاحیه‌ای تأثیرگذار که خواننده را تشویق می‌کند که سطرهای بعدی را هم بخواند و پیش برود و پس از درگیرشدن با رؤیاهای یکی از شخصیت‌های اصلی رمان، تا انتها با آن همراه شود.
اما فراموش نکنیم «حلزون‌های پسر» رمانی‌ست که خواندنش فرق می‌کند با خواندن خیلی رمان‌های دیگر، کمی صبر، حوصله و دقت لازم دارد. این تفاوت هم ناشی از تفاوت شیوه روایت آن است که مستقیم و سرراست نیست، تودرتوست و مملو از شکست‌های زمان و مکانی و تغییر راوی ها. به نسبت همین دشواری، وقتی خواننده به‌تدریج خط و ربط داستان را پیدا می‌کند، علاوه بر خود داستان، با شکل روایت آن نیز ارتباط برقرار کرده و لذت تازه‌ای را تجربه می‌کند.
احمد آرام نویسنده‌ای جنوبی و فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد در رشته بازیگری و کارگردانی است. به قلم او تاکنون «مرده‌ای که حالش خوب است»، «غریبه در بخار نمک»،«آن‌ها چه کسانی بودند»، «یک نفر را می‌خواهم با من سوپ اردک بخورد»،«تربیت‌کننده سگ‌ماهی» و... منتشرشده که در این میان «غریبه در بخار نمک» نخستین جایزه ادبی یلدا را برای او به ارمغان آورده.
احمد آرام برای نوشتن این رمان به سراغ یکی از سنت‌های قدیمی مردم بوشهر رفته؛
سنتی که زشتی‌ها و زیبایی‌‌های، تلخی و شیرینی‌های خاص خود را دارد، اما اهمیت استفاده از آن به‌عنوان پس‌زمینه رمان، غنای محتوایی‌ست که به رمان بخشیده‌است.
این سنت قدیمی «ذکر دشنه» نام دارد و در مواقعی کاربرد داشته که دو مرد عاشق یک زن بوده‌اند. همانند همه جوامع مردسالار در بافت سنتی مردم آن ناحیه، تصمیمِ خود دختر نقشی در انتخاب نهایی نداشته و دست‌آخر این خود مردان بوده‌اند که طی یک مبارزه ماجرا را حل و فصل می‌کردند.
در این حالت دو مرد باید در مبارزه «ذکر دشنه» شرکت می‌کردند و در این میان کسی که نخستین زخم را روی صورت دیگری می‌انداخت، بدون آنکه او را بکشد، برنده و صاحب آن دختر می‌شد و می‌توانست با او ازدواج کند.
رمان حال و هوایی عاشقانه دارد، و سال‌ها بعد از مراسم ذکر دشنه‌ای اتفاق می‌افتد که قهرمان اصلی داستان بازنده‌ی آن بوده؛ او حالا در رؤیاهایش نامه‌هایی دریافت می‌کند که پس از پنجاه سال به زادگاهش بازگردد و دوباره در مبارزه‌ای این‌چنین حضور پیدا کند.
احمد آرام تنها به استفاده از این سنت بسنده نکرده، او با پیوند زدن رخدادها با مسائل سیاسی و اجتماعی یکی از مهم‌ترین دوران تاریخی این دیار یعنی کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، به مضمون عاشقانه رمان، مایه‌هایی از سیاست نیز می‌افزاید و شکست عشقی قهرمان رمان را با شکست تلخ سیاسی مردم این دیار در ماجرای کودتای ۲۸ مرداد ۳۲ پیوند می‌زند. بااین‌حال نباید از این نکته غافل ماند که مهم‌ترین ویژگی رمان همانا پیچیدگی ساختار آن است که از «حلزون‌های پسر» اثری متفاوت ساخته است.
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
