داخلی صفحه سیاسی آرشيو يادداشت

261000 هزار رای یا امداد غیبی خداوند؟

بخش تعاملی الف - علی صفوی شاملو

اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.

دو سه روز بعد از انتخابات حسابی دمغ بودیم. برای ما که قالیباف را اصلح میدانستیم و یک ماهی برایش دویده و حرص و جوش خورده بودیم، نتیجه قابل پذیرش نبود. اما الان که چند روزی گذشته، کم کم دارم به این نتیجه میرسم که شاید فایده ریاست جمهوری حسن روحانی برای نظام کمتر از ریاست جمهوری قالیباف هم نباشد. بخشی از این فواید را عرض میکنم :

۱- زخم فتنه و ظلم روا شده به نظام، هنوز تسکین نیافته. بعد از گذشت ۴ سال هنوز نتوانسته بودیم افکار عمومی را نسبت به عدم تقلب در سال ۸۸ اقناع کنیم. و این عدم اقناع در شهرهای بزرگتر و در طبقه تحصیل کرده شدیدتر بود. به همین دلیل من این ۲۶۱۰۰۰ رای را یک امداد غیبی و کمک الهی میدانم. فرض کنیم روحانی با ۶۰ یا ۷۰ درصد آرا رییس جمهور میشد. مدعیان تقلب مدعی میشدند این دوره هم اینقدر فاصله آرا زیاد بوده که نتوانسته اند در آن دست ببرند. یا روحانی در دور دوم انتخاب میشد. خب طبیعی است که رقابت در مرحله دوم شدیدتر است و آرا نزدیکتر. اما این ۲۶۱۰۰۰ رای بیشتر از ۵۰%، جای هیچ شبهه ای را برای ناظران منصف باقی نمیگذارد. وقتی بعد از ۴ سال نتوانستیم افکار عمومی را درباره دروغ تقلب قانع کنیم، این ۲۶۱۰۰۰ رای را جز امداد الهی چه میتوان نامید؟

۲- امروز دیگر فکر نمیکنم خطر و ضرر غضنفرهای جریان اصولگرایی، که بجای مارادونا باید مواظب گل به خودیهای آنها بود، بر کسی پوشیده باشد. دوستانی که از یک طرف حاضرند تمام ارزشهای اسلام و انقلاب و رهبری را خرج منافع سیاسیشان کنند. شیوه تبلیغ کاندیدای خود را شیوه انبیا بدانند، او را مالک در نزدیکی خیمه معاویه و تمثل محتویات سایت رهبری تصویر کنند، و تنها او را پرکننده تنهایی رهبری بدانند. و از طرف دیگر قربه الی الله، سیل دروغ و تهمت و تخریب را روانه مخالفین دور ونزدیک خود کنند. که تنها یادآوری بخشی از این دروغها و تخریبها مقالی و مجالی دیگر میطلبد.

دارم فکر میکنم که رای آوردن روحانی به نوعی عذاب دنیوی این دوستان است و نتایج تندرویشان را به روشنی برایشان عیان میکند . ما که مواضع و انتقاداتمان نسبت به آقای هاشمی روشن و مشخص است اما ایشان را راس فتنه و بت بزرگ هم نمی دانیم. دوستانی که ۴ سال هرچه توانستند به آقای هاشمی و جریان ایشان بد و بیراه گفتند، دودستی برد در انتخابات را تقدیم ایشان کردند و نمیدانم چطور دولت آینده را زیر سایه آقای هاشمی می توانند تحمل کنند.

یا وقتی که انتخابات را دوقطبی سازش-مقاومت نامیدند و پای مساله هسته‌ای( که به نوعی ناموس سیاست خارجی ماست) را به منازعات سطح پایین سیاسی کشاندند، طبیعی است که دشمنان ملت با خوشحالی اعلام کنند که مقاومت در ایران تنها ۴% طرفدار دارد.

۳- شکست در این انتخابات برای خواباندن باد و غرور و توهم برخی آقایان اصولگرا لازم بود. وقتی تقریبا تمام سازمان رای اصولگرایان(جبهه پیروان، جامعه مدرسین و...) برای ولایتی تنها دو میلیون رای و تمام بدنه رای‌ساز اصولگرایان و جوانان پرشور حزب اللهی تنها چهار میلیون رای برای جلیلی به ارمغان آورد، شش میلیون رای قالیباف که تنها به کارنامه و عملکرد او داده شده، تحلیل و جمع بندی غلط بسیاری از آقایان را روشن میکند. امیدوارم همانطور که چند دوره شکست اصلاح طلبان باعث عقلانیت و تدبیر آنها در این دوره شد، برادران اصولگرا نیز تجربه‌های این دوره را براحتی از یاد نبرند.