با سلام، متاسفانه مسئولین در تمام دولتها بعد از وقوع حادثه به فکر می افتند و فکر ان نیز مقطعی است و آب از آسیاب که می افتد باز مثل اول بدون هر گونه اقدامی رودخانه را به همان حال می گذارند و مردم منظر می شوند تا ببینند کی و چه زمانی باز سیل می آید آری با اینکه طبق سنت طبیعت باید اقدامات لازم در مسیل ها پیش بینی شود و وقوع حادثه را با راه های معقول خود جلوگیری کنند مثلا با سد سازی، یا با عدم ساخت و ساز در مسیر رودخانه ها و .... و حفظ حریم رودخانه و غیره که متاسفانه اکثر شهرها این مشکل را دارند و شهرداری ها در داخل رودخانه ها خیابان سازی و یا پارکینگ درست می کنند و هر وقت حادثه ای هولناک و دلخراش پیش می آید تنها جوابی که به بازماندگان غریق می دهند این است که ما پیش بینی نمی کردیم اینفدر آب بیاد و یا این قدر باران بیاد و ... آری، من به عنوان کسی که در سال 1388 سیل ویرانگر قم فرزند بیست و سه ساله ام را به همراه پسر برادر خانمم و دوست پسرم را از دست دادم و تلفات دیگری علاوه بر درگذشتگان ما که شامل ده ها نفر دیگر می شد را به کام مرگ برد که همه جوان و دانشجو و یا سرپرست خانواده بودند. بعد از حادثه روز از نو همان ساخت و ساز و همان پارکینگ ماشین و خدا می داند که کی باز مردم عزادار شوند . این کارها تنها یک پیام دارد و آن اینکه مسئولین ما ارزشی به جان هموطنانشان قائل نیستند و دیگران را از خودشان نمی داننند که اگر می دانستند حتما فکر اساسی برای این مسیلها می کردند. (4268882) (alef-11)