توصيه به ديگران
 
کد مطلب: 237569
اقدامات ترافیکی تقاطع دیباجی و کامرانیه
بخش تعاملی الف - محمود صباغی
اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
تاریخ انتشار : دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۳۹۳ ساعت ۱۱:۱۷
وضعیت خیابان ها و راه بندان ها و گره های ترافیکی، برآیند رابطه متقابل رانندگان از یکسو و ماموران کنترل ترافیک و پلیس راهنمایی و رانندگی از سوی دیگر است. اگرچه هر دو طرف مقیّد به ایفای مسؤلیت ها و اجرای مقرراتی هستند که قانون معیّن کرده است، امّا تحت هر شرایطی رفتار و شیوه ایفای مسؤلیت های محوّله از سوی ضابطین قانون، بیش از مردم عادی و رانندگان تعیین کننده و تاثیرگذار است.

بیراه نخواهد بود اگر ادعّا کنیم که نقص جدّی برخی از ماموران راهور در اجرای این اصل نانوشته به نگاه تردید برانگیز مردم عادی و رانندگان به ماموران پلیس راهور در اجرای تنبیهات قانونی و صدور قبوض جرائم راهنمایی و رانندگی منجر شده که چندان هم دور از واقعیّت نیست. نوشتار ذیل نمونه بارز این ادعاست. روی سخن با ریاست محترم پلیس راهوراست که انتظار می رود با نگاهی ویژه به این نقیصه چالش برانگیز، زمینه استحکام قوانین و اعتماد متقابل پلیس راهور و رانندگان را فراهم آورند.

یکی از پر ترافیک ترین خیابان های شمیران، تقاطع خیابان دیباجی جنوبی و ابتدای خیابان شهید جوزی است که در طول روز – به غیر ازساعات یک الی پنج بعد از ظهر – بعلت وجود تعدادی فروشگاه، از ترافیک آزار دهنده ای رنج می برد. صاحب حقیر این قلم قبلآ اشاره داشته ام که واحدهای خدماتی با توجه به ماهیت مشاغل خود، مقصر بروز ترافیک و توقف های غیر مجاز نیستند و این برخی رانندگان بی قید به حقوق اجتماعی دیگران هستند که با توقفهای غیر مجازخود گره های کور ترافیکی را به خیابان ها تحمیل می کنند بدون آنکه ماموران پلیس راهور زمان مناسب و حضوربه موقع برای تسلیم برگ جریمه را داشته باشند. چنین است که سازمان ترافیک بایستی با اتخاذ تمهیداتی از جمله استقرار دائم یک نیروی وظیفه درزمان اوج تردد خودروها، نسبت به رفع موانع بروز گره های ترافیکی اقدام کند. اخیرآ در تقاطع این دو خیابان طرحی را به اجرا درآورده اند که نه تنها چاره ساز نبوده، بلکه ترافیک قبلی را فشرده تر و طاقت فرسا تر نموده است. چندی پیش و در طول چند روز با استقرار یک نیروی پلیس راهور در این محدوده، شاهد رفع مشکل و روانی ترافیک و عبور و مرور آسان بودیم. آیا طرح مزبور بدون صرف این هزینه های زائد قابل تداوم نبود؟ و آیا امکان نصب علائم پلاستیکی از فاصله نیم متری از کناره ها و در دو طرف خیابان که از پارک اتوموبیل ها جلوگیری می کند، وجود نداشت؟ اقداماتی که در خیابان های مشابه دیگر اجرا شده و تاثیر گذار و بسیار چاره ساز بوده است.


حدود ساعت هفت بعد ازظهر و آغاز تردد سنگین که جای ماموران راهور خالی است

ساکنین این محدوده در ساعات بعد از ظهر و خلوت ترین ساعات عبور و مرور مجبور به پارک اتوموبیل خود هستند، در همین زمان کوتاه و خلوت و کم تردد و روانی عبور و مرور، ماموران سر می رسند و برگ جریمه چهل هزار تومانی را الصاق کرده و میروند. بسیار خوب قبوض مربوطه را بدیده منت پذیرفته و می پردازیم. اما همانطور که در تصاویر دیده می شود در ساعات کم تردد که توقف یکی، دو ساعته در مقابل منزل مسکونی هیچ بار ترافیکی را ایجاد نمی کند، چه اصراری به الصاق جرائم وجود دارد؟ از سوی دیگر در ساعات بسیار بسیار پر تردد و در کنار توقف صف طولانی اتوموبیل هائی که ترافیک سنگینی را بوجود آورده اند و حضور تنها یک مامور راهنمائی – فارغ از برگ جریمه - بشدت ضروری است چرا برای الصاق قبوض جریمه اقدامی صورت نمی گیرد؟ به این ترتیب اگر تصور کنیم که در چنین ساعاتی ماموران زحمتکش (!) درکوچه های خلوت و خالی از تردد و ترافیک دیگری،مشغول جریمه کردن خودروها در برابر منزل مسکونی هستند، به خطا رفته ایم؟


حدود ساعت سه بعد از ظهر که زمان الصاق برگ جریمه به اتوموبیل ساکنین خیابان خلوت است

در اینجا روی سخن با مدیران و تصمیم گیران رده بالای راهنمائی و رانندگی است: روشن است که ترافیک شهری در این روزها یک علم و اتخاذ مقررات رانندگی شهری نیازمند کارشناسان مجرب و آموزش دیده است. چه بسیار شاهد بوده ایم که با نصب اشتباه تابلوهای یکطرفه و یا ورود ممنوع، نه تنها دردی از هزار توی گره های کور ترافیکی را درمان نکرده که دامن نیز زده اند و یا با خارج کردن چراغ های چهارراه ها از سیستم کنترل تایمری آن هم بوسیله یک سرباز ساده، چه هرج و مرج و گرفتار شدن خودروها و بوق و ...را شاهد بوده ایم. باز هم دراینجا اگر تصور کنیم که تعدادی تابلو بصورتی حساب نشده و توسط کارگران ساده در خیابان ها نصب می شود، باز خطا کرده ایم؟ از طرفی قطعآ باور دارید صدور جرائم راهنمایی و رانندگی، جنبه تنبیهی و پیشگیری از تکرار خطا و نوعی ابزار و ضامن اجرای قانونی است.

در این صورت با کدام منطق سازگار است که در اوقات خلوت و کم تردد در برابر منازل مسکونی، به الصاق برگ جریمه بپردازند و در اوقات بسیار بسیار پر ترافیک و پر توقف که حضور ماموران برای جریمه کردن و باز کردن گره های ترافیکی یک نیاز مسلم است، با غیبت ماموران عملآ اقدامی صورت نگیرد؟ آیا این روال مغایر با ماهیّت بازدارندگی قانون نیست؟ تصاویر ضمیمه و ساعات الصاق برگ های جریمه در طول پنج روز، گویای بارز این روال جاری است.




اوائل بعد ازظهر و آغاز شب و ترافیک بسیار سنگین که خبری از ماموران نیست

این روزها ارتباط محترمانه و معتمدانه میان شهروندان و ضابطین قانونی، سخت تاثیر گذار و تعیین کننده است. در میان رانندگان شهری این شایعه پیچیده که "ماموران در گوشه و کنار و پشت درختان (؟) پنهان می شوند تا خلافی صورت گیرد و آنها بدوند و برگ جریمه را تسلیم یا الصاق کنند". آیا این باور نه چندان محترمانه و تلخ، شایسته کشوری است که روح مقررات و قوانینش برخاسته از اصول اعتقادی ومبانی اسلامی است؟ به انتظار پاسخ و اقدمات ترمیمی نشسته ایم.
 
کلمات کلیدی : محمود صباغی