نظر منتشر شده
۱
توصيه به ديگران
 
کد مطلب: 375232
چرا ۲۰ سال عقب هستیم؟
تاریخ انتشار : يکشنبه ۳ مرداد ۱۳۹۵ ساعت ۰۹:۱۱
مسائل اجتماعي هر روز ابعاد جديدتري پيدا مي‌كند. در همين رابطه چندي پيش وزیر کشور به نقل از مقام معظم رهبري به اين نكته مهم اشاره داشتند كه: «ایشان فرمودند ما ٢٠‌سال عقب هستیم.

به گزارش روزنامه شهروند،  باید ٢٠‌سال قبل این مسائل را پیگیری می‌کردیم. همه کسانی که در این حیطه مسئولیت دارند باید اقدامات لازم را انجام دهند.» يكي از موضوعات مهم اجتماعي كه آثار و عوارض آن در همه حوزه‌ها و بيماري‌ها ازجمله ايدز خود را نشان مي‌دهد ارتباطات جنسي است.

در همين رابطه چند روز پيش معاون بهداشتي وزارت بهداشت اعلام كرد كه: «موج اول ایدز در کشورمان مربوط به معتادان تزریقی بود... ایران از ٢٠‌سال پیش برای نخستین‌بار کلینیک‌های مثلثی را جهت پیشگیری از ایدز راه‌اندازی کرد که در این کلینیک‌ها به افراد مشاوره و راه‌های انتقال ایدز توضیح داده می‌شد، همچنین سرنگ و متادون در اختیار آنها قرار می‌گرفت. بعد از راه‌اندازی این کلینیک‌ها، اقدامات مشابه را در زندان‌ها گسترش دادیم....» وی با اعلام این‌که موج دوم ایدز در کشور از طریق انتقال از تماس جنسی به وقوع پیوسته است، گفت: «در سال‌های گذشته میزان انتقال ایدز از تماس جنسی از ۱۵ به ۳۰‌درصد رسیده است... در موج دوم ایدز بیشترین مسأله رفتارهای مربوط به خود مردم است زیرا با توجه به این‌که مشکل فرهنگی برای انتقال برخی مطالب و موضوعات وجود دارد و نمی‌توانیم همه مسائل را با مردم در میان بگذاریم، لازم است رفتارهای مردم در این خصوص اصلاح شود.»

پرسشي كه براي هر ايراني مطرح مي‌شود اين است كه چرا ٢٠‌سال از حل اين مسائل عقب هستيم و در شرايطي كه جهان درحال كنترل بيماري ايدز است، ما بايد همچنان شاهد افزايش آن از طريق رابطه جنسي باشيم؟ پاسخ به اين پرسش مستلزم ذكر يك نكته مهم است. در جامعه ساده سنتي و قديمي، تمامي دوراهي‌ها در دو قالب خوب و بد تقسيم‌بندي مي‌شد و يك راه، خوب و راه ديگر بد بود. انسان در چنين جامعه‌اي كافي بود كه قدرت تميیز دادن ميان اين دو راه را داشته باشد. قدرتي كه دستيابي به آن خيلي سخت نبود، زيرا دوراهي‌ها به نسبت ساده و روشن بودند. ولي در نظام‌هاي جديد دوراهي‌ها به اين سادگي نيست. در بيشتر موارد ما مواجه با دوراهي بد و بدتر مي‌شويم كه به‌ناچار و برخلاف ميل خود بايد راه بد را انتخاب كنيم تا دچار نتایج بدتر نشويم، ضمن اينكه شناخت بد از بدتر به‌راحتي شناخت خوب از بد نيست.

فضاي اين دوراهي بسيار پيچيده و حتي تيره است. ابهام و ايهام در آن موج مي‌زند. حال اگر فضاي عمومي جامعه كماكان سنتي باشد و تن به راه‌هاي بد ندهد و قضاوت خود را براساس دوگانه خوب و بد انجام دهد، جامعه در اتخاذ تصميم دچار اختلال و سردرگمی مي‌شود. در اين شرايط هر راهي را كه بخواهي انتخاب كني، عوارض و بدي‌هاي آن را مي‌شمارند و كاري به مقايسه ميان راه‌هاي بديل ندارند. به همين دليل است كه ٢٠‌سال از درك و حل مسائل اجتماعي خود عقب هستيم، زيرا هيچ‌كس نمي‌تواند يك راه بد را پيشنهاد كند تا از خطرات و عوارض وضعیت‌های موجود ولی بدتر در امان بمانيم.

اجازه دهيد مثال بزنيم. توزيع سرنگ مجاني ميان معتادان قطعا يك راه بد است، چرا بايد به يك اقدام نادرست كمك كنيم و سرنگ مجاني به آنان بدهيم؟ اين كار نوعي مشروعيت دادن به اعتياد نيز هست. پس اين كار را مي‌توان قاطعانه رد كرد. ولي قضيه به اين سادگي نيست. معتاد و اعتياد كه در جای خود هستند، ولي به قول آقاي معاون وزير: «در ‌سال ٧٨ به زندانی مراجعه کردیم و دیدیم که زندانیان با استفاده از یک خودکار برای یکدیگر تزریق انجام می‌دهند. این موضوع را پیگیری کردیم تا بالاخره اجازه دادند اقدامات مشاوره و دادن سرنگ به زندانیان را در زندان نیز پیاده کنیم.» چنين وضعي میان معتادان موجب گسترش سريع ايدز و هپاتيت در ميان آنان و از آن طريق در ميان جامعه مي‌شود. روشن است كه يك سياست عقلاني و مدرن اجازه نمي‌دهد كه راه ‌حل نخست كه بد است به حاشيه برود و به‌جاي آن اتفاق خطرناك ناشي از ادامه وضع موجود كه گسترش ايدز و هپاتيت و هزينه‌هاي كلان آن است، رخ دهد. آیا می‌دانید در همان زمان برخی مقامات بالای یک قوه با توزیع سرنگ مجانی به دلایل پیش‌گفته مخالفت جدی کردند؟

مسأله گسترش ايدز از طريق ارتباطات جنسي نيز از همين نوع است. جامعه ما در شرايطي است كه جرأت بيان راه ‌حل‌هاي بد براي جلوگيري از نتايج بدتر را ندارد، زیرا فورا با برچسب‌هاي عجيب و غريب مواجه خواهد شد. وسايل پيشگيري و تحت نظارت بهداشتی بودن افرادي كه دست به چنين فعاليت‌هاي كنترل‌نشده و بي‌حساب و كتابی مي‌زنند و از همه مهم‌تر ارايه آموزش‌هاي مناسب به همه افراد برای مواجهه درست در اين مورد ضروري است. دولت قبلي در يك مقطع اقدام به حذف آموزش‌هاي مربوط به ایدز از كتب درسي حتي دانشگاهي کرد. فعلا بايد اميدمان به شبكه‌هاي اجتماعي مجازي باشد كه برخي از آموزش‌ها را در دسترس مردم قرار مي‌دهند.

بي‌توجهي نظام آموزشي به این موضوع مهم و منع یا محدودیت دسترسي مردم به وسايل لازم و پیشگیری براي دچار نشدن به اين بيماري‌ها، هيچ مشكلي را كه حل نمي‌كند، سهل است كه دير يا زود چشم باز مي‌كنيم و مي‌بينيم برخي بيماري‌ها ازجمله ايدز با سرعت زياد و تصاعدي درحال گسترش است و نه‌تنها امنيت اجتماعي را از ميان مي‌برد، بلكه هزينه‌هاي سرسام‌آوري را بر نظام سلامت كشور بار مي‌كند.

بايد جامعه خود را با اين حقيقت آشنا كنيم كه پذيرش برخي مسائل به‌معناي رسميت دادن به آنها نيست. در سوييس به معتادان مواد مجاني مي‌دهند حتي به آنان تزريق هم مي‌كنند. نه به اين دليل كه مي‌خواهند معتادان را تقويت يا پول مردم عادي را خرج آنان كنند، بلكه به اين دليل كه راه جلوگيري از گسترش اعتياد را در اجرای اين سياست مي‌دانند. مشكلاتي كه امروز از طريق افراد بی‌بندوبار يا كساني كه به فعاليت‌هاي جنسي مشغول هستند، به وجود می‌آید؛ مشكلاتي نيست كه بتوانيم چشم خود را روي آنها ببنديم.

آنان را هم نمي‌توان حذف كرد، بنابراين بايد برخورد هوشمندانه و متمدنانه‌اي را در اتخاذ سياست‌هاي اجتماعي پيشه کنیم. متاسفانه در برخورد با مسائل اجتماعی ابتدا با شیوه انکار مواجه می‌شویم و هنگامی که آن مسأله همه‌گیر شد در برابرش تسلیم می‌شویم.
 
کلمات کلیدی : فساد+زیر میزی+بخش خصوصی+وزیر بهداشت
 
Estonia
۱۳۹۵-۰۵-۰۳ ۱۰:۱۴:۳۳
20 سال عقب افتادیم (3841924) (alef-11)
 


نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.