کد مطلب: 431815
خودداری از عمل ضروری پیوند کبد به دلیل شائبه افغانستانی بودن بیمار ایرانی!
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۱۵ دی ۱۳۹۵ ساعت ۲۲:۳۶
عصر روز یکشنبه و برای بررسی میزان کیفیت و چگونگی ارائه خدمات به بیماران در بیمارستان امام خمینی به این محل در انتهای بلوار کشاورز تهران رفتیم.
به گزارش جهان صنعت، ابتدا سری به بخش‌های اورژانس و قلب زدیم و قرار بود ببینیم وضعیت پذیرش و بستری و میزان رضایت بیماران و همراهان‌شان از خدمات‌دهی بیمارستان همیشه شلوغ امام خمینی به چه نحو است. در آن ساعت‌ها جز برخی موارد همچون کثیفی برخی تخت‌ها و کمبود سرویس بهداشتی، مشکل دیگری از سوی بیماران و همراهان‌شان عنوان نشد و از برخورد پرستاران و پزشکان نیز رضایت نسبی داشتند. ماجرای اصلی اما از جایی شروع شد که تصمیم گرفتیم به بخش گوارش بیمارستان هم سری بزنیم و کیفیت رسیدگی به بیماران را از نزدیک ببینیم. در اتاق اول همه چیز خوب و رضایت بخش بود اما در اتاق دوم بخش گوارش، زنی میانسال در حالتی بسیار نگران‌کننده روی تخت بود که فرزندان و اقوامش به دورش حلقه زده بودند و با بغض و اشک، وی را نوازش می‌کردند.
به سمت‌شان رفتیم و خودمان را معرفی کردیم و از نحوه خدمت‌رسانی پرسنل بیمارستان سوال کردیم. با دیدن ما به طور ناگهانی تمام خانواده به سمت‌مان هجوم آوردند و تقاضای انعکاس مشکل‌شان و کمک داشتند. متعجب شدیم. ماجرا را جویا شدیم. برادرزاده بیمار، این قصه شوک‌آور را این‌گونه شروع به تشریح کرد: «ما از هموطنان مرزنشین شما و اهل سیستان و بلوچستان هستیم و چند سالی می‌شود که در شهرستان گنبد در استان گلستان ساکنیم. پس از مدت‌ها درد و مشکل کبد زن عمویمان، 10 روز پیش به همراه خانواده به تهران آمدیم تا بنا به گفته پزشکان، پیوند کبد را در این بیمارستان انجام دهیم.
تمام آزمایشات و مراحل کافی در طول این 10 روز انجام شد و وفق‌پذیری بدن بیمار ما با کبد اهدایی هم تایید شد. حالا امروز که قرار بود این عمل انجام شود، در لحظه آخر پزشک جراح از انجام این پیوند خودداری کرد و زن‌عمویمان را از اتاق عمل به بخش برگشت دادند. تنها دلیلش هم به گفته شخص پزشک، شناسنامه نداشتن بیمار بود و اینکه از نظر آنها ما افغانستانی هستیم! در حالی که همگان می‌دانند که قوم ما از ایرانی‌های عشایر و مرزنشین هستند و این خانم هم حدود 35 سال است که از سیستان‌و‌بلوچستان به گنبد آمده است.»
پرستار بخش، دلیل اصلی خودداری پزشک از عمل و به خطر افتادن جان بیمار را نداشتن شناسنامه عنوان کرد!
در ادامه همسر بیمار مدارک و تاییدیه‌ای از پزشکی‌قانونی مبنی بر ایرانی بودن همسرش به ما نشان داد و مدارکی دال بر اینکه اجداد و نیاکان‌شان هم ایرانی هستند را ارائه کرد. او همچنین گواهینامه ایرانی هم داشت و گفت که در حال پیگیری پروسه دریافت شناسنامه ایرانی هستند. ظاهرا به دلیل مرزنشین بودن این اقوام، صدور شناسنامه برای آنها به سختی انجام می شود و به دلیل زمانبر بودنش، بسیاری از آنها بی‌خیال پیگیری آن می‌شوند. حسن‌آقا از ما خواست کمک حال‌شان باشیم و هر طور می‌توانیم، همسرش را از مرگ نجات دهیم.
با هم به بخش پرستاری گوارش بیمارستان امام خمینی رفتیم. خانم پرستار در عین تعجب ما، صحبت‌های خانواده بیمار را تایید کرد و گفت: طبق قانون، پیوند اعضای شهروندان ایرانی با غیرایرانی‌ها امکان‌پذیر نیست! به او یادآور شدم که همین چندی پیش وزیر بهداشت عنوان کرد اگر بیماری غیرایرانی و در وضعیت اورژانسی باشد عمل پیوند برای او انجام می‌شود. فارغ از آن، این حرف، عین نژادپرستی است و زمانی که پیوند اعضا از نظر پزشکی امکان‌پذیر باشد و جان انسانی را از مرگ نجات دهد، قاعدتا وظیفه اخلاقی و انسانی هر پزشکی حکم می‌کند که هر کاری در توانش باشد را انجام دهد. پرستار جز اظهار تاسف، نمی‌توانست کاری کند و بار دیگر تکرار کرد که اگر این بیمار دارای شناسنامه‌ای ایرانی بود تا به حال عمل پیوند عضو رویش انجام می‌شد!
دردآور این است که قصه اهمیت ملیت در خصوص پیوند اعضا بار دیگر رخ نمایانده و برخلاف اظهارات مسوولان بلندپایه وزارت بهداشت کماکان این موضوع را به قانون مستند می‌کنند و به راحتی اجازه می‌دهند بیماری به دلیل نداشتن شناسنامه ایرانی از درد به خود بپیچد یا از بین برود فقط چون در جغرافیای دیگری به دنیا آمده است.
برای پیگیری ماجرا و یافتن علت اتفاقی که بر این خانواده هموطن رفته، همراه با آنها به سمت ساختمان مدیریت بیمارستان امام خمینی رفتیم. در راه، همسر بیمار همچنین به ما گفت که در طول این 10روز، شب‌ها روبه‌روی بیمارستان و در ماشین خودش خوابیده و پرسنل بیمارستان از واگذاری تختی در قسمت همراهخانه بیمارستان به این فرد مسن خودداری کرده‌اند فقط به این دلیل که شناسنامه یا کارت ملی ایرانی نداشته و سایر کارت‌های شناسایی مثل گواهینامه و مدارک مرزنشینی هم برایشان قانع‌کننده نبوده است. پس از آن به دفتر رییس رسیدیم. به رییس بیمارستان اعلام کردیم که در ساعات ملاقات و به عنوان یک شهروند وارد بیمارستان شده‌ایم و حالا هم برای نجات جان یک انسان پیشقدم شده‌ایم. سرانجام آقای رییس قانع شد تا درد دل‌های این خانواده را گوش دهد. همسر، فرزندان و برادرزاده‌های بیمار، شروع به صحبت کردند و با ارائه مدارک مستدل، خواهان پاسخی قانع‌کننده از رییس بیمارستان شدند. آنها علاوه بر صحبت‌های قبلی، گفتند که حال مریض‌شان بسیار وخیم است و سطح هوشیاری‌اش هم بسیار پایین آمده است. عنوان کردند که بنابر گفته‌های پزشکان، اگر دو تا سه روز دیگر هم عمل پیوند انجام نشود، به احتمال بسیار زیاد این خانم جانش را از دست خواهد داد. رییس بیمارستان پس از کلنجار فراوان و دیدن مدارک موجود، قانع شد که بیمار دارای اصالتی ایرانی است. سپس به ما گفت تا نیم‌ساعت دیگر با پزشک مربوطه تماس می‌گیرد و سعی می‌کند برای فردا، عمل پیوند انجام شود. این سوال مهم را از رییس بیمارستان پرسیدیم که اگر حتی این بیمار، به ادعای پزشک مربوطه اهل افغانستان هم باشد، آیا دلیلی قانع‌کننده برای خودداری از عمل جراحی و به خطر افتادن جانش است؟ اگر تا فردا سطح هوشیاری بیمار پایین‌تر بیاید یا خدای نکرده جانش را از دست بدهد چه کسی پاسخگو است؟ آیا این نحوه برخورد، به لحاظ اخلاق پزشکی جایز است؟
رییس بیمارستان جز تکرار صحبت‌هایش مبنی بر تصور اشتباه پزشک، توضیحی نداد و وعده داد که تا روز دوشنبه این عمل انجام خواهد شد. از اتاق رییس بیمارستان بیرون آمدیم و از خانواده بیمار خداحافظی کردیم. تا لحظه تنظیم گزارش (دیروز) که آزمایشات بار دیگر تکرار شد، کماکان این عمل جراحی انجام نشده بود و بیمار هم در وضعیت بسیار وخیمی بود. طی تماسی که با فرزندان این خانم داشتیم، در حرف‌هایی شگفت‌انگیز هنگام مرگ یک بیمار، به ما گفتند که متاسفانه از طرف پزشک مربوطه مجددا به انجام آزمایشات ژنتیک برای اطمینان از ایرانی بودن‌شان فرستاده شده‌اند و منتظر جواب هستند. این در حالی است که جان مادر یک خانواده در خطر است و بیش از اینکه سلامت وی برای پزشک مربوطه و مسوولان در اولویت باشد، ملیت و نژاد او اهمیت یافته است.
چندی پیش بود که وزیر بهداشت اعلام کرد اگر فردی از نژاد و ملیتی دیگر، نیاز به عمل پیوند عضو به صورت ضروری داشته باشد و جانش در خطر باشد، سریعا این عمل را انجام خواهند داد. حالا با مشاهده اتفاقی این تعلل و سهل‌انگاری برخی پزشکان در بیمارستان امام خمینی از سوی نگارنده، باید این سوال را از جناب وزیر پرسید که آن حرف‌ها چه مفهومی داشت؟ مگر این فرد ضرورت عمل جراحی نداشته؟ چرا این همه معطلی برای عمل وی شده است وقتی هنوز می‌توانند او را از مرگ نجات دهند؟ به نظر می‌رسد این قانون دارای نواقصی است زیرا به راحتی جان انسان‌هایی که ملیت کشور پیوندشونده را ندارند در پیچ و خم آن از بین می‌رود و توجیهی هم ندارد. چون قانون گفته پیوند عضو برای اتباع بیگانه ممنوع است.
آیا امکان اینکه روزی برای پزشکان، ملیت و نژاد اهمیتی نداشته باشد و به تعهد و سوگند پزشکی خود در مورد تمام اقوام و نژادها پایبند باشند، وجود دارد؟
خاطرنشان می‌شود مستندات این گزارش در روزنامه «جهان‌صنعت» موجود است و این رسانه بنابر وظیفه اخلاقی خود، همچنان پیگیر روند بررسی پرونده پزشکی این بیمار هموطن خواهد بود و نتیجه را به گوش مخاطبان خود خواهد رساند.
به گزارش جهان صنعت، ابتدا سری به بخش‌های اورژانس و قلب زدیم و قرار بود ببینیم وضعیت پذیرش و بستری و میزان رضایت بیماران و همراهان‌شان از خدمات‌دهی بیمارستان همیشه شلوغ امام خمینی به چه نحو است. در آن ساعت‌ها جز برخی موارد همچون کثیفی برخی تخت‌ها و کمبود سرویس بهداشتی، مشکل دیگری از سوی بیماران و همراهان‌شان عنوان نشد و از برخورد پرستاران و پزشکان نیز رضایت نسبی داشتند. ماجرای اصلی اما از جایی شروع شد که تصمیم گرفتیم به بخش گوارش بیمارستان هم سری بزنیم و کیفیت رسیدگی به بیماران را از نزدیک ببینیم. در اتاق اول همه چیز خوب و رضایت بخش بود اما در اتاق دوم بخش گوارش، زنی میانسال در حالتی بسیار نگران‌کننده روی تخت بود که فرزندان و اقوامش به دورش حلقه زده بودند و با بغض و اشک، وی را نوازش می‌کردند.
به سمت‌شان رفتیم و خودمان را معرفی کردیم و از نحوه خدمت‌رسانی پرسنل بیمارستان سوال کردیم. با دیدن ما به طور ناگهانی تمام خانواده به سمت‌مان هجوم آوردند و تقاضای انعکاس مشکل‌شان و کمک داشتند. متعجب شدیم. ماجرا را جویا شدیم. برادرزاده بیمار، این قصه شوک‌آور را این‌گونه شروع به تشریح کرد: «ما از هموطنان مرزنشین شما و اهل سیستان و بلوچستان هستیم و چند سالی می‌شود که در شهرستان گنبد در استان گلستان ساکنیم. پس از مدت‌ها درد و مشکل کبد زن عمویمان، 10 روز پیش به همراه خانواده به تهران آمدیم تا بنا به گفته پزشکان، پیوند کبد را در این بیمارستان انجام دهیم.
تمام آزمایشات و مراحل کافی در طول این 10 روز انجام شد و وفق‌پذیری بدن بیمار ما با کبد اهدایی هم تایید شد. حالا امروز که قرار بود این عمل انجام شود، در لحظه آخر پزشک جراح از انجام این پیوند خودداری کرد و زن‌عمویمان را از اتاق عمل به بخش برگشت دادند. تنها دلیلش هم به گفته شخص پزشک، شناسنامه نداشتن بیمار بود و اینکه از نظر آنها ما افغانستانی هستیم! در حالی که همگان می‌دانند که قوم ما از ایرانی‌های عشایر و مرزنشین هستند و این خانم هم حدود 35 سال است که از سیستان‌و‌بلوچستان به گنبد آمده است.»
پرستار بخش، دلیل اصلی خودداری پزشک از عمل و به خطر افتادن جان بیمار را نداشتن شناسنامه عنوان کرد!
در ادامه همسر بیمار مدارک و تاییدیه‌ای از پزشکی‌قانونی مبنی بر ایرانی بودن همسرش به ما نشان داد و مدارکی دال بر اینکه اجداد و نیاکان‌شان هم ایرانی هستند را ارائه کرد. او همچنین گواهینامه ایرانی هم داشت و گفت که در حال پیگیری پروسه دریافت شناسنامه ایرانی هستند. ظاهرا به دلیل مرزنشین بودن این اقوام، صدور شناسنامه برای آنها به سختی انجام می شود و به دلیل زمانبر بودنش، بسیاری از آنها بی‌خیال پیگیری آن می‌شوند. حسن‌آقا از ما خواست کمک حال‌شان باشیم و هر طور می‌توانیم، همسرش را از مرگ نجات دهیم.
با هم به بخش پرستاری گوارش بیمارستان امام خمینی رفتیم. خانم پرستار در عین تعجب ما، صحبت‌های خانواده بیمار را تایید کرد و گفت: طبق قانون، پیوند اعضای شهروندان ایرانی با غیرایرانی‌ها امکان‌پذیر نیست! به او یادآور شدم که همین چندی پیش وزیر بهداشت عنوان کرد اگر بیماری غیرایرانی و در وضعیت اورژانسی باشد عمل پیوند برای او انجام می‌شود. فارغ از آن، این حرف، عین نژادپرستی است و زمانی که پیوند اعضا از نظر پزشکی امکان‌پذیر باشد و جان انسانی را از مرگ نجات دهد، قاعدتا وظیفه اخلاقی و انسانی هر پزشکی حکم می‌کند که هر کاری در توانش باشد را انجام دهد. پرستار جز اظهار تاسف، نمی‌توانست کاری کند و بار دیگر تکرار کرد که اگر این بیمار دارای شناسنامه‌ای ایرانی بود تا به حال عمل پیوند عضو رویش انجام می‌شد!
دردآور این است که قصه اهمیت ملیت در خصوص پیوند اعضا بار دیگر رخ نمایانده و برخلاف اظهارات مسوولان بلندپایه وزارت بهداشت کماکان این موضوع را به قانون مستند می‌کنند و به راحتی اجازه می‌دهند بیماری به دلیل نداشتن شناسنامه ایرانی از درد به خود بپیچد یا از بین برود فقط چون در جغرافیای دیگری به دنیا آمده است.
برای پیگیری ماجرا و یافتن علت اتفاقی که بر این خانواده هموطن رفته، همراه با آنها به سمت ساختمان مدیریت بیمارستان امام خمینی رفتیم. در راه، همسر بیمار همچنین به ما گفت که در طول این 10روز، شب‌ها روبه‌روی بیمارستان و در ماشین خودش خوابیده و پرسنل بیمارستان از واگذاری تختی در قسمت همراهخانه بیمارستان به این فرد مسن خودداری کرده‌اند فقط به این دلیل که شناسنامه یا کارت ملی ایرانی نداشته و سایر کارت‌های شناسایی مثل گواهینامه و مدارک مرزنشینی هم برایشان قانع‌کننده نبوده است. پس از آن به دفتر رییس رسیدیم. به رییس بیمارستان اعلام کردیم که در ساعات ملاقات و به عنوان یک شهروند وارد بیمارستان شده‌ایم و حالا هم برای نجات جان یک انسان پیشقدم شده‌ایم. سرانجام آقای رییس قانع شد تا درد دل‌های این خانواده را گوش دهد. همسر، فرزندان و برادرزاده‌های بیمار، شروع به صحبت کردند و با ارائه مدارک مستدل، خواهان پاسخی قانع‌کننده از رییس بیمارستان شدند. آنها علاوه بر صحبت‌های قبلی، گفتند که حال مریض‌شان بسیار وخیم است و سطح هوشیاری‌اش هم بسیار پایین آمده است. عنوان کردند که بنابر گفته‌های پزشکان، اگر دو تا سه روز دیگر هم عمل پیوند انجام نشود، به احتمال بسیار زیاد این خانم جانش را از دست خواهد داد. رییس بیمارستان پس از کلنجار فراوان و دیدن مدارک موجود، قانع شد که بیمار دارای اصالتی ایرانی است. سپس به ما گفت تا نیم‌ساعت دیگر با پزشک مربوطه تماس می‌گیرد و سعی می‌کند برای فردا، عمل پیوند انجام شود. این سوال مهم را از رییس بیمارستان پرسیدیم که اگر حتی این بیمار، به ادعای پزشک مربوطه اهل افغانستان هم باشد، آیا دلیلی قانع‌کننده برای خودداری از عمل جراحی و به خطر افتادن جانش است؟ اگر تا فردا سطح هوشیاری بیمار پایین‌تر بیاید یا خدای نکرده جانش را از دست بدهد چه کسی پاسخگو است؟ آیا این نحوه برخورد، به لحاظ اخلاق پزشکی جایز است؟
رییس بیمارستان جز تکرار صحبت‌هایش مبنی بر تصور اشتباه پزشک، توضیحی نداد و وعده داد که تا روز دوشنبه این عمل انجام خواهد شد. از اتاق رییس بیمارستان بیرون آمدیم و از خانواده بیمار خداحافظی کردیم. تا لحظه تنظیم گزارش (دیروز) که آزمایشات بار دیگر تکرار شد، کماکان این عمل جراحی انجام نشده بود و بیمار هم در وضعیت بسیار وخیمی بود. طی تماسی که با فرزندان این خانم داشتیم، در حرف‌هایی شگفت‌انگیز هنگام مرگ یک بیمار، به ما گفتند که متاسفانه از طرف پزشک مربوطه مجددا به انجام آزمایشات ژنتیک برای اطمینان از ایرانی بودن‌شان فرستاده شده‌اند و منتظر جواب هستند. این در حالی است که جان مادر یک خانواده در خطر است و بیش از اینکه سلامت وی برای پزشک مربوطه و مسوولان در اولویت باشد، ملیت و نژاد او اهمیت یافته است.
چندی پیش بود که وزیر بهداشت اعلام کرد اگر فردی از نژاد و ملیتی دیگر، نیاز به عمل پیوند عضو به صورت ضروری داشته باشد و جانش در خطر باشد، سریعا این عمل را انجام خواهند داد. حالا با مشاهده اتفاقی این تعلل و سهل‌انگاری برخی پزشکان در بیمارستان امام خمینی از سوی نگارنده، باید این سوال را از جناب وزیر پرسید که آن حرف‌ها چه مفهومی داشت؟ مگر این فرد ضرورت عمل جراحی نداشته؟ چرا این همه معطلی برای عمل وی شده است وقتی هنوز می‌توانند او را از مرگ نجات دهند؟ به نظر می‌رسد این قانون دارای نواقصی است زیرا به راحتی جان انسان‌هایی که ملیت کشور پیوندشونده را ندارند در پیچ و خم آن از بین می‌رود و توجیهی هم ندارد. چون قانون گفته پیوند عضو برای اتباع بیگانه ممنوع است.
آیا امکان اینکه روزی برای پزشکان، ملیت و نژاد اهمیتی نداشته باشد و به تعهد و سوگند پزشکی خود در مورد تمام اقوام و نژادها پایبند باشند، وجود دارد؟
خاطرنشان می‌شود مستندات این گزارش در روزنامه «جهان‌صنعت» موجود است و این رسانه بنابر وظیفه اخلاقی خود، همچنان پیگیر روند بررسی پرونده پزشکی این بیمار هموطن خواهد بود و نتیجه را به گوش مخاطبان خود خواهد رساند.
کلمات کلیدی : پیوند کبد+افغانستانی
اویس
۱۳۹۵-۱۰-۱۵ ۲۳:۰۱:۳۲
افغانی باشه
اصلا کافر آفریقایی باشه
آدم که هست! (4101350) (alef-13)
اصلا کافر آفریقایی باشه
آدم که هست! (4101350) (alef-13)
بی نام
۱۳۹۵-۱۰-۱۶ ۰۹:۳۸:۱۸
بسمه تعالی
1-طبق دستورالعمل وزارت بهداشت در پیوند اعضای اتباع غیرایرانی، گیرنده و دهنده عضو هردو باید خارجی باشند.
2 - نا هحراز هویت صورت نگیرد امکان پیوند .وجود ندارد
3 این عضو به بیمار ان کاندید پیوند کبد دیگر اهدا می شود (4101710) (alef-11)
1-طبق دستورالعمل وزارت بهداشت در پیوند اعضای اتباع غیرایرانی، گیرنده و دهنده عضو هردو باید خارجی باشند.
2 - نا هحراز هویت صورت نگیرد امکان پیوند .وجود ندارد
3 این عضو به بیمار ان کاندید پیوند کبد دیگر اهدا می شود (4101710) (alef-11)
صمد
۱۳۹۵-۱۰-۱۶ ۰۱:۲۲:۰۵
پس فردا بعد عمل پزشک بیچاره رو به اتهام قاچاق اعضای بدن به صلابه می کشن. خب بره شناسنامه بگیره کارش انجام بشه واسه پزشک که فرقی نمی کنه ولی باید امنیت آینده پزشک به خطر نیفته (4101490) (alef-11)
۱۳۹۵-۱۰-۱۶ ۰۸:۰۵:۳۵
انصافتو شکر، آخه این مسله چه ربطی به اخلاق پزشک و سوگند اون داره؟ اون پزشک براش فرق نمیکنه کیو عمل میکنه ولی قانون یه چیز دیگه میگه. اون قانونم که اون پزشک ننوشته. فردا اگه خلاف قانون عمل کنه به صلابه میکشنش. مطمین باشین عضو پیوندی هم رو زمین نمیمونه و حتما تا حالا به یه نفر دیگه که نیازمند بوده و جونش درگیر این پیوند بوده و مشکل قانونی هم نداشته پیوند شده و جون اون نجات پیدا کرده. اگرم شما به این موضوع معترضی باید بری مجلس قانون رو عوض کنی نه به سوگند و اخلاق پزشک بیچاره گیر بدی. این جوری داری تبلیغ قانون گریزی میکنی. (4101609) (alef-11)
صادق
۱۳۹۵-۱۰-۱۶ ۰۸:۴۸:۲۱
واقعا شرم آور است نژاد پرستی ار حرف به عمل هم تبدیل شد است (4101656) (alef-11)
۱۳۹۵-۱۰-۱۶ ۰۹:۱۹:۳۳
این قانون برای این است که اتباع پولدار کشور های دیگر نیایند و اندامهای مردم فقیر و محتاج پول را بخرند و به این ترتیب سلامت مردم فقیر به خطر نیفتد و تجارت سیاه اندامهای بدن در کشور کمتر شکل بگیرد .این قانون سودش برای طبقه فقیر بیشتر از زبانش است . (4101690) (alef-11)
۱۳۹۵-۱۰-۱۶ ۱۰:۰۲:۲۴
متاسفانه ما ادعای مسلمان بودن می کنیم ولی به شدت نژاد پرست هستیم. (4101737) (alef-11)
Pouya
۱۳۹۵-۱۰-۱۶ ۱۰:۴۷:۴۴
دلیل اینکه طبق قانون پیوند از اعضا از بیمار ایرانی به غیر ایرانی ممنوع شده, این هست که مثل بعضی کشورها مثلا بنگلادش یا هندوستان خارجی ها نتونن به ایران بیان و ارگان بخرند. مثلا از عربستان یا امارات و قطر با پرداخت مبلغ ناچیزی به ادمهای فقیر کلیه یا قسمتی از کبد را خریداری میکردن. قانون گذار برای جلو گیری از تبدیل شدن ایران به یک بازار سیاه اعضا این قانون را تصویب کرده. در ضمن این قانون در اکثر کشورهای دنیا وجود داره. برای دریافت عضو پیوندی شما باید شهروند یا مقیم دایم یک کشور باشید. در مورد افغانهایی که اقامت قانونی دایم ایران رو دارند به نظر میاد قانون باید اصلاح بشه.
وظیفه شما به عنوان خبر نگار این هست که قبل از نوشتن یک مقاله اول تحقیق کنید و اینقدر با بی انصافی و یک طرفه به موضوعی که اطلاع کافی ندارید نپردازید. (4101800) (alef-11)
وظیفه شما به عنوان خبر نگار این هست که قبل از نوشتن یک مقاله اول تحقیق کنید و اینقدر با بی انصافی و یک طرفه به موضوعی که اطلاع کافی ندارید نپردازید. (4101800) (alef-11)
۱۳۹۵-۱۰-۱۶ ۱۷:۵۷:۲۱
جوابیه دانشگاه علوم پزشکی تهران روی سایت روابط عمومی این دانشگاه وجود دارد (4102488) (alef-13)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
