داخلی صفحه اجتماعی آرشيو يادداشت

ایده ای برای اصلاح کنکور سراسری

بخش تعاملی الف - مهدی احمدی

اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.

کنکور سراسری در کشور ما بعنوان بزرگترین رقابت علمی شناخته می شود که در طی آن میلیون ها دانش آموز برای ورود به دانشگاه ها با یکدیگر به رقابت می پردازند. بدلایلی نظیر استرس زیاد این آزمون، از سالهای گذشته مسئولین کشور به فکر اصلاح این آزمون بر آمده اند. ولی روند اصلاح آن بسیار کند بوده است به طوریکه با گذشت سالیان زیاد همچنان کنکور بدون تغییر جدی پابرجاست.

ایده ای که کارشناسان و مسئولین کشور برای اصلاح کنکور می توانند بکار گیرند، استفاده از تجربیات کشورهای دیگر و نگاه آن کشورها به مسئله آموزش است. شیوه ای که در برخی کشورها برای انتخاب دانشجو انجام می شود این است که به جای نمره مطلق درس یک حد نصاب تعیین می شود و مهم این است که متقاضی آن حد نصاب را بدست بیاورد. برای مثال در کشور آمریکا برای ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر متقاضی باید ازمون زبان انگلیسی تافل را بدهد. هر دانشگاه یک نمره بعنوان نمره قابل قبول اعلام می کند و برای دانشگاه مهم است که متقاضی نمره ای برابر یا بالاتر از آن کسب کند و فرقی نمی کند که نمره چقدر بالاتر باشد. برای مثال برخی دانشگاههای آمریکا نمره ۹۰ را به عنوان کمترین نمره قابل قبول اعلام می کنند. حال اگر شخصی نمره زبان ۹۱ یا ۹۸ یا ۱۰۰ را بیاورد از نظر دانشگاه فرقی نمی کند. مهم این است که نمره شخص از مینیمم مورد نظر دانشگاه بالاتر باشد. یعنی شخصی که هر یک از نمرات فوق را آورده باشد از نظر دانشگاه قابل قبول بوده و مدارکش بررسی خواهد شد. علت این امر این است که شخصی که می خواهد یک رشته دانشگاهی مثلا مهندسی برق بخواند باید مهارت قابل قبولی در زبان انگلیسی داشته باشد. ولی لزوما مهارت بالا در زبان انگلیسی به مفهوم قوی تر بودن در رشته مهندسی برق نیست.

در کنکور سراسری دروسی که بعنوان دروس عمومی شناخته می شوند چنین وضعیتی دارند. فرض کنید دانش آموزی می خواهد در رشته مهندسی برق دانشگاه صنعتی شریف قبول شود. برای اینکار دانش آموز باید همه دروس عمومی و اختصاصی را به طور کامل بخواند و مسلط باشد چون نمره تک تک تست های عمومی و اختصاصی در قبولی او موثر است. حال آیا دانش آموزی که درس زبان عربی را بهتر از دانش آموزان دیگر بلد است برای ورود به رشته های مهندسی شایسته تر است؟ و اصولا چه ارتباطی بین مهارت بالا در زبان عربی و موفقیت در رشته های مهندسی وجود دارد؟ در واقع دروسی مانند زبان عربی به این دلیل در سیستم آموزشی گنجانده شده که دانش آموز با زبان قرآن آشنا شود و یا درس معارف اسلامی به این دلیل تدریس می شود که دانش آموز با جهان بینی اسلام آشنا شود. و گرنه ارتباط خاصی بین مهارت بالا در این دروس و موفقیت در رشته های مهندسی و علوم تجربی وجود ندارد. بنابراین با این دروس در آزمون سراسری باید همانگونه برخورد کرد که دانشگاههای آمریکایی با آزمون زبان انگلیسی تافل برخورد می کنند. یعنی می توان برای دروس عربی، ادبیات فارسی و معارف اسلامی یک نمره حد نصاب تعیین کرد (مثلا پاسخ صحیح به حداقل ۴۰ درصد سئوالات) و دانش آموز ابتدا باید آن حد نصاب ها را برآورده کند، چنانچه دانش آموز حد نصاب لازم را بدست آورد نمرات دروس اختصاصیش بررسی شوند و بر اساس نمرات دروس اختصاصی رتبه بندی شود. برای رشته های تجربی و علوم انسانی نیز می توان به همین شیوه رفتار کرد.

نکته مهم دیگر اینکه با این شیوه می توان آزمون عمومی را از آزمون اختصاصی جدا کرد و آن را چندین بار در سال برگزار کرد. دانشگاههای مختلف هم بسته به سیاست گذاری های آموزشی خود می توانند برای دروس عمومی مختلف حد نصاب های متفاوتی را در نظر بگیرند. مثلا دانشگاه صنعتی شریف می تواند حد نصاب ۵۰ درصد، دانشگاه تهران حد نصاب ۴۰ درصد و دانشگاه سمنان حد نصاب ۳۰ درصد را در نظر بگیرند. حال چنانچه دانش آموزی در ازمون نمره ۴۵ را آورد می فهمد که می تواند برای انتخاب رشته دانشگاه تهران و سمنان اقدام کند ولی نمی تواند دانشگاه شریف را انتخاب کند. وچنانچه بخواهد دانشگاه شریف را انتخاب کند باید دوباره آزمون بدهد تا بتواند حد نصاب مربوط به دانشگاه شریف را بدست آورد. با تعیین حد نصاب برای دروس عمومی و جداسازی آن از دروس اختصاصی، دانش آموزان بر روی دروس اختصاصی که بیشتر با رشته دانشگاهیشان ارتباط دارد متمرکز می شوند و دیگر مجبور نخواهند بود که هر دو دروس اختصاصی و عمومی را در یک روز امتحان دهند.