البته پرداخت مزد و مزایای متعلقه ، در ماههای ۳۱ روزه تقسیم بر ۳۰ شده و در عدد ۳۱ ضرب میگردد و طبیعتا در ماههای ۲۹ روزه نیز بر عدد ۳۰ تقسیم شده و در ۲۹ ضرب میگردد . یعنی تعیین حقوق و دستمزد بر مبنای ماه ۳۰ روزه ، و پرداخت آن بر مبنای تعداد روزهای ماه انجام می گردد.
به گزارش تابناک، به این معنی که وقتی از سوی شورایعالی کار ، حداقل مزدکارگران اعلام میگردد ، این مبلغ بر مبنای ماه شمسی ( ۳۰ روزه ) اعلام شده ، ولی هنگام پرداخت آن بایستی به تناسب تعداد روزهای ماه مورد نظر محاسبه گردد.
با توجه به اینکه ساعات کاری در روز ۷ ساعت و ۲۰ دقیقه میباشد پس هر شخص باید در ماه ۳۰ تا ۷.۳۳ کار کند که میشود ۲۲۰ ساعت حالا اگه جمعه ها و نصف روز پنج شنبه ها و سایر روزهای تعطیل رو ازش کم کنیم میشود خالص کارکرد شخص .
مثلا وقتی شخصی در ماه ۱۸۰ ساعت کار میکند و کل حقوق یک ماه را دریافت میکند در واقع قسمتی از حقوق که دریافت میکند بابت ساعاتی است که شخص فعالیتی نداشته.
در قانون کار ۴۴ ساعت کار در هفته اعلام شده و یک روز جمعه هم استراحت ولی حقوق پرداخت میشود پس:
۴۴ ساعت / ۶ روز کاری =۷.۳۳ که همان ۷ ساعت و بیست دقیقه میشود.
خوب روز جمعه هم باید حقوق پرداخت شود پس مشخص شد روز کاری از نظر قانون کار ۷.۳۳ است و این را در ۳۰ روز ضرب کنید عدد۲۲۰ ساعت در ماه بدست خواهد آمد که شما حقوق ماهانه فرد را بر اساس ۳۰ روز یا ۲۲۰ ساعت محاسبه میکنید.
مزد مبنا =حقوق روزانه *روزهای کارکرد
هر ساعت اضافه کار=(حقوق روزانه/۷.۳۳۳)*۱.۴
حق اولاد به ازای هر فرزند=۳*حداقل حقوق روزانه که تا سقف ۲فرزند قابل پرداخت است
حق مسکن =ماهانه ۱۰۰۰۰۰ریال
بن کارگری=ماهانه ۳۵۰۰۰۰ریال
سایر مزایا براساس تشخیص کارفرما می باشد
حقوق =مزد مبنا+حق اولاد+حق مسکن+حق بن
بیمه سهم کارگر= (حقوق-مزایای غیر مشمول)* ۷%
مالیات حقوق پرداختی کارگر=(حقوق – موارد غیر مشمول -(معافیت مالیاتی ماهانه حقوق)
کارهای نوبت کاری
۱- کار نوبت کاری که بین صبح وعصر قرار میگیرد
حقوق = ساعات نوبت کاری * ۱۱۰% * ۲۲۰ ساعت / حقوق پایه
۲- کار نوبت کاری که بین صبح وعصر وشب قرار گیرد
حقوق = ساعات نوبت کاری * ۱۱۵% * ۲۲۰ ساعت / حقوق پایه
۳-کار نوبت کاری که صبح وشب یا عصر وشب قرار گیرد
حقوق = ساعات نوبت کاری * ۱۲۲.۵% * ۲۲۰ ساعت / حقوق پایه
(ساعات شب کاری از ۲۲ تا ۶ بامداد می باشد)
———————————————————————-
در رابطه با محاسبه ی مزایای پایان خدمت و عیدی ؛
سنوات = تعداد روزهای کارکرد * ۳۶۵ روز / حقوق پایه
ماده ۲۴ – کارفرما مکلف است به کارگری که مطابق قرارداد، یکسال یا بیشتر ……. براساس آخرین حقوق مبلغی معادل یکماه حقوق به عنوان مزایای پایان کار .
عیدی = دو برابر پایه حقوق مشروط به اینکه از سه برابر حداقل حقوق همان سال بیشتر نباشد .
اگر بیشتر نبود = دو برابر پایه حقوق
اگر بیشتر بود = روزهای کارکرد * ۳۶۵ / ۳ * حداقل پایه حقوق
باقی مانده بر اساس نرخ ماده ۱۳۱ قانون مالیات های مستقیم
وجوهی که مشمول کسر حق بیمه است ،زیر است:
۱- حقوق، دستمزد و کارمزد.
۲- فوق العاده های شغل.
۳- اضافه کار، شب کاری و نوبت کاری.
۴- فوق العاده خارج از مرکز.
۵- فوق العاده انجام کارهای سخت و زیان آور.
۶- کمک هزینه خواربار و مسکن.
۷- مزد ایام تعطیل و مرخصی استحقاقی.
۸- فوق العاده های ثابت و مانند آنها.
۹- پاداش به جز مواردی که مشمول کسر حق بیمه نیست.
وجوهی که مشمول کسر حق بیمه نیست، به شرح زیر است:
۱- بازخرید ایام مرخصی.
۲- کمک هزینه اولاد.
۳- هزینه سفر و فوق العاده ما موریت.
۴- عیدی و پاداش نهضت سوادآموزی.
۵- حق شیر و پاداش افزایش تولید.
۶- خسارت اخراج و مزایای پایان کار.
۷- حق همسر که در اجرای قانون نظام هماهنگ پرداخت به کارکنان دولت که مشمول قانون تامین اجتماعی هستند، پرداخت می شود.
در مورد حداقل و حداکثر دستمزد و نیز دستمزد مقطوع توجه شما را به توضیحات ذیل جلب می کنیم:
الف – حداقل دستمزد حداقل دستمزد مشمول کسر حق بیمه مشمولان قانون تامین اجتماعی، برابر حقوق پایه ای است که هر سال با توجه به هزینه زندگی، از طرف شورای عالی کار، تعیین و به وسیله وزارت کار و امور اجتماعی اعلام می شود.
ب – حداکثر دستمزد حداکثر حقوق و مزایای مشمول کسر حق بیمه ماهانه هر سال، طبق مصوبات شورای عالی تامین اجتماعی تعیین می شود.
ج – دستمزد مقطوع علاوه بر دستمزدهای مذکور، طبق ماده ۳۵ قانون تامین اجتماعی، سازمان می تواند در موارد لزوم با تصویب شورای عالی تامین اجتماعی، مزد یا حقوق بیمه شدگان بعضی از فعالیت ها را طبقه بندی و حق بیمه را به ما خذ درآمد مقطوع وصول و کمک های نقدی را بر همان اساس محاسبه و پرداخت کند
