به گزارش شهروند، مربی ایرانی‌ای که چند سالی است در فوتبال استرالیا مشغول به کار شده، اخیرا قرارداد جدیدی را با یک تیم سطح بالاتر امضا کرده است. «گرانگ تایستل» تیمی بود که پوریا نبی روی نیمکت آن به موفقیت‌های خوبی رسید.
حالا این مربی ایرانی با تیم «مورتون بی یونایتد» قرارداد امضا کرده و در فصل جدید لیگ ایالتی استرالیا با این تیم شرکت می‌کند. او که در زمان سرمربیگری منصوریان در تیم امید به‌عنوان آنالیزور فعالیت می‌کرد، می‌گوید برای هدایت تیم‌ملی نوجوانان هم پیشنهاد دریافت کرده است. در ادامه مشروح باپوریا نبی را می‌خوانید:
از شرایط مربیگری‌تان در استرالیا بگویید.
١٠سپتامبر با باشگاه جدیدم یعنی «مورتون بی یونایتد» قرارداد امضا کردم و صبح جمعه به استرالیا برمی‌گردم. از بهمن‌ماه امسال کار من در این لیگ آغاز می‌شود. لیگ ایالتی بعد از لیگ حرفه‌ای استرالیا که تیم‌های نامدار این کشور در آن عضویت دارند، در درجه دوم قرار دارد و مثل لیگ آزادگان ایران است.
به کمی عقب‌تر برگردیم. شما چطور وارد فوتبال استرالیا شدید؟
من از سال ٢٠١٣ از ایران بیرون آمدم و با یک تیم محلی در استرالیا کار مربیگری را آغاز کردم. از آن موقع هر‌سال پیشرفت کردم و سعی داشتم یک برند خوب برای خودم بسازم. باشگاهی که الان با آن قرارداد بسته‌ام، در سطح بالایی قرار دارد و یکی از بهترین باشگاه‌های استرالیاست. آنها سال قبل در جام حذفی تا مرحله یک‌چهارم نهایی پیش رفته بودند.
تابهحال مربی ایرانی دیگری در فوتبال استرالیا فعالیت کرده است؟
شاید بهتر باشد نگویم تنها ایرانی هستم که در استرالیا مربیگری می‌کنم، بلکه بگویم که تنها مربی‌ای هستم که زبان دوم من انگلیسی است. تمام مربیان حاضر در این کشور یا استرالیایی هستند یا به زبان انگلیسی صحبت می‌کنند. این‌جا مربی خارجی را به‌سختی راه می‌دهند و چشم‌انداز بلندمدتی برای خودشان دارند.
سطح لیگ استرالیا را چطور ارزیابی می‌کنید؟
طبق تصمیمی که مسئولان فوتبال استرالیا گرفته‌اند، تمام تیم‌های این کشور با یک سیستم بازی می‌کنند. آنها هدفشان این است که در دنیا برند شوند؛ مثل این‌که بارسلونا با سیستم تیکی‌تاکا شناخته می‌شود و استرالیا نیز چنین هدفی دارد. این‌طور هم نیست اگر مربی‌ای این سیستم را اجرا نکند، اخراج شود، بلکه مربیان باید بتوانند ایده جدیدی به این سیستم اضافه کنند. از نظر من عیب این سیستم هم تک‌بُعدی بودن آن است.
تابهحال از تیم‌های ایرانی هم پیشنهاد مربیگری داشته‌اید؟
من قبل از این‌که سال ٢٠١٣ به استرالیا بروم، قرار بود سرمربی تیم‌ملی نوجوانان شوم. شرایط در آن دوره مهیا نشد و به استرالیا رفتم. زمانی هم که در استرالیا بودم، به‌عنوان کمک‌مربی از تیم‌های لیگ دسته اولی پیشنهاد داشتم. باز هم اخیرا صحبت‌های جدی برای حضور در تیم‌ملی نوجوانان مطرح شده بود. قرار بود با امید روانخواه به‌عنوان دستیار در تیم‌ملی نوجوانان فعالیت کنم که فعلا خبری نیست.
با این وضع به کارتان در استرالیا ادامه می‌دهید؟
در بخش باشگاهی راضی نیستم که در ایران مربیگری کنم. نمی‌خواهم درگیر حاشیه‌ها باشم چون در فوتبال ایران حاشیه‌ها بر متن غالب است. کیفیت قراردادها در استرالیا بالاتر از ایران است؛ اگرچه کمیت قراردادها پایین‌تر از لیگ داخلی ماست. من تا به‌حال یک‌بار هم نشده ٢ ساعت پولم را دیر بگیرم، اما تمام دوستان من در ایران به فکر گرفتن قراردادشان از باشگاه‌ها هستند.
تابهحال به این فکر کرده‌اید که از بازیکنان ایرانی در فوتبال استرالیا استفاده کنید؟
این‌بار که به ایران آمدم، به این فکر افتادم که بازیکنان ایرانی را با خودم به استرالیا ببرم. هنوز این موضوع قطعی نیست چون به نتیجه مشخصی نرسیده‌ام. مدیرعامل ایرانی تیم شارلوای بلژیک صحبت خوبی کرده بود که استعدادهای ایرانی فوق‌العاده هستند اما باید ببینیم که خواسته آنها چیست. من هم باید ببینم که چطور می‌توانم با بازیکنان ایرانی کنار بیایم. البته این اتفاق برای من افتخار است اما باید دید در ماه‌های آینده چه اتفاقی می‌افتد.
شما فوتبال ایران را هم دنبال می‌کنید. نظرتان درباره وضع تیم‌ملی با کی‌روش چیست؟
قطعا نظر من درباره حضور کی‌روش در ایران مثبت است. از زمانی که او به فوتبال ایران آمده، تاثیرگذار بوده و در این موضوع شکی نیست. کلاس و شخصیتی که کی‌روش به فوتبال ایران در بُعد بین‌المللی داده، ارزش بالایی دارد. البته نه‌تنها کی‌روش بلکه حضور مربیانی چون برانکو، کرانچار و حالا وینفرد شفر باعث شده تا کلاس فوتبال ایران در سطح آسیا بالا برود. البته بزرگترین برند فوتبال ایران درحال‌حاضر کی‌روش است که تیم‌ملی را بدون هیچ دغدغه‌ای به جام‌جهانی برد.
نگاه‌ها در استرالیا نسبت به تیم‌ملی ایران و کارلوس کی‌روش چگونه است؟
دیدگاه فوتبال‌دوستان استرالیایی نسبت به فوتبال ایران کاملا مثبت است. آنها از وضع فوتبال باشگاهی ما و مشکلاتی که در این زمینه داریم، اطلاعات زیادی ندارند و به واسطه حضور موفق تیم‌ملی در رده بین‌المللی، نگاه مثبتی به فوتبال ما و کی‌روش دارند. البته این را بگویم که ٥، ٦سال قبل که اوایل حضور من در استرالیا بود، چنین دیدگاهی وجود نداشت و تأثیر کی‌روش کاملا دیده می‌شود. حتی چندی پیش شایعه شده بود که کارلوس کی‌روش بعد از جام‌جهانی ٢٠١٨ به‌عنوان سرمربی استرالیا انتخاب می‌شود چون «پوستکوگلو» حتی درصورت راهیابی به جام‌جهانی هم از این تیم جدا خواهد شد.
در آخر می‌توانید به تفاوت‌هایی که در این چند‌سال بین فوتبال ایران و استرالیا حداقل در بخش باشگاهی دیدید، اشاره کنید؟
در ابتدا این را بگویم که تا به حال یادم نمی‌آید در این سال‌ها که در استرالیا بودم، پوستکوگلو، سرمربی تیم‌ملی این کشور از کمبود امکانات گلایه کند. این درحالی است که بارها از مربیانی که به‌عنوان دستیار کی‌روش در تیم‌ملی ایران فعالیت می‌کنند، به‌صورت شخصی شنیده‌ام که چه مشکلاتی دارند. شاید بزرگترین مشکل اینجاست که بودجه ورودی فدراسیون برای تیم‌ملی در یک‌سال مشخص نیست. چندی پیش با سرمربی تیم زنان استرالیا صحبت می‌کردم که می‌گفت ٣میلیون دلار در سال بودجه در اختیار دارد. او حالا می‌تواند یک بازی خوب تدارکاتی با اسپانیا برگزار کند یا ٣ بازی با تیم‌های درجه سوم داشته باشد. در بخش باشگاهی هم اختلاف‌ها فاحش است. تیم‌های استرالیایی قرار است ٦,٥میلیون دلار در سال برای حق پخش تلویزیونی بگیرند که فاصله زیادی با ایران دارد. باشگاه خودم که در سطح اول هم نیست، ٥زمین اختصاصی با تمام امکانات دارد اما در ایران تیم‌های سطح اول هم چنین امکاناتی ندارند.