فارس نوشت: هرچه رو به جلو می‌رویم و به نیمه دوم سال نزدیک می‌شویم، زمزمه‌های زودهنگام انتخاباتی، بیشتر از قبل به گوش می‌رسد. در این میان، اصلاح‌طلبان که سرمایه اجتماعی خود را به دلیل هم‌پیالگی با دولت روحانی و مشکلات اقتصادی اخیر، مثل برف در حال آب شدن می‌بینند، بیشتر از رقبای خود، ساز انتخابات را کوک کرده‌اند.
آن‌ها نیک می‌دانند مادامی که عنوان شریک سیاسی دولت را یدک می‌کشند، نمی‌توانند در قامت مدعی و آلترناتیو دولت موجود در عرصه انتخابات مجلس ۹۸ و ریاست‌جمهوری ۱۴۰۰، عرض اندام کنند. از این رو، علی‌رغم اینکه نشست حسن روحانی با برخی چهره‌های مطرح اصلاح‌طلب، در ترمیم شکاف ایجاد شده بین اصلاح‌طلبان و دولت کمک کرد، امّا گویا عزم این طیف سیاسی برای جدایی از دولت روحانی جدّی است.
در همین راستا، روزنامه آفتاب یزد، طی گزارشی که به بررسی فضای سیاسی کشور پرداخته است، ضمن انتقاد از رفتار کج‌دار و مریز دولت، با اشاره به انتخابات ۱۴۰۰ می‌نویسد: «مجموعه‌ای از دلایل از جمله تغییرات اتفاق افتاده در افکار عمومی، اقتصاد و افزایش مطالبات اجتماعی باعث شده است تا نتوان در ۱۴۰۰ قاطبه رای دهندگان را راضی کرد که با درک شرایط، به یک رحم اجاره‌ای دیگر رای دهند و به زور تکرار، از یک اصول‌گرا یک روحانی دیگر ساخت و به آنان فروخت.»
روزنامه اصلاح‌طلب آفتاب یزد در ادامه، عارف را بهترین و قابل اتکاءترین گزینه برای اصلاح‌طلبان در ۱۴۰۰ معرفی می‌کند.
به نظر می‌رسد آنچه این روزها مورد غفلت رسانه‌های جریان اصلاحات قرار گرفته، عبور بدون هزینه از دولت روحانی است و کاملاً آرام و بی‌سر و صدا در حال جاسازی خود از دولت هستند؛ امری که بعید است مورد پسند افکار عمومی قرار بگیرد. آیا اصلاح‌طلبان می‌توانند بدون پاسخگویی در قبال عملکرد دولت روحانی، خود را رقیبی جدی در دو انتخابات پیش رو مطرح کنند؟