فارس نوشت: در آستانه چهل ساله شدن استقلال ایران، شاهد آن هستیم که غرب یک پروژه جنگ اقتصادی ترکیبی و پیچیده علیه ایران به راه انداخته و امیدوار است بتواند از این طریق مردم و نه فقط نظام ایران را به زانو درآورد.
باید اذعان کرد که آمریکا و متحدین این کشور از چندین وجه اقتصاد ایران را مورد حمله سنگین قرار داده و در تلاش هستند پس از ناکامی در اعمال فشار نظامی و ترساندن مردم ایران، از مسیر فشار اقتصادی به اهداف خود برسند.
کارشناسان به کرات گفته‌اند که این جنگ تجاری تفاوتی با حمله نظامی ندارد و فقط ظاهر آن فرق می‌کند و در واقع کشورما باید بیش از پیش خود را در آرایش جنگی قرار دهد.
در واقع پروژه تحریم نه تنها رویکرد پیش پا افتاده و بی اثری نیست بلکه با توجه به تمرکز نهادهای مالی و خدمات مربوط به آن در کشورهای غربی، هر جا غرب با این سیاست پیش رفته است توانسته موفقیت‌های خوبی را بدست آورد. شاید بتوان تنها مثال نقض این مسئله را مورد ایران دانست.
*سابقه موفق تحریم آمریکا علیه ونزوئلا، ترکیه، روسیه، سوریه، کویا، لیبی و کره شمالی
یکی از اصلی ترین دلایل بحران کنونی در ونزوئلا تحریم آمریکا عیله این کشور بود. به گزارش رویترز، در سال 2015، اوباما ونزوئلا را "تهدید علیه امنیت ملی آمریکا" عنوان کرد و تحریمهای اقتصادی علیه این کشور را کلید زد.
از منظر اقتصادی بزرگترین تحریم اقتصادی آمریکا علیه کاراکاس تحریم دلاری بود و این کشور در زمینه صادرت نفت خود و یا اکثر حوزه های دیگر اقتصادی تا چند روز پیش مشکل جدی نداشت.
از طرف دیگر برخی شخصیت های دولتی ونزوئلا نیز از سوی آمریکا تحریم شدند. به گزارش واشنگتن پست، روسیه به شدت نسبت به تحریمهای آمریکا علیه ونزوئلا انتقاد کرده و گفته است از دولت مادورو حمایت خواهد کرد.
پروژه تحریم در ترکیه هم از منظر آمریکایی‌ها جواب داد و به گزارش الجزیره، فقط دو وزیر دادگستری و کشور ترکیه در ماه آگوست سال 2018 از سوی آمریکا تحریم شدند. این تحریم‌ها، که طبعا تحریمهای اقتصادی گسترده محسوب نمی شوند، باعث شد تا اقتصاد ترکیه به هم ریخته و ارزش لیر در مدت حدود یک سال از 3.39 لیر در برابر دلار به 6.94 لیر در برابر دلار سقوط کند و عملا نصف شود. این آمار با مراجعه به سایت Exchangerates قابل مشاهده است.
به گزارش حریت، تحریم دو وزیر ترک در ماه نوامبر لغو شد.
به گزارش CNBC، تحریم دو وزیر ترک در کنار تهدید به تحریمهای بیشتر باعث شد تا تنها در یک روز ارزش لیر ترکیه 7 درصد سقوط کند.
در واقع می‌توان ادعا کرد که تحریم ناچیز آمریکا علیه ترکیه تقریبا موفق بود چرا که در کنار ساقط کردن پول این کشور که بیش از 50 درصد ارزش خود را از دست داد، باعث شد تا ترکیه کشیش آمریکایی را که اساسا دستگیری وی بهانه آمریکا برای فشار بر آنکارا بود را پس از چند هفته آزاد کند.
پروژه تحریم غرب علیه روسیه نیز توانست تا حدودی در کوتاه مدت موفق باشد. روسیه و غرب بر سر جدا شدن شبه جزیره کریمه از اوکراین و الحاق آن به روسیه توسط کرملین در سال 2014 اختلاف جدی پیدا کردند.
آمریکا و اروپا تحریمهای نه چندان قوی اقتصادی علیه روسیه اتخاذ کردند و توانستند در کنار پایین آوردن ارزش پول این کشور برای مدتی رشد اقتصادی این کشور را منفی کنند.
بنا به آمار XE، ارزش روبل روسیه از 35 روبل در برابر دلار در سال 2014 به حدود 77 روبل در برابر دلار سقوط کرد، به عبارت دیگر روبل حدود 60 درصد ارزش خود را از دست داد.
البته روس ها مرعوب تحریم‌ها نشده و پس از حدود دو سال، رشد اقتصادی این کشور مثبت شد و علی رغم تحریم‌ها هم اکنون با پرداختن به حوزه کشاورزی، روسیه به بزرگترین تولید کننده گندم در جهان تبدیل شده است.
اثرگذاری تحریمهای غرب به اینجا ختم نمی شود، چرا که همین تحریمهای آمریکا بود که کوبا را در شرایط دهه 1970 میلادی نگهداشته و مردم این کشور هنوز خودروهای اسقاطی سال‌های 1960 را استفاده می کنند.
نیازی نیست که به تاثیر تحریمهای اقتصادی غرب علیه کره شمالی هم بپردازیم و شرایط این کشور و تولید ناخالص داخلی آن و زندگی سخت مردم کره خود گویای همه چیز است.
شرایط وخیم سوریه پیش از بروز جنگ داخلی در این کشور هم نتیجه تحریمهای آمریکا علیه این کشور عربی بود. وزارت خزانه داری آمریکا از سال 2004 اعمال تحریمهای اقتصادی را علیه سوریه کلید زده است.
به گزارش CNN، تحریم سوریه از سوی آمریکا در سال 1390 و با تحریم بشار اسد و مقامات دولتی سوریه وارد فاز جدیدی شد و پس از آن آمریکا در سال 1394 تا 97 هم به سیاست تحریم سوریه ادامه داد.
بعضی کارشناسان معتقدند این تحریم‌ها در بخشی از نارضایتی در میان مردم سوریه بی‌تاثیر نبود و در کنار موارد متعدد دیگر به شعله‌ور شدن ناآرامی‌ها در این کشور کمک کرد.
با مراجعه به پایگاه وزارت خزانه‌داری آمریکا مشاهده می کنیم که لیبی هم یکی دیگر از کشورهایی بود که علی رغم داشتن ذخایر عظیم نفت و صادرات بخش قابل توجهی از تولیدات نفتی خود، قربانی تحریمهای آمریکا شد.
تحریمهای اقتصادی علیه لیبی از سال 1993 و با قطعنامه 883 سازمان ملل و به بهانه حادثه لاکربی آغاز شد و همین تحریم‌ها در کنار تحریمهای بیشتر توسط کاخ سفید به تضعیف دولت قذافی و در نهایت آماده شدن شرایط برای جنگ داخلی در آن منجر شد که هنوز هم ادامه دارد و غرب هم با خاطری آسوده به تماشای جنگ داخلی پس از سقوط قذافی نشسته است.
مراجعه به پایگاه رسمی وزارت خزانه‌داری آمریکا نشان می‌دهد که سیاست اعمال تحریم آمریکا علیه کشورها فقط به کشورهای مذکور ختم نشده و کشورهایی نظیر سودان، بلاروس، جمهوری آفریقای مرکزی، کنگو، سودان جنوبی، سومالی، یمن، زیمبابوه، عراق، لبنان و نیکاراگوئه نیز از سوی آمریکا تحریم شده‌اند.
بر خلاف ایران که یک رژیم تحریم چندجانبه و متمرکز علیه آن عامال شد، آمریکا برای هر یک از کشورهای یادشده، تحریم تک بعدی در نظر گرفت و به عنوان مثال در موضوع روسیه بیشتر به تحریم کالایی و برخی مقامات این کشور اکتفا کرد و در قدم بعد فقط مسکو را به اعمال تحریم دلاری تهدید کرد.
آمریکا همچنین به مسکو گفته است که در دور بعدی تحریم‌ها یکی از گزینه‌های احتمالی قطع دسترسی این کشور به سوئیفت خواهد بود.
رهبر انقلاب: واردات کالاهایی که در داخل تولید می‌شود به عنوان حرام شرعی و قانونی شناخته شود.
درباره ترکیه هم آمریکا فقط وزرای این کشور را تحریم کرد و اقدام موثر دیگری برای فشار به ترک‌ها انجام نداد و فقط همین سیاست در کنار تهدید به تحریمهای بیشتر به عقب نشینی ترک‌ها منجر شد.
در موضوع ونزوئلا نیز اخیرا آمریکا واردات نفت از این کشور را نیز تحریم کرد اما آنچه اوضاع کاراکاس را بحرانی کرد همان تحریم دلاری بود.
*آمریکا ترکیب تحریمهای با سابقه موفق را علیه ایران اعمال کرد
در قبال ایران اما آمریکا ترکیبی از تحریمهای موفق خود که در دیگر کشورها هر کدام به تنهایی جواب داده بودند را اعمال کرد که این تحریم‌ها شامل تحریم دلاری، قطع دسترسی به سوئیفت، تحریم نفتی، تحریم مبادلات طلا و بسیاری از فلزات گرانبها، و مجموعه حقوقی تحریمهای ثانویه و امثال آن هستند.
به گزارش NEWS24، کاخ سفید از واژه "Toughest ever" به معنی "سخت‌ترین در تاریخ" برای توصیف تحریمهای ایران استفاده می کند.
در واقع دولت آمریکا با استفاده از این عبارت قصد دارد نشان دهد که هر چه از دست آنها بر می‌آمده اعمال کرده‌اند و آنچه علیه ایران اعمال شده سنگین ترین رژیم تحریم است که در تاریخ علیه یک کشور اعمال شده است.
برخلاف این مسئله که هر یک از این تحریم‌ها به صورت جداگانه توانسته بود یک اوضاع یک کشور مانند ترکیه، ونزوئلا، سوریه یا لیبی را شدیدا بحرانی کنند، ترکیب آنها و اعمال قدم به قدم آنها نیز نتوانسته است شرایط ایران را خیلی تحت تاثیر قرارداده و به ورشکستگی اقتصادی منجر شود.
* اقتصادی که پشتوانه همت و تلاش مردمی دارد در برابر تحریم‌ها خم نشد
التهابات کنونی در اقتصاد ایران نیز علیرغم آنکه از تحریم‌ها تاثیر پذیرفته است اما دلیل اصلی آن را باید در وابستگی اقتصاد به نفت و کم‌توجهی به مقاوم‌سازی اقتصاد جستجو کرد. در واقع همانطور که رهبر معظم انقلاب و بسیاری از کارشناسان تاکید کرده‌اند بخش قابل توجهی از مشکلات اقتصادی کنونی ایران ناشی از سوءمدیریت مسئولانی است که نمی‌خواهند چشم امید خود را از غرب به سمت داخل برگردانند و تحریم‌ها در مرحله بعدی ایجاد آشفتگی در اقتصاد ایران قراردارد.
علی رغم مشکلات کنونی اقتصادی که البته خیلی گسترده نیست و امید می‌رود با تدبیر نظام و همت مردم به زودی شاهد فروکش کردن آنها باشیم، اما قرار بود در پس اعمال سنگین‌ترین رژیم تحریم تاریخ علیه یک کشور، غرب ملت ایران را به زانو درآورده، اقتصاد کشور را ورشکست کرده و ایران را پای مذاکره بکشاند و دست و پای ایران را در قدرت گرفتن و پیشرفت در حوزه‌های گوناگون به خصوص در حوزه علمی ببندند.
پایین‌ترین سطح انتظار غرب از اعمال این رژیم تحریم‌ها این بود که حداقل مردم دیگر فشارها را تاب نیاورده و پس از بروز تورم‌های چند صد درصدی شاهد بروز اغتشاش و ناامنی در ایران باشند.
در مسیر شکست دادن تحریمهای غرب بدون اراده مردمی موفقیتی حاصل نمی‌شد و در واقع همین پشتوانه مردمی اقتصاد ایران است که تمام نقشه‌های دشمنان را نقش بر آب کرده است.صادرات نفت و گاز اگرچه می‌تواند برای ایران درآمدزا باشد اما اصل توان اقتصادی کشور عزیزمان تلاش مردم به عنوان ارکان اصلی رشد اقتصادی و پایه های استوار اقتدار این سرزمین کهن و بزرگ است.