به گزارش الف به نقل از مرکز مطالعاتی الزیتونه، یهودیان صهیونیست در تبلیغات خود ادعا می‌کنند که خود فلسطینی‌ها زمین‌هایشان را به یهودیان فروخته‌اند و این زمین‌ها کاملا حلال است؛ بنابراین فلسطینی‌ها دیگر نباید ادعایی در این زمینه داشته باشند! تبلیغات صهیونیست‌ها از ابتدای تشکیل رژیم جعلیشان مبتنی بر این تفکر بود که «زمین بدون ملت برای ملتی که زمین ندارد!» بنابراین آنها مدعی بودند سرزمین فلسطین بدون مالک و ملت است، پس یهودیانی که زمینی برای خود ندارند حق دارند در فلسطین برای خود کشوری تاسیس کنند.
طبق اطلاعات مرکز مطالعاتی الزیتونه پس از آن صهیونیست‌ها در دوران امپراتوری عثمانی شروع به شهرک‌سازی در مناطق فلسطینی کردند و البته مقاومت فلسطینیان در برابر این اقدامات نیز از همان ابتدا شکل گرفت. در آن زمان علمای فلسطینی و نمایندگان آنها در امپراتوری عثمانی و نیز روزنامه‌نگاران فلسطینی نسبت به خطر شهرک‌سازی صهیونیست‌ها در این کشورهشدار دادند؛ اما فساد در دستگاه اداری عثمانی و ضعف‌هایی که در این زمینه وجود داشت موجب شد تا یهودیان صهیونیست با فریبکاری بخش زیادی از زمین‌های فلسطینیان را بخرند.
الزیتونه می افزاید: پس از سقوط «سلطان عبدالحمید» سی و چهارمین سلطان و خلیفه امپراتوری عثمانی در سال 1909 و سیطره حزب «اتحاد و ترقی» بر این امپراتوری و هم زمان با نفوذ یهویان صهیونیست به این حزب، روند خرید زمین و مهاجرت یهودیان به فلسطین با سهولت بیشتری انجام گرفت. در پایان دوره امپراتوری عثمانی در سال 1918 یهودیان بر 420 هزار دونم (1.5درصد) از زمین‌های فلسطین که آنها را از مالکان فئودالی لبنان یا امپراتوری عثمانی که زمین‌های آن دسته از کشاورزان فلسطینی را که قادر به پرداخت مالیات نبود به حراج گذاشته بود، خریده بودند مسلط شدند.
به گزارش مرکز مطالعاتی الزیتونه، یهودیان صهیونیست 93 درصد از زمین‌های فلسطین را به این صورت خریداری کردند؛ اما به هرحال به دلیل جمعیت کم ساکنان یهودی در این سرزمین که به نظر می‌آمد تاسیس یک رژیم صهیونیستی در سایه دولت مسلمان اپراتوری عثمانی امری محال باشد، صهیونیست‌ها خطر جدی برای ملت فلسطین به شمار نمی‌آمدند.
الزیتونه یادآور شده است: اما زمانی که فلسطین از سال 1917 تا 1948 تحت استعمار انگلیس قرار گرفت، کاملا مشخص شد که این کشور آمده بود تا پروژه صهیونیستی را اجرا و یک کشور برای قوم یهود در فلسطین تاسیس کند. انگلیسی‌ها نهایت استعمارگری و ظلم را برای اجرای این پروژه در فلسطین به کار بستند. جنبش ملی فلسطین با همه ابزارهای سیاسی و رسانه‌ای و اعتراضی خود در برابر شهرک‌سازی یهودیان مقاومت کرد و انقلاب‌ها و شورش های متعددی در این راستا شکل گرفت و صهیونیست‌ها با وجود برخورداری از امکانات جهانی، طی دوره استعمار انگلیسی‌ها تنها توانستند 1.2 تا 4.6 درصد از زمین‌های فلسطین را اشغال کنند.
بر اساس نوشته مرکز مطالعاتی الزیتونه، اما نکته قابل توجه و تامل این است که یهودیان این زمین‌ها را از ملت فلسطین نخریدند؛ واقعیت‌های عینی نشان می‌دهد که زمین‌های تحت اشغال صهیونیست‌ها یا اراضی دولتی بودند که انگلیس آنها را به یهودیان بخشید و یا از طریق مالکان فئودالی غیرفلسطینی مقیم خارج که اجازه ورود به این منطقه را نداشتند به آنها فروخته شد.مقامات انگلیسی حدود 300 هزار دونم از زمین‌های دولتی فلسطین را بدون دریافت هیچگونه هزینه و 200 هزار دونم زمین دیگر را با یک هزینه نمایشی به یهودیان دادند. در سال 1869 که امپراتوری عثمانی مجبور شد برای پرکردن خزانه خود زمین‌های دولتی را بفروشد، برخی خانواده های ثروتمند لبنانی اقدام به خریداری آنها کردند و این جنبه دیگری از نشانه‌های بروز یک فاجعه برای ملت فلسطین بود.
الزیتونه خاطرنشان کرد: اربابان فئودالی خارج از فلسطین در مجموع 625 هزار دونم از زمین‌های این کشور را خریدند و این فاجعه با فروش 120 هزار دونم از زمین‌های شمال فلسطین به ثروتمندان لبنانی که 15 هزار فلسطینی را آواره کرد تکرار شد. حدود 55.5 درصد از زمین‌های کشاورزی فلسطین که به اشغال یهودیان درآمد، از طریق مالکان فئودالی خارج از فلسطین (خانواده های لبنانی و سوری) در خلال دوره 1920 تا 1936 به آنها فروخته شده بود.
به گزارش الزیتونه، البته نمی‌توان مسئولیت اشغالگری یهودیان در فلسطین را متوجه این مالکان غیرفلسطینی دانست؛ زیرا مقامات انگلیسی به بهانه اینکه آنها خارجی هستند اجازه ورودشان را به فلسطین و سرمایه‌گذاری در زمین‌هایشان را نمی‌دادند. اما مجموع زمین‌هایی که خود فلسطینیان در دوره استعمارگری انگلیس به یهودیان فروختند حدود 260 هزار دونم یعنی کمتر از ا درصد از زمین‌های فلسطین بود که آن هم به دلیل شرایط سختی که دولت استعمارگر انگلیس برای کشاورزان فلسطینی و مصادره زمین‌های آنها قرار داده بود فروخته شد.
الزیتونه تصریح کرد: البته برخی از فلسطینیان نیز وسوسه شده و به دلیل منافع مادی زمین‌های خود را فروختند که البته جای تعجب ندارد؛ زیرا همواره در سراسر جهان و چه میان عرب و چه غیر عرب همواره معدود کسانی هستند که در برابر وسوسه‌های مادی تحریک می‌شوند. اما نکته تاسف بار درباره فلسطینیان این است که همین گروه کوچک، همه ملت فلسطین را دچار یک مصیبت بزرگ کرده و آنها را در برابرتوطئه‌های گوناگون تجزیه و ترور و ... به ویژه در میان انقلاب بزرگ عربی در سال 1936 تا 1939 قرار داد.
الزیتونه گزارش داد:اما با این وجود میزان زمین هایی که یهودیان از فلسطینیان گرفتند تا سال 1948 از 1 درصد فراتر نمی‌رفت که این موضوع نشان می‌دهد فلسطینیان تا چه اندازه برای دفاع از وطن و حاکمیت و زمین خود در برابر اشغالگران صهیونیست ایستادگی کردند.
مقاومت فلسطینیان در برابر توطئه فروش زمین به یهودیان
به نوشته مرکز مطالعاتی الزیتونه، مردم فلسطین به ویژه در دهه 30 از قرن بیستم تلاش زیادی برای مقابله با فروش زمین‌های خود کردند و شورای عالی اسلامی به رهبری «حاج امین حسینی» و علمای فلسطین در آن زمان نقش برجسته‌ای در این مبارزات داشتند. کنفرانس اول علمای فلسطین در 25 ژانویه 1935 فتوایی صادر کرد که بر اساس آن فروش زمین‌های فلسطین به یهودیان حرام بوده و هرکس این حرام را مرتکب شود مسلمان نیست و حق دفن شدن در قبرستان مسلمانان را ندارد. علمای فلسطین یک کمپین بزرگ در همه شهرها و روستاهای فلسطین برای مقابله با فروش زمین راه انداخته و جلسات زیادی در این زمینه ترتیب دادند و از همه گروه‌ها قول گرفتند تا به زمین‌های خود متعهد باشند. به این ترتیب بسیاری از زمین‌هایی که در معرض تهدید فروش به یهودیان بود نجات یافت و شورای عالی اسلامی برخی روستاها را خودش به طور کامل خریداری کرد تا از فروش آنها به یهودیان جلوگیری کند.
الزیتونه افزود: در همین راستا موسسات ملی نیز سهم زیادی در توقف عملیات فروش زمین داشتند؛ صندوق امت اسلامی با مدیریت « احمد حلمی پاشا» اقتصاددان فلسطینی ایجاد شد و توانست حدود 300 هزار دونم از زمین‌های شمال شرق فلسطین را نجات دهد. اما تا سال 1948 که فلسطینیان با رنج و مقاومت فراوان 94 درصد از زمین‌های خود را حفظ کرده بود، این ملت با فاجعه اصلی روبه رو نشده بود. مصیبت واقعی در تاریخ 15 مه 1948 که در تاریخ دردناک فلسطینیان معروف به روز «نکبت» است بر سر این ملت آوار شد؛ جایی که رژیم جعلی صهیونیستی موسوم به «اسرائیل» با پشتیبانی کشورهای بزرگ و درراس آنها انگلیس و آمریکا با قتل عام فلسطینیان و آواره کردن 58 درصد از آنها حدود 77 درصد زمین‌های فلسطین را غصب کرد.
بر اساس اطلاعات الزیتونه، این اتفاق شوم بافت اجتماعی و اقتصادی ملت فلسطین را از هم گسیخت و صهیونیست‌هایی که رژیم جعلی خود را بر دریایی از خون و درد و رنج‌های فلسطینیان بنا کردند هیچگاه عذاب وجدان نگرفتند؛ جایی که «موشیه دیان» رئیس وقت ستاد ارتش رژیم صهیونیستی اعتراف می‌کند: «یک روستای یهودی دراین سرزمین پیدا نمی‌کنید که بر بالای یک روستای عربی ساخته نشده باشد».
الزیتونه اشاره کرد: پس از آن در جنگ 1967 صهیونیست‌ها زمین‌های باقی مانده فلسطین در کرانه باختری و نوار غزه را نیز اشغال کرده و به شهرک‌سازی و مصادره زمین‌های این مناطق به بهانه‌های مختلف ادامه دادند.
مرکز مطالعاتی الزیتونه در پایان تاکید کرده است: اما هنوز هم پس از گذشت 72 سال از این فاجعه، ملت فلسطین کشورشان را همچون امانتی برگردنشان می‌دانند و حاضر نیستند یک مشت از خاک آن را به دشمن بدهند؛ بنابراین تا آزادسازی وجب به وجب سرزمین خود و بازگرداندن هویت اصلی عربیش به آن از مقاومت و مبارزه در برابر اشغالگران و توطئه‌های آنها دست نمی‌کشند.