از سال 97 با مسائلی در کشور روبه‌رو شدیم که مسئولین کشور در بروز این مشکلات تقصیری ندارند. ایران 18 ماه مذاکرات مستمر با آمریکا و پنج قدرت بزرگ دنیا انجام داد و به یک توافق دست پیدا کرد...متاسفانه فرد دیوانه‌ای در آمریکا بر سر‌ کار آمد و با وجود پایبندی ایران به همه تعهدات برجام، بدون هیچ دلیل و منطق از برجام خارج شد و ایران را وارد جنگی نرم کرد که در این جنگ بنیان‌های اقتصاد و زندگی مردم کشور را هدف گرفته بود.

این بخشی از اظهارات معاون اول محترم رییس جمهور آقای جهانگیری است که در دیدار با نخبگان، جوانان و فعالان اجتماعی و فرهنگی استان خوزستان ایراد شده است.

مضمون این اظهارات این روزها به کرات از زبان مسوولان دولتی شنیده می شود و تکرار آن نشان می دهد که در شناسایی و تشخیص مشکلات مزمن اقتصادی هنوز اجماع و توافقی در میان جریان های سیاسی وجود ندارد یا بهتر است بگوییم منافع و اهداف سیاسی مانع از همسخنی و ایجاد اراده مشترک برای گره گشایی از آن هاست . 

منتقدان بی طرف و بی غرض دولت از طیف های گوناگون سیاسی بارها یادآور شده اند که یقینا ظهور دیوانه ای به نام ترامپ و تحریم های بی سابقه در شدت بروز دسته ای مشکلات اقتصادی در مقطع فعلی سهم زیادی دارد اما واقعیت این است که جدا از بحث تحریم ها و فشارهای موقتی شدید آنچه کشور را مستعد اثرگذاری مورد نظر  ترامپیست ها کرده است ساختارهای غلط اقتصادی و سیاست هایی است  که دولت های داخلی دستکم۳ دهه برای اصلاح آن فرصت داشته اند. دولت هایی که از قضا در بیشتر دوره ها همسو و همصدا با طرز تفکر آقای جهانگیری و دوستانشان بوده اند.

 متاسفانه در این سال های طولانی نه تنها مشکلات ساختاری -که باعث گسترش فقر و نابرابری مورد اشاره آقای جهانگیری در این سخنرانی شده است-  حل نشده بلکه بعضا اصرار بر ادامه آن نیز مشاهده شده. برخی از این مشکلات که تاثیر مستقیم و آشکاری در پیدایی وضع مورد اشاره آقای جهانگیری دارند نظیر نبود مالیات ستانی عادلانه و توزیع رانت های مختلف دولتی و عدم نظارت بر آن ها یا اصلاح ساختارها و رویه های بانکی، دیگر از فرط وضوح و تکرار ملکه ذهن تمامی شهروندان ایرانی است و کارنامه دولت ها به خصوص دولت های نزدیک به آقای جهانگیری در این زمینه نیز پبش چشم مردم است. 

هیچکس در دیوانگی ترامپ و مزاحمت های آزاردهنده ای که او به قصد فلج کردن اقتصاد کشور طراحی کرده بود شکی ندارد اما تقلیل دادن آثار این مزاحمت ها به امری موقتی که ناشی از یک دیوانگی است نادیده گرفتن مسوولیتی است که در ۳ دهه گذشته بر عهده جریان های سیاسی کشور بوده است.

عمق برخی از این مشکلات ساختاری به اندازه ای است که حتی اگر در مسیر اجرای برجام هم خللی پیش نمی آمد آثار کریه سیاست های غلط اقتصادی در پیش گرفته شده در سال های یاد شده باز هم خودش را نشان می داد و به خصوص تبعیضی که معاون اول رییس جمهور به آن اشاره کرده اند وجود می داشت چرا که این تبعیض حاصل تصمیمات یک شبه هیچکس نیست، نه ترامپ و نه یک دولت. 

البته آقای جهانگیری که این روزها نامش به عنوان یکی از نامزدهای ریاست جمهوری هم مطرح است از تبعیض بسیار مهم تر و آزاردهنده تر دیگری غفلت کرده اند آن هم تبعیضی است که در تحمل فشار حداکثری آن دیوانه در جامعه ما رخ داده. مثل همیشه مقاومت حداکثری از توده مردم آسیب دیده از همین مشکلات ساختاری مشاهده شده نه مسوولانی که حاضر به پذیرفتن مسوولیت های بعضا طولانی خود در اداره کشور نیستند. 

ماجرای ترامپ حکایت آن دیوانه ای نیست که سنگی را در چاه انداخته و صد عاقل ناتوان از درآوردن آنند، ماجرای عاقلانی است که از چاه آب/ نفت شان  به خوبی مخافظت نکرده اند!