این روزها بیش از همیشه بحث بازگشت آمریکا به برجام قوت گرفته است؛ موضوعی که فی‌النفسه بد نیست اما عدم توجه به همه ابعاد آن می‌تواند باعث هزینه‌هایی چه بسا حتی بیشتر از خروج آمریکا از برجام به کشور متحمل نماید.
شاید امروز بتوان با قاطعیت تمام گفت که پیروز واقعی برجام، آمریکا و در راس آن‌ها دموکرات‌ها از اوباما گرفته تا جانشین سلفش، بایدن بوده‌اند. چرا که حل و فصل یکی از مهمترین چالش‌های سیاست خارجی آمریکا یعنی موضوع هسته‌ای ایران آن هم بدون هرگونه هزینه‌ای به نام اوبامای دموکرات زده شد و حالا بازگشت به آن نیز به دموکرات‌ها سند می‌خورد. سندی که می‌تواند در جهت ترمیم چهره مخدوش آمریکا به کار بسته شود.
با روی کار آمدن رئیس جمهور جدید آمریکا و مستقر شدن دولت در واشنگتن، بسیاری از دولتمردان و حامیان آن‌ها در داخل مطمئن بودند که اولین و یا حداقل یکی از اولین فرمانهای رئیس جمهور جدید آمریکا بازگشت به برجام خواهد بود. اطمینانی که نشئت گرفته از مواضع بایدن پیش از انتخاب شدن و حضور در کاخ سفید بود. چنانچه او، هنگام خروج ترامپ جمهوری‌خواه از برجام مخالفت خود را ابراز نموده و آن را بر خلاف منافع ملی آمریکا و امنیت متحدین قلمداد می‌کرد. بعدها هم در مبارزات انتخاباتی، مصاحبه‌ها و مناظره‌ها بازگشت به برجام را یکی از برنامه‌های دولت خود اعلام کرده و توانست با کارت بازگشت به برجام نظر بسیاری را در آمریکا به خود جلب نماید و آرای آن‌ها را به نفع خود به صندوق بریزد.
بایدن و دموکرات‌های هم حزبی، در برهه کنونی نیز برای بازگشت به توافق در صدد بهره برداری حداکثری از کارت بازگشت به برجام به نفع آمریکا می‌باشند و خواستار رعایت تمام مفاد تعهدات برجام از سوی ایران پیش از برداشته شدن همه تحریم‌هایی که براساس قوانین بین المللی غیر قانونی بوده، هستند و هیچ گونه برنامه‌ای برای جبران خسارات وارد شده خروج یک جانبه خود به ایران را ندارند؛ و حتی خواستار تحمیل برجامی دیگر با در نظر گرفتن تمام توان بازدارندگی اعم از قدرت نظامی و موشکی تا نفوذ منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران هستند. اما چیزی که شاید به آن توجه نشده است استفاده از کارت برجام برای تاثیری گذاری بر انتخاب ملت ایران و در نهایت نتیجه انتخابات ریاست جمهوری در 28 خرداد ماه 1400 است تا کاندیدایی نزدیک و مورد نظر با سیاست‌های واشنگتن و غرب و موافق با ساختار برجام و فراتر از آن پیروز انتخابات شود. نکته‌ای که شاید بتوان گفت دولت و حامیانش نیز از آن استقبال کرده و همچون سال 96 می‌توانند از آن برای پیروزی کاندیدای مورد نظر خود بهره جویند. از این رو لازم است نهادهای نظارتی بر روند انتخابات اشراف کامل داشته و تمام توان خود را بیش از پیش برای جلوگیری از نفوذ و تاثیرگذاری خارجی بر نتایج انتخابات ریاست جمهوری به کار ببندند.