او در اینباره نوشت: پیشنهاد می‌کنم علاوه بر تغییر رویکرد کلان حاکمیت نسبت به مسائل و مواجهه ی صبورانه با اعتراضات مردم، این جمع در خصوص مولفه‌های بحران و راه‌های برون‌رفت از آن و جلوگیری از ویرانی آوار این بحران، که معلوم نیست چقدر با آن فاصله داریم، تدبیر و تصمیمی عالمانه را روی میز حاکمیت گذاشته و تصمیمات منطقه‌ای، کوتاه مدت و غیر علمی گذشته، باز خوانی، انحراف از معیار‌ها شناسایی و از آن‌ها عبور شود.
وی تأکید کرد :امروز تجارب و دانش بشری بر اساس اصول حکمرانی خوب پیش روی ماست. معتقدم که نه باید بر تصمیمات اشتباه گذشته در خصوص آب پایفشاری کنیم، نه جدال‌های منطقه‌ای را با امنیتی کردن و دو قطبی سازی های کاذب شکل دهیم و صد البته با منطق ملی، اصول زیست محیطی و اصلاح امور بر اساس اولویت‌های مهم‌تر ، عمق بحران را شناخته و تصمیمات‌مان، پاسخ به جوانب گوناگون آن و بدور از تعصبات گوناگون باشد.
او گفت : آنچه در ایران امروز می‌گذرد، ناشی از نامدیریتی‌ها و انحراف از منطق مصالح ملی در سالیان اخیر است. اگر منافع و مصالح ملی در سالیان اخیر کانون سیاست‌ورزی حاکمیت قرار می‌گرفت و منتخبان واقعی ملت، بر مصدر امور قرار می‌گرفتند، در برابر نهادهای منتخب ملت سنگ‌اندازی نمیشد، نخبگان ایرانی در بخش‌های مختلف اجازه می‌یافتند به ساختار حاکمیت ورود کرده و تصمیم و تدبیر در سطوح مختلف با محوریت دانش و تجارب بشری و بر اساس اراده ی عمومی ایرانیان می‌بود، با انباشت بحران‌های مختلف ، بسان آنچه در اصفهان، خوزستان، چهارمحال و بختیاری با آن می‌گذرد، مواجه نبودیم.
عارف در پایان نوشت:در گستره ی وسیعی به نام ایران بعنوان یک ملت/ کشور و دولت، آنچه می‌بایست کانون سیاست‌ورزی و خط و مشی‌ها باشد، منافع و مصالح کلان ملی است. تعیین‌کننده ی منافع و مصالح ملی نیز، اراده ی شهروندان ایران زمین یا ملت ایران است. اگر از این اصل بنیادین عدول و سیاستهای غیر از این منطق بر کشور تحمیل شود، آنگاه ملک و ملت با تشدید مخاطرات مواجه می‌شود.