هفته دولت که می رسد از راه، باید به احترام مردانی تمام قد برخاست که خواسته خود را با خدا تنظیم کردند و به شانی رسیدند که جز شهادت نمی شود تبیین کرد.
سخن از رجائی است و باهنر که هرچه قلم هنر داشته باشد، باز نمی تواند جز گوشه ای از رجاء و امیدی که آنان در میان مردم ایجاد کردند را بیان کند. گوشه ای که آهنگ خدا را به ساز می آورد برای سازمان دادن انسان به قاعده ایمان.
آنان دو تن بودند که به دو نماد از یک مکتب تبدیل شدند. مکتب خلاقیت و اخلاق، عبادت و عبودیت، خدمت بی منت. مجاهدت و ایثار. شهادت هم نه تنها آنان را نقطه پایان نگذاشت که در آغاز جاودانگی قرار داد؛ در شانی که هرکس می خواهد به جاودانگی برسد باید آنان را الگو قرار دهد.
شاید بتوان همین معنا را از جمله فلسفه‌های نام گذاری ایام شهادت دولتمردان شهید و شهیر به عنوان هفته دولت برشمرد. در این هفته نام محمد علی رجائی و محمد جواد باهنر چونان سرمشق در اول دفتر تحریر می شود تا آزادگان و آزاد باوران، رفتار خود را بدان تراز نظم دهند. چنین است که باید دولتمردان را به تاسی از رفتار آن دو شهید جاوید به بسط قسط و مردمداری فراخواند. به راهی که رفتند و پنجره‌های بهشتی را به عدالت به روی فردا گشودند.
حق هم همین است که دولتیان به رسم رجائی، امید تولید کنند و به سنت باهنر، هنر خدمتگذاری سازنده را به ملکه رفتاری خود تبدیل کنند. گام دوم انقلاب، به روحیه و ایمان نسل اول انقلاب و اراده و عزم راسخ به سبک شهدا نیاز دارد. تنها با تکثیر باور و رفتار آن شهیدان در خویش است که می شود هم به خویشاوندی شهیدان رسید و هم موفقیت را در روزهای پیش رو به سبک رجایی و باهنر تکرار کرد.
امید که به فضل الهی دولتیان صاحب منصب با تکرار تجربه رجائی و باهنر، با توسعه امید و تلاش گام دوم انقلاب را محکم بردارند برای آبادانی و پیشرفت ایران اسلامی که به کوری چشم بدخواهان خارجی و داخلی همدل و باحمیت در سایه‌سار ولایت در انتظار موعود عدالت‌گستر عالمیان استوار ایستاده است.