روزنامه خراسان نوشت: «تاریخ اغلب برای ما به روایت جنگ‌ها و فتوحات پادشاهان محدود می‌شود. کتاب‌های تاریخی صرفا از آغاز و پایان سلسله‌های پادشاهی و زوال و شکوفایی تمدن‌ها می‌گویند؛ طوری که انگار آدم‌های معمولی وجود نداشته‌اند. هر چه پیش از این اتفاق افتاده، کاملا تمام شده است و هیچ ربطی به زندگی امروز ما ندارد. خب البته که واقعیت چیز دیگری است. آماده‌اید با چند واقعیت تاریخی جالب آشنا شوید؟
اسم مومیایی که می‌آید، یاد مصریان باستان و فرعون‌هایشان می‌افتیم اما این مردم قبیله «چینچورو» بودند که اولین بار به فکر مومیایی‌کردن اجساد مردگانشان افتادند. قبیله چینچورو در صحرای «آتاکاما»ی شیلی، دو هزار سال پیش از مصری‌ها با پوشاندن بدن مردگان از گیاه و قراردادن ماسک روی صورتشان، آنها را مومیایی می‌کردند.
شکلات با این همه تنوع در شکل و مزه، خوراکی مدرنی به نظر می‌رسد اما سابقه حضور شیرین‌کننده‌اش در زندگی بشر به ۶۰۰ سال پیش از میلاد مسیح می‌رسد. مردم قبیله مایا در جنوب مکزیک، اولین کسانی بودند که به گواه باستان‌شناسان، بقایای کاکائو روی ظرف‌هایشان پیدا شده است. البته احتمالا تمدن‌های پیش از آنها هم با میوه کاکائو آشنا بودند اما در واقع این مایاها بودند که ماده خام شکلات را با مواد دیگری مثل آب، عسل و آرد ذرت مخلوط کردند تا از آن نوعی نوشیدنی به دست بیاورند.
دکمه آسانسور را می‌زنید و در عرض چند ثانیه مسافت زیادی را بدون زحمت طی می‌کنید. درود به علم و فناوری روز! اما صبر کنید، آسانسور اختراع زمان ما نیست. رومی‌ها سیستم بالابر پیچیده‌ای داشتند تا حیوانات وحشی را برای اجرای نمایش جنگیدن به کف «کولوسئوم»، تماشاخانه معروف‌شان برسانند. این آسانسورها البته با نیروی انسانی کار می‌کردند اما به هر حال ایده جابه‌جایی عمودی به زمان رومیان باستان برمی‌گردد که بعدها تکمیل می‌شود و به زمان ما می‌رسد.
شب‌ها بدون مسواک‌زدن خواب‌تان نمی‌برد؟ صبح‌ها تا مزه خمیردندان نعناعی دهان‌تان را پر نکند، احساس تمیز و شاداب‌بودن نمی‌کنید؟ خب مصریان باستان در این تجربه با شما شریک‌اند. عجیب به نظر می‌رسد ولی آنها بودند که خمیردندان را اختراع کردند؛ ترکیبی بسیار تندوتیز از سنگ نمک، نعناع، گل زنبق خشک و فلفل که برای تمیزکردن دهان و دندان به کار می‌رفت.
فکر می‌کنید قدمت عمل جراحی بینی چقدر باشد؟ خب از آن چیزی که تصور می‌کنید، باید عقب‌تر بروید؛ آن‌قدر که به قرن ششم پیش از میلاد برسید. در هند، بسیاری از مجرم‌ها با بریدن بینی، مجازات می‌شدند و جامعه هند در آن زمان به جراحی ترمیمی بینی نیاز زیادی داشت. یک پزشک موفق، با برداشتن بخش‌هایی از گونه و پیشانی بیمارانش، برای آنها بینی جدیدی درست می‌کرد.»