به گزارش تسنیم، چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر در حالی به روزهای برگزاری خود نزدیک می‌شد که عده‌ای از فرزندان سینما تحت تأثیر اغتشاشات و القائات بدخواهان، همنوا با آنها سخن از تحریم جشنواره گفتند، سخنی که بوی ایجاد شکاف، تفرقه‌افکنی در خانواده سینما و ضربه زدن به زندگی و معیشت سینماگران می‌داد.
اما هر روز که به برگزاری جشنواره نزدیک‌تر شدیم با شنیده شدن اخبار امیدوارکننده مثل ثبت‌نام 75 فیلم، شروع به‌کار هیأت انتخاب فیلم‌ها و نهایتا اعلام 24 فیلم منتخب بخش مسابقه و 4 فیلم رزرو، یک هفته مانده به برگزاری جشنواره صدای تحریم رو به خاموشی نهاد.
البته این خاموشی، ناشی از ساکت شدن تحریم‌کنندگان نبود، چرا که عوامل فیلمی مثل «چرا گریه نمی‌کنی؟» در اقدامی غیرحرفه‌ای و غیرمنطقی با تهیه‌کننده فیلم که قانونا مالک اثر محسوب می‌شود، به خاطر آوردن فیلم به جشنواره، وارد نزاع در فضای مجازی شدند. اما آنچه موجب ضعیف شدن صدای امثال این عناصر شد، بلند شدن صدایی رسا و واضح از سوی دیگر فرزندان سینما بود که فریاد می‌زنند «سینما مادر ما و جشنواره فیلم فجر خانه ما است و ما به آنها پشت نمی‌کنیم.»
صدای قوی و بلند بیش از 5 هزار فرزند سینما بخصوص نوشکفته‌های آن حامل این پیام است که خواسته‌ای متفاوت از اندک افرادی دارند که سال‌ها با جار و جنجال و پیش کشیدن موضوعاتی مثل ممیزی و آلودن عرصه هنر به نزاع‌های سیاسی مورد حمایت دشمنان کشور، بر حق سایر فرزندان از عایدات سینما در داخل و خارج چنبره زده، منافع مادی آن را از آن خود کرده‌اند.
سینمای ایران مادر بازیگران و جشنواره خانه آنها است، مادر می‌زاید و در خانه بزرگشان می‌کند، گویا برخی از فرزندان این مادر که ترک خانه کرده‌اند گمان می‌کنند خود به خود به وجود آمده و بزرگ شده‌اند، حال اینکه اگر می‌ماندند فصل زایش را می‌دیدند.
خبرگزاری تسنیم ـ مهدی خدایی: چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر در حالی به روزهای برگزاری خود نزدیک می‌شد که عده‌ای از فرزندان سینما تحت تأثیر اغتشاشات و القائات بدخواهان، همنوا با آنها سخن از تحریم جشنواره گفتند، سخنی که بوی ایجاد شکاف، تفرقه‌افکنی در خانواده سینما و ضربه زدن به زندگی و معیشت سینماگران می‌داد.
بیشتر بخوانیدروایت محمد خزاعی از شکست پروژه تحریم‌کنندگان + فیلم
اما هر روز که به برگزاری جشنواره نزدیک‌تر شدیم با شنیده شدن اخبار امیدوارکننده مثل ثبت‌نام 75 فیلم، شروع به‌کار هیأت انتخاب فیلم‌ها و نهایتا اعلام 24 فیلم منتخب بخش مسابقه و 4 فیلم رزرو، یک هفته مانده به برگزاری جشنواره صدای تحریم رو به خاموشی نهاد.
البته این خاموشی، ناشی از ساکت شدن تحریم‌کنندگان نبود، چرا که عوامل فیلمی مثل «چرا گریه نمی‌کنی؟» در اقدامی غیرحرفه‌ای و غیرمنطقی با تهیه‌کننده فیلم که قانونا مالک اثر محسوب می‌شود، به خاطر آوردن فیلم به جشنواره، وارد نزاع در فضای مجازی شدند. اما آنچه موجب ضعیف شدن صدای امثال این عناصر شد، بلند شدن صدایی رسا و واضح از سوی دیگر فرزندان سینما بود که فریاد می‌زنند «سینما مادر ما و جشنواره فیلم فجر خانه ما است و ما به آنها پشت نمی‌کنیم.»
صدای قوی و بلند بیش از 5 هزار فرزند سینما بخصوص نوشکفته‌های آن حامل این پیام است که خواسته‌ای متفاوت از اندک افرادی دارند که سال‌ها با جار و جنجال و پیش کشیدن موضوعاتی مثل ممیزی و آلودن عرصه هنر به نزاع‌های سیاسی مورد حمایت دشمنان کشور، بر حق سایر فرزندان از عایدات سینما در داخل و خارج چنبره زده، منافع مادی آن را از آن خود کرده‌اند.
بیشتر بخوانیدفریاد آقای تهیه‌کننده بر سرِ تحریم‌کنندگان + فیلم
خواسته جوانان نوشکفته سینمای ایران، کنار زدن خواهران و برادران قلدر خود و دیده شدن از پس حجاب نام‌هایی است که طی این سال‌ها با انتساب نام خود به نام مادر (سینما)، بنام شده‌اند.
پیام و خواسته نسل جوان سینمای ایران، زمانی بهتر درک می‌شود که اغلب کارشناسان فرهنگی، رسانه‌ای و منتقدان، فیلم‌های جشنواره امسال را که غالبا متعلق به فیلم اولی‌ها است، به لحاظ کیفی یک سر و گردن بالاتر از فیلم‌های سال گذشته ارزیابی می‌کنند. حتی در ادوار پیشین جشنواره فیلم فجر نیز چهره‌های جوانی مثل محمدحسین مهدویان، محمد کارت، بهروز شعیبی و ... غالبا چهره‌ای خلاق و موفق در حضورهای اولیه خود در جشنواره به نمایش گذاشته، ثابت کرده‌اند که «اجاق سینمای ایران کور نشده است» و این مادر زایش‌هایی دارد که در هر دوره از جشنواره فجر دست آنها را می‌گیرد و وارد این خانه می‌کند.
دوره چهل و یکم جشنواره فیلم فجر نیز از این قاعده مستثنی نیست و این‌بار نیز سینما چند فرزند دیگرش را که تحت عنوان فیلم اولی‌ها شناخته می‌شوند به جشنواره آورده، به مردم معرفی کرده است.
این مادر بارها نشان داده که کار خودش را می‌کند و مرعوب داد و قال آن دسته از فرزندانش که احترام مادر را پیش مردم می‌شکنند و به کسی که بزرگشان کرده پشت می‌کنند، نمی‌شود. اما ظاهرا این فرزندان بی‌وفای سینما فراموش کرده‌اند که از بطن کدام مادر زاده شده‌اند و مادر در فرهنگ ایران و اسلام چه جایگاهی دارد!
اینک که خانه خالی از فرزند نیست، اما فرزندان قلدر سینما به خانه و مادر پشت کرده‌اند، باید گفت که «جایتان در این خانه و آغوش مادر خالی است، هیچ فرزندی با فرار از خانه و قهر با مادر عاقبت به‌خیر نشده است، به خانه برگردید، هر خانواده‌ای بالا و پایین دارد اما امن‌ترین جای دنیا آغوش مادر و خانه است.»