به گزارش الف؛ پایگاه خبری "میدل ایست مانیتور" در گزارشی به واکاوی دلایل و محرک های اصلی گرایش رژیم‌های اقتدارگرای عرب به عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی پرداخته است. مساله ای که در نوع خود نشان می دهد تا چه اندازه میان ملت ها و رژیم های اقتدارگرای عرب، شکاف و اختلاف وجود دارد. 

میدل ایست مانیتور در گزارش خود می نویسد: « سودان از جمله کشورهایی است که به دنبال عادی سازی روابط دیپلماتیک با رژیم اسرائیل است. اقدامی که به طور خاص در شرایط زمانی کنونی که "بنیامین نتانیاهو" بار دیگر به قدرت بازگشته و به جهان یادآوری می کند که رژیم اشغالگر قدس از ظرفیت نفوذ به پایتخت ها و رژیم های عربی و استقرار روابط سیاسی، امنیتی و اقتصادی با آن ها برخوردار است، صورت می گیرد. یکچنین روابطی بیش از آنکه به نفع دولت های عربی باشند، در خدمت اهداف و منافع اسرائیل قرار دارند. 

فرآیند عادی سازی روابط برخی کشورهای عربی با رژیم اسرائیل، خیانتی آشکار به فلسطین و آرمان و حقوق مشروعشان است و عملا به مثابه فرو کردن خنجری از پشت به ملت فلسطین در شرایطی است که اسرائیل اقدام به توسعه شهرک سازی های غیرقانونی خود می کند و رویه هایی نظیر کشتار، پاکسازی قومیتی و ویران کردن خانه فلسطینی ها و البته توسعه توام با اجبارِ دستورکار یهودی سازی در اراضی اشغالی را دنبال می کند. هدف اصلی دستورکار عادی سازی روابط اسرائیل با کشورهای عربی ارائه نوعی مشروعیت به ویژه در زمینه اشغال سرزمین های فلسطینی به رژیم اشغالگر قدس است. 

دستورکار عادی سازی در بحبوحه روندهای مقابله با انقلابی‌گری در کشورهای عربی دنبال می شود. ملت های عربی اکنون معنای تسلیم در برابر رژیم اسرائیل و تسخیر رژیم های سیاسیشان توسط رژیم آپارتایدی اسرائیل را به خوبی می فهمند و می دانند. این ملت ها دهه ها است که از سرکوبگری پیوسته، رژیم های دیکتاتوری و فقدان دموکراسی رنج می برند. مسائلی که عملا تا حد زیادی توان این دسته از ملت ها جهت تقابل با رژیم صهیونیستی را کاهش داده اند. 

بدبخت شدنِ ملت های عربی بهایی است که آن ها باید جهت مقابله با تئوری های صهیونیست ها پرداخت کنند. البته که در شرایط کنونی ملت های عربی تا حدود زیادی با ماهیت توام با دروغ این قبیل تئوری ها که بارها و بارها و در طول سال های اخیر در رسانه های مختلف گفته شده اند، به خوبی آشنا شده اند.  

با این همه، هر فرد، جریان یا گروه سیاسی که بخواهد با دستورکار عادی سازی روابط دولت های عربی با رژیم اسرائیل مقابله و مخالفت کند نیز با سرکوب خشونت آمیز رو به رو می شود. سیاست های اتخاذ شده از سوی رژیم های نظامی و حکام اقتدارگرای جهان عرب تا حد زیادی اشغالگری صهیونیست ها را نه فقط در فلسطین بلکه همچنین در حیات خلوت این دیکتاتوری ها که به روی توسعه روابط مستقیم و غیرمستقیم با رژیم صهیونیستی باز هستند، تحکیم و تقویت کرده است. 

ملت های عربی همزمان با خیانت به انقلاب هایشان، به خونین ترین و بدترین شیوه های ممکن هدف سرکوبِ رژیم هایشان قرار گرفته اند. در برخی از این کشورها نیز عملا سرکوبگری تقویت شده تا از این طریق روند کودتاهای اقتدارگرایانه و نظامی تسهیل شود. این مساله به وضوح نشان می دهد که تلاش های رژیم های اقتدارگرای عرب جهت بقا، مرتبط با فرآیند عادی سازی روابط با رژیم اشغالگر قدس است که در کلیت خود این موضوع به هر دو طرف سود می رساند. 

تمامی روند تحریف حقایق از سوی دو طرف مذکور نیز در خدمت منافع رژیم صهیونیستی است که در نوع خود در قیاس با بقای حکومت های دیکتاتوری عربی، حامل منافع بیشتری برای آن(رژیم اسرائیل) است. برخی از رژیم‌های عربی هیچ نیاز اقتصادی، جغرافیایی و یا سیاسی نسبت به عادی سازی روابطشان با رژیم اسرائیل ندارند. در این نقطه یک سوال اساسی مطرح می شود و آن این است که چرا اعراب(برخی دولت های عربی) به سمت دستورکار عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی رغبت زیادی از خود نشان می دهند و به صهیونیست ها اجازه می دهند تا به صورت آشکار مدعی شوند که ملت های عربی به داشتن روابط با اسرائیل نیازمند هستند؟ 

پاسخ این سوال در نوع و شیوه رفتار رژیم های عربی با ملت های خود نهفته است. سرویس های امنیتی عربی صرفا در خدمت بقای حکام دیکتاتور عرب(و البته رژیم صهیونیستی) هستند و عمدتا معطوف به کنترل مردم کشورهایشان هستند و توجه چندانی به دفع خطرات خارجی ندارند. از این رو، دستورکار عادی سازی روابط اعراب و اسرائیل بر همکاری امنیتی میان اعراب با رژیم اشغالگر قدس متمرکز است و امکان دسترسی اسرائیل را به نهادهای اصلی و مهم در پایتخت های عربی تسهیل می کند. 

این مساله نمودهای عینی خود را در چهارچوب روابط اسرائیل با کشورهای عربی چه به صورت آشکار و چه در پس پرده در قالب تحولاتی همچون توافق کمپ دیوید، توافق اسلو، وادی عربه و همچنین توافق ابراهیم به خوبی نشان داده است. 

رژیم های دیکتاتور عرب اکنون با همکاری اسرائیل هم مردم خود را سرکوب می کنند و هم فقر را به توده های عربی تحمیل می کنند. رژیم های عربی که اقدام به عادی سازی روابط با رژیم اسرائیل کرده اند اکنون مدل و رویه های اسرائیل را دنبال می کنند و مراتب ستایش خود را از این رژیم در حوزه های مختلف به لطف سیاست‌های نژادپرستانه و آپارتایدی آن علیه ملت فلسطین ابراز می کنند. در این راستا، پایتخت های عربی اکنون به اسرائیل و مدل حکومتی استعماری صهیونیستی با حسرت و تحسین می نگرند. در این زمینه جالب است که اخیر دولت امارات اقدام به تامین و حمایت مالی پروژه شهرک سازیهای غیرقانونی رژیم صهیونیستی نیز کرده است. 

همکاری امنیتی میان رژیم های اقتدارگرای عرب و اسرائیل همچنین به این معناست که نوعی ستایش از ماشین سرکوب رژیم اشغالگر قدس و وارد آوردن خسارت های سنگین اقتصادی و سیاسی و اجتماعی به ملت های عربی، وجود دارد. این مساله در شرایطی از سوی رژیم های عربی دنبال می شود که آن ها امکان برقراری اتحاد با دیگر کنشگران در عرصه بین المللی را نیز دارند. با این حال، آن ها عملا خود را تسلیم خواست آمریکا و جهان غرب می کنند. همان کنشگرانی که قویا خواستار نابودی آرمان ملت فلسطین در ذهنیت ملت های عربی از طریق تقویت حمایت از رژیم های دیکتاتوری عرب از یک سو، و عادی سازی روابط با رژیم اسرائیل از سوی دیگر هستند. 

در بحبوحه این واقعیت ها، رژیم صهیونیستی نمی خواهد که با ملت های عربی روابط عادی داشته باشد. دلیل آن نیز کاملا روشن است زیرا این رژیم بر این باور است که تحقق این امر غیرممکن است. برای اسرائیل صرفِ اینکه سرمایه گذاری اعراب را در جبهه خود داشته باشد کافی است. درست به همین دلیل است که توافق عادی سازی روابط اعراب و اسرائیل صرفا از سوی رژیم های اقتدارگرا و دیکتاتوری جلب حمایت و پشتیبانی می شود. 

با این همه، وضعیتِ فلسطینی ها و آرمانشان، در میان توده های عربی از اهمیت فراوانی برخوردار است و روند سیاست های اقتدارگرایانه و دیکتاتوری و ستم رژیم های عربی نیز در این مسیر هیچ تاثیرگذاری نداشته است. هنگامی که ملت های عربی قدرتمند شوند، این در نوع خود شکستی برای رژیم های اقتدارگرای عربی و رژیم صهیونیستی است. در عین حال، تداوم روندهای گذشته صرفا زمینه های مناسبی را برای تحقق انقلاب های آتی در کشورهای عربی هموار می کند. این منطق، واقعیت و درسی است که باید از گذشته فراگرفت.»

 

لینک: 

https://www.middleeastmonitor.com/20230209-normalisation-only-wins-over-tyrannical-arab-regimes