به گزارش مشرق نیوز، قرآن کریم کتاب هدایت برای متقیان است و هرگز به صورت اصلی و اولیه و ابتدا به ساکن باعث گمراهی انسان‌ها نمی‌شود، اما برخی از بندگان خدا در اثر سوء رفتار و اعمال خودشان به نحوی عمل می‌کنند که این کتاب الهی که برای متقیان کتاب هدایت است، برای آنها باعث افزایش گمراهی‌شان میشود. پس قرآن ابتدائا کسی را گمراه نمی‌کند، اما برخی با سوء اختیار خود، قرآن و هدایت الهی و همه‌ی ابزارهای هدایت را باعث افزایش گمراهی و خسارت خود قرار می‌دهند.
معلم قرآن، حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای در بیانات قرآنی خود به همین نکته اشاره کرده و نسبت به اهمیت آن تذکر می‌دهند:
«عزیزان من! با قرآن بیشتر اُنس بگیرید. آنچه من تأکید میکنم و توصیه میکنم، این است که با قرآن بیشتر اُنس بگیرید. این ذکر الهی و تقوایی که عرض کردیم، اگر برای ما حاصل بشود، آن وقت هدایت قرآنی هم برای ما آسان‌تر میشود؛ [چون] «هُدًی لِلمُتَّقین»؛ تقوا که بود، هدایتْ حتمی است؛ چون این قرآن، «هادیِ» بعضی و بعضی را «مُضل» [است]؛ یُضِلُّ مَن یَشاءُ وَ یَهدی مَن یَشاء[۱]؛(یعنی برخی را گمراه میکند و برخی را هدایت میکند) این جوری است که بعضی‌ها را از آن طرف میبرد، بعضی‌ها را هدایت میکند. هدایت مال متّقین است. هر چه تقوا بالاتر باشد، هدایت روشن‌تر و بالاتر است؛ باید این را دنبال بکنیم.» [۲]
[۱] بخشی از آیه ۹۳ سوره مبارکه النحل که متن کامل آیه چنین است: وَلَو شاءَ اللَّهُ لَجَعَلَکُم أُمَّةً واحِدَةً وَلیکن یُضِلُّ مَن یَشاءُ وَیَهدی مَن یَشاءُ وَلَتُسأَلُنَّ عَمّا کُنتُم تَعمَلونَ ترجمه: و اگر خدا می‌خواست، همه شما را امت واحدی قرارمی‌داد؛ (و همه را به اجبار وادار به ایمان می‌کرد؛ امّا ایمان اجباری فایده‌ای ندارد!) ولی خدا هر کس را بخواهد (و شایسته بداند) گمراه، و هر کس را بخواهد (و لایق بداند) هدایت میکند! (به گروهی توفیق هدایت داده، و از گروهی سلب میکند!) و یقیناً شما از آنچه انجام می‌دادید، بازپرسی خواهید شد!
این مضمون در آیات دیگری از کتاب حکیم نیز ذکر شده است به عنوان مثال در آیه ۲۶ سوره مبارکه‌ی بقرة آمده است: (إِنَّ اللَّهَ لَا یَسْتَحْیِی أَنْ یَضْرِبَ مَثَلًا مَا بَعُوضَةً فَمَا فَوْقَهَا فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا فَیَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ وَأَمَّا الَّذِینَ کَفَرُوا فَیَقُولُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلًا یُضِلُّ بِهِ کَثِیرًا وَیَهْدِی بِهِ کَثِیرًا وَمَا یُضِلُّ بِهِ إِلَّا الْفَاسِقِینَ) ترجمه: خداوند از این که (به موجودات ظاهرا کوچکی مانند) پشه، و حتی کمتر از آن، مثال بزند شرم نمی‌کند. (در این میان) آنان که ایمان آورده‌اند، می‌دانند که آن، حقیقتی است از طرف پروردگارشان؛ و اما آنها که راه کفر را پیموده‌اند، (این موضوع را بهانه کرده) می‌گویند: «منظور خداوند از این مثل چه بوده است؟!» (آری،) خدا جمع زیادی را با آن گمراه، و گروه بسیاری را هدایت میکند؛ ولی تنها فاسقان را با آن گمراه می‌سازد!
همچنین در آیه ۸۲ سوره‌ی مبارکه‌ی اسراء آمده است: (وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ وَلَا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلَّا خَسَارًا) ترجمه: و از قرآن، آنچه شفا و رحمت است برای مؤمنان، نازل می‌کنیم؛ و ستمگران را جز خسران (و زیان) نمی‌افزاید.
[۲] بیانات در دیدار شرکت‌کنندگان در مسابقات بین‌المللی قرآن (۱۳۹۸/۰۱/۲۶)