۱- مدت مدیدی است که آتش توپ‌خانه رسول خادم فعال شده؛ او در حال نوازش از بالا تا پایین مسئولین مملکتی است و محتوای صفحات او در شبکه‌های اجتماعی، گواه این موضوع.
۲- خادم به سیم آخر زده و به هر آنچه که اطرافش می‌بیند چنگ می‌زند، به وضعیت بد معیشتی جامعه پرداخته و آن را در زرورق تعابیر دینی می‌پیچد، از مسئله حجاب پلی به سوی حق انتخاب پوشش می‌زند، دغدغه‌های به ظاهر آزادی‌خواهانه دارد، معترضین خیابانی سال گذشته را معادل همه مردم قلمداد می‌کند، رئیس‌جمهور را به باد انتقاد می‌گیرد و البته مجلس را بیش از هر مسئله دیگری مورد مهر و محبت‌های خود قرار می‌دهد؛ گزافه نیست که بگوییم ترجیع‌بند انتقادات او، مجلس و نمایندگان آن هستند.
۳- خادم در حال تثبیت تصویری جدید از خود نزد افکار عمومی است و این کنش‌های خود را در چهارچوب مردمی‌بودن ترسیم می‌کند؛ چهره‌ای مشهور که سعی دارد زبان گویای مردم باشد؛ مطالبات‌شان را فریاد و کلیت ساختار سیاسی را به نقد بکشد؛ مشابه تصویری که سال‌های قبل علی کریمی از خود بر جای گذاشته و البته توسط رسانه‌ها بازنمایی شده بود.
۴- او مطابق هر انسانی حق انتخاب خط‌فکری خود را دارد و در این تردیدی نیست اما مشکل اصلی جایی است که خادم به معضل «ساده‌سازی» از چالش‌های حکمرانی دچار می‌شود و این برای فردی که روزی در قامت نماینده، یک دهه بر کرسی شورای‌شهر تکیه زده و به پیچیدگی‌های دنیای سیاست و حکمرانی تا حدی واقف شده، عقب‌گردی شگرف محسوب می‌شود.
۵- انتقاد تند و تیز به مسئولین کشور و فغان از بی‌عدالتی، اوجب واجبات است اما خادم، معضلات کشور را به گونه‌ای صورت‌بندی می‌کند که تنها برای حل مسائل، تنها یک اراده لازم است و این اراده از سوی متولیان امر دریغ شده؛ استنباطی نازل از مسائل و چالش‌های عمیق و نهادینه‌شده در کشور؛ گویا با تبلور اراده و زدن «دکمه جادویی» همه چیز حل خواهد شد!
۶- ورای این معضل ساده‌سازی که او دچارش گردیده، خادم دغدغه‌های خود را به شکل کانالیزه‌ای فریاد می‌زند؛ هم‌نوا و هم‌مسیر با یک جریان سیاسی خاص که این روزها فعال‌تر از هر مقطع دیگری، مشکلات ایران را دستاویز سیاسی‌کاری‌ها و منویات جناحی خود قرار می‌دهد و جالب آن‌که مواضع و گلایه‌های خادم، مو به مو توسط رسانه‌های متعدد همان جریان سیاسی، بازتاب وسیعی یافته و در قالب عناوینی چون «پهلوان مردمی و دردمند مردم» بازنمایی می‌شود.
۷- بیم آن می‌رود قهرمانی چون او که روزی پرچم ایران را در جهان به اهتزار در می‌آورد، تکه پازلی باشد از پازل‌های متنوع و گسترده‌ای که برخی سیاسیون طراحی کرده و از قضا طیف موسوم به «سلبریتی» بخش مهمی از آن به شمار می‌‌روند؛ لبیک گفتن خواسته یا ناخواسته به آب‌دیدگان دنیای سیاست و حرکت در جهت بازی از پیش طراحی شده آنان. نجواهای آقای «قمارباز» - عنوان صفحه خادم در اینستاگرام - دروازه ورود او به قماری است که از پیش در آن بازنده است.
۸- سیاسیون در کمین شما هستند آقا رسول؛ مراقب «بدل‌خوردن» باش!