فارس نوشت: سیداسماعیل نصرالهی دانش‌آموز ساروی توانست با معلولیت شدید جسمی و حرکتی رتبه ۲۵ کنکور سراسری رشته علوم انسانی را کسب کند.
سیداسماعیل تابوی قبولی در کنکور را شکست و ثابت کرد، خواستن توانستن است؛ واژه‌ای که شاید برای برخی کلیشه‌ای شده باشد اما برایش یک دنیا حرف دارد.
کسب رتبه ۲۵ دانش‌آموز معلول ساروی موضوعی نیست که به‌راحتی بتوانیم از آن بگذریم، در کنار اینکه تمام توانایی‌ها در مقابل اراده و همت بالای دانش‌آموز ساروی کم می‌آورد، عشق و فداکاری مادری را به نمایش گذاشته که نهال خواستن و توانستن را به‌خوبی پرورش داده است.
سراغ مادری می‌رویم خسته نیست خوشحالی و شوق از چهره‌اش می‌بارد ولی هر چه است در دلم او و اراده بالایش را تحسین می‌کنم؛ مادری که در پیچ و خم روزگار یاد گرفت اخم نکند، سرزنش نکند، فرزندش را با کسی مقایسه نکند خیلی چیزها را نبیند و در مقابل تنها امید دهد و خسته نشود.
درباره خانم پری حجی‌زاده، مادری که صبحش را با امید شروع می‌کند اما نمی‌داند چه زمانی چشم‌هایش با خستگی بسته می‌شود، تمام روزش به فرزندش اختصاص دارد در کنار رسیدن به کارهای شخصی فرزندش سایه به سایه همراهی‌اش می‌کند، حتی کتاب‌هایش را ورق می‌زند.
مادری که از روزی فهمید که فرزندش معلول است با تلاشش ثابت کرد فرزندش نخبه است.
پری حجی‌زاده مادر این دانش‌آموز نخبه، که روزهایش با پرستاری پسرش در منزل سپری می‌شود و شب‌هایش در بیمارستان امام خمینی ساری مشغول رسیدگی به بیماران است.
حتی فکرش هم به ذهنم خطور نمی‌کرد که با وجود این همه مشغله بتواند پرستار باشد ولی این مادر هم توانسته نقش مادری و هم نقش پرستاری را به‌خوبی ایفا کند.
خانم حجی‌زاده به گذشته‌‌ها زمانی که فرزندش متولد شد، برمی‌گردد و می‌گوید: از وقتی پسرم به دنیا آمد متوجه استعداد زیاد فرزندم شدم و همین شد که از کودکی همیشه می‌گفتم تو نخبه هستی...
۹ ماهه بود متوجه شدیم فرزندم نمی‌تواند چهار دست و پا برود، می‌نشست، غلت می‌زد اما نمی‌توانست چهار دست و پا برود بعد از پیگیری متوجه شدیم فرزندم از بیماری نادر رنج می‌برد.
به گفته این مادر، موضوع مهم در زندگی فرزند علاقه شدیدش به درس خواندن و در مجموع مطالعه است باوجود اینکه حتی نمی‌تواند برگه‌های کتاب را ورق بزند اما در وجودش چنان عشقی موج می‌زند که حتی لحظه‌ای از مطالعه و خواندن نمی‌تواند غافل شود.
پسرم سیداسماعیل طی این سال‌ها خودخوان بود و تمام درس‌هایش را در منزل بدون معلم و مشاور خوانده است و شرایط جسمی‌اش طوری بود که حتی قادر به ورق زدن کتاب نیست.
از خانم حجی‌زاده می‌پرسم زمانی‌که فرزندتان درس می‌خواندند احساس خستگی نمی‌کنید، آن هم ۱۰ ساعت در روز زمان کمی نیست به‌ویژه برای خانم شاغل پرستاری که بالاخره مشکلات خاص خود را دارد؛ با آرامش خاصی که اصلا اثری از خستگی نیست، می‌گوید: در تمام این سال‌ها و زمان‌هایی که فرزندم مشغول درس خواندن است فکرم معطوف به سیداسماعیل است که اصلا خستگی برایش معنا ندارد.
شغلم پرستاری است باتمام عشقم در این حرفه فعالیت می‌کنم و به خاطر سیداسماعیل ۱۴ سال است شب کار هستم تا بتوانم وظایف مادری‌ام را انجام دهم.
روزها و شب‌هایم با پرستاری می‌گذرد روزها به عشق مادر بودن و شب‌ها به عشق پرستاری؛ آخر هفته‌ها هم به واسطه شغل خودم و همسرم که دندان‌پزشک هستند باید به پدر و مادر همسرم که مسن هستند و نیاز به مراقبت دارند سر بزنیم اما موضوع جالب اینکه سیداسماعیل در طول مسیر به بابلسر درس می‌خواند و مطالعه می‌کند واقعا برایم سوال می‌شود فرزندم از درس خواندن خسته نمی‌شود.
وی می‌گوید: از کودکی به فرزندم یاد دادم که مهم ذهن انسان‌ها است نه ناتوانی و مسائل دیگر و این اطمینان را به فرزندم دادم که بدن و جسمش شوم و همین باعث شد هیچگاه معلولیتش به چشمش نیاید..
همیشه به پسرم می‌گفتم تو بهترینی و روزی بنرت را دور میدان شهدا می‌بینم، گویی همین موضوع در ذهنش حک شد و حتی احساس نمی‌کند ذره‌ای محدودیت و یا مشکلی دارد.
خانم حجی‌زاده بیان می‌کند: در روزهای کرونایی که کلاس‌ها آنلاین بود چندین ساعت آنلاین بودیم پسرم در همه درس‌ها داوطلب کلاس بودند و هم معلم‌ها و بچه‌ها با وجود اینکه ندیدند ولی همیشه عاشقش بودند.
در ادامه از سیداسماعیل نصرالهی درباره برنامه‌ریزی برای آینده‌اش می‌پرسیم که دوست دارد در رشته فلسفه دانشگاه تهران تحصیل کند ولی از مسؤولان دانشگاه انتظار دارد شرایط تحصیل غیرحضوری‌اش را در دانشگاه فراهم کنند.
حسین کمالی مدیرکل آموزش و پرورش مازندران درباره پیگیری بحث تحصیل سید اسماعیل در دانشگاه، می‌گوید: تمام تلاش‌مان را می‌کنیم تا این دانش‌آموز به‌صورت غیرحضوری تحصیل کند.
وی بیان می‌کند: همچنین با بنیاد ملی نخبگان هم مکاتباتی درمورد این دانش‌آموز خواهیم داشت.