"اسم من خلیل است. 27 ساله ام. ادبیات انگلیسی خوانده ام و چیزهای زیادی یاد گرفته ام. رویاها و آرزوها و هدف های زیادی دارم. می دانم چطور دوست داشته باشم، می دانم چطور شاد باشم، می دانم چطور کار کنم و موفق شوم. اگر شهید شدم، نمی خواهم یک عدد باشم. اسمم را بگویید و قصه ام را بشنوید و برایم دعا کنید. من یک عدد نیستم. من یک سیاره کاملم."
دسترسی ساکنان نوار غزه به اینترنت در بحبوحه حملات سنگین و همه جانبه رژیم اشغالگر قدس به این منطقه، قطع شده است با این حال، در روزهای گذشته، یک جوان فلسطینی ساکن در نوار غزه به نام "خلیل"، پیام بالا را در حساب کاربری خود در شبکه اجتماعی ایکس گذاشته است. متن این پیام حقیقتا تکان دهنده است. وی از شور و نشاط و رویا و آرزوهای خود می گوید با این حال، حقیقتِ مرگ ناگهانی که در شرایط کنونی مردم نوار غزه هر لحظه با آن رو به رو هستند را نیز پذیرفته و از کسانی که پیامش را می خوانند درخواست می کند که به وی اگر جانش را از دست داد، صرفا به مثابه یک عدد و فردی که به قربانیان حمله صهیونیست ها به نوار غزه افزوده شده، نگاه نکنند.
از ابتدای حملات همه جانبه ارتش رژیم صهیونیستی به نوار غزه، قریب به 10 هزار فلسطینی که نیمی از آن ها را کودکان و زنان تشکیل می دهند، به شهادت رسیده اند. وقتی می گوییم 10 هزار نفر جان خود را از دست داده‌اند، آنگونه که باید و شاید، وسعت 10 هزار زندگی و آرزو و رویاهایی که در نتیجه تجاوز صهیونیست ها ویران شده و البته آسیب های روحی جدی را برای عزیزان و نزدیکان آن ها از خود برجا می گذارد، درک نمی کنیم.
این همان نکته ای است که خلیل از غزه، به آن اشاره می کند و می گوید اگر وی جان خود را دست بدهد، محدود کردن او به یک عدد، عادلانه نیست. بلکه وی سیاره ای بزرگ است که دیگر وجود ندارد... واقعیت این است که برخلاف آنچه خلیل می گوید، رژیم صهیونیستی و دستگاه های نظامی و امنیتی و سیاسی آن، اکنون کشتار گسترده فلسطینی ها را راهی برای کارآمد جلوه دادن خود و عملکردشان نزد ساکنان اراضی اشغالی و فرار از بحران های فراگیری که آن ها را محاصره کرده، ارزیابی می کنند.
دراین راستا، رژیم صهیونیستی به طور خاص دو نکته محوری را نیز در قتل عام مردم نوار غزه و بالا بردن تعداد تلفات آن ها در ذهن دارد:
اولا، این رژیم به نحو گسترده ای اقدام به سیاه نمایی و غیرانسانی جلوه دادن رفتار مردمِ ساکن در نوار غزه می کند. همان راهبردی که گروه تروریستی داعش نیز آن را به خوردِ نیروهای خود می دهد و از این رهگذر، سعی دارد تا عذاب وجدان و جدال فکری نیروهای خود در کشتار انسان های بیگناه را رفع کند. اساسا به همین دلیل هم است که شاهد بودیم اسحاق هرتزوگ، رئیس جمهور رژیم اشغالگر قدس در موضع گیری تاکید کرد که انسان بیگناه در نوار غزه وجود ندارد و تمامی آن ها همدستان حماس هستند.
در عین حال، حنانیا نفتالی از چهره های رسانه ای نزدیک به دولت نتانیاهو نیز در موضع گیری گفته است که جهان باید از اسرائیل به دلیل کشتار کودکان فلسطینی که به گفته وی بمب های ساعتی کوچکی هستند، سپاسگزار باشد. سال ها قبل گلدامایر نخست وزیر سابق صهیونیست ها نیز در موضع گیری تاکید کرده بود که "اساسا چیزی به اسم ملت فلسطین وجود ندارد". این قبیل موضع گیری ها و ده ها موضع گیری شبیه به این ها از سوی صهیونیست ها تنها و تنها یک هدف دارند: بمباران و کشتار مردمی که وجود ندارند و یا به شدت منفی هستند(به ادعا و از نگاهِ صهیونیست ها)، کاری بسیار آسان و حتی اخلاقی است!
دوم اینکه اسرائیل به این دلیل به نحوی گسترده اقدام به کشتار غیرنظامیان فلسطینی می کند زیرا این مردم را بخشی از قدرت ملت فلسطین و ایستادگی آن ها در برابر اشغالگری صهیونیست ها ارزیابی می کند. در شرایط کنونی نیز شاهدیم که رژیم اشغالگر قدس دست به هر کاری می زند تا ساکنان نوار غزه را به بخش های جنوبی این منطقه منتقل و سپس آن ها را از موطن خود آواره و مثلا عازم صحرای سینا در مصر کند. معادله ای که هدف نهایی آن گسترش قلمرو اشغالی رژیم صهیونیستی است. از این رو، مردم بیگناه و غیرنظامی، از نگاه اسرائیل خود بخشی از معادله جنگی این رژیم علیه نوار غزه و کلیت جامعه فلسطینی هستند که بر اساس آن این رژیم به دنبال بالابردنِ عدد شهدا و مجروحان حملات اسرائیل به نوار غزه است تا از این رهگذر، اهداف غیرانسانی رژیم اشغالگر قدس را محقق سازد. با این حال، ملت فلسطین و شهدای آن ها صرفا یک عدد نیستند، آن ها هر کدام سیاره ای بزرگ هستند که جهان آن ها را از یاد نمی برد.