آقای عباس عبدی که این روزها از هیچ فرصتی برای بیان نقد سیاسی دولت و حاکمیت نمی گذرد به تازگی از پاسخ ساسی مانکن به داریوش فرضیایی (عمو پورنگ) هم به وجد آمده و آن را دلیلی بر محق بودن همه نقدهای خود دانسته، نوشته است: پاسخ ساسی مانکن به دست‌اندرکاران برنامه خاله لیلا، ویرانگرتر از کلیپ او بود. موفقیت و شکست هر ساختاری در رسانه رسمی آن دیده می‌شود.
از اینکه منظور عبدی از برنامه خاله لیلا دقیقا کدام برنامه بوده و اینکه پاسخ این خواننده به عمو پورنگ و برنامه های او بوده که خاله لیلایی در آن ها وجود نداشته می گذریم و از ایشان می پرسیم از چه زمانی برای نقد حاکمیت و نقد سیاسی احساس کرده اید باید به امثال ساسی مانکن بیاویزید؟ آیا سابقه پربار رسانه ای و تحصیلات جامعه شناسی به اندازه کافی برای این کار مهم کفایت نمی کند؟ چرا حرف های حساب تان را با اظهارات امثال این خواننده در یک ردیف می گذارید؟ از نظر شما یک رسانه فراگیر با انواع و اقسام ملاحظات قابل اعتنای معقول که مربوط به طبیعت چنین رسانه ای است ( نه سلیقه های غیر منطقی و غیر معقولی که ما و شما همیشه به آن ها انتقاد می کنیم) می تواند مجوز محتواهایی مانند محتوای کلیپ های این خواننده را صادر کند؟ و اگر چنین مجوزی بدهد فکر نمی کنید اگر نه بیشتر از محتواهای این خواننده، دستکم به همان اندازه توجه جلب کند؟! صرف اینکه به دلایل فرامتنی و اجتماعی دیگر چنان ترانه هایی بازتاب وسیعی می یابد برایتان کفایت می کند که در چنین مقابله ای جانب آن ها را بگیرید؟ یک بار دیگر بخوانید که این خواننده خطاب به عمو پورنگ چه گفته است.
این جملات خطاب به یکی از موفق ترین مجریان و برنامه سازان کودک در تلویزیون ایران است که اتفاقا چندان هم نشانه ها و نمادهای مذهبی شدید و غلیط چنانکه مطلوب برخی مدیران فرهنگی کم دانش و کارنابلد و مدعی است در کارهای او خبری نیست . بنابراین تیری که این مانکن پرتاب کرده اساسا هدفش کسی چون داریوش فرضیایی نمی تواند باشد.
دیگر اینکه آیا اگر شخص شخیص و دغدغه‌مند اخلاق کودکان یعنی همین آقای خواننده نیز در صدا و سیما برنامه بسازد چه تضمینی می دهند که مخاطبانش فقط و فقط برنامه های او را تماشا کنند؟! اساسا این تصور درباره یک برنامه تلویزیونی که مخاطب را گروگان خود فرض می کند تا چه حد مبتنی بر واقعیت است؟! بگذریم که خواننده مبادی آداب ما در فقره اخیر بعد از کلی انتقاد نسبت به کارهای قبلی یک هشدار مثبت ۱۸ پای کلیپش گذاشته و قبلا از این کارها نمی کرد که از قضا همین ژست نیم بند را هم همسرش با اعلام اینکه برای پسرش هم کارهای پدرش را پلی خواهد کرد، نابود کرد!
به آقای عبدی باید گفت بهانه ها و مجال های بسیار بهتری از ساسی مانکن برای نقد فرهنگی و سیاسی رسانه ملی وجود دارد. پاسخ این خواننده به داریوش فرضیایی نه وارد و نه ویرانگر بود. آنچه ویرانگر است هضم و هدم اشتراکات مهم فرهنگی و ملی است. اشتراکاتی هویت بخش و ملی که فارغ از گرایش های سیاسی و بسی فراتر و مهم تر از آنند اما در دنیای سیاست ایرانی ظاهرا همه چیز باید به پای مطلوبات سیاستمداران قربانی شود !