به گزارش الف؛ اعضای مجمع عمومی سازمان ملل متحد به تازگی(بامداد روز چهارشنبه 22 آذرماه 1402) در جریان یک رای گیری، به قطعنامه ای که خواستار آتش بس فوری در جنگ غزه می شود، رای دادند. این قطعنامه با 153 رای موافق، 10 رای مخالف و 23 رای ممتنع به تصویب رسید و از رژیم اشغالگر قدس می خواهد که فورا به حملات خود علیه نوار غزه خاتمه دهد.
قطعنامه ای که الگوی کلی رای‌گیری آن در مجمع عمومی سازمان ملل متحد حاکی از یک اجماع قابل توجه در محیط بین المللی با محوریت پایان دادن به جنگ و خونریزی و به طور خاص پروژه نسل کشی و پاکسازی قومیتی صهیونیست ها علیه مردم غزه است. پروژه ای که سبب شده بر اساس جدیدترین یافته های پژوهشی، نرخ تلفات و کشتار غیرنظامیان توسط صهیونیست‌ها در جریان جنگ غزه، بیش از کلیه دیگر جنگ های بزرگ قرن بیستم باشد.
با این حال، نکته قابل تامل در مورد قطعنامه اخیر مجمع عمومی سازمان ملل، توجه به آن 10 دولتی است که به گزاره پایان کشتار و خونریزی مردم فلسطین در نوار غزه و برقراری آتش بس در قالب جنگ غزه، نه گفته اند. در این راستا، دولت های: آمریکا، اتریش، چک،گواتمالا، لیبریا، میکرونزی، نائورو، پاپوا‌گینه‌نو، پاراگوئه و رژیم صهیونیستی، به قطعنامه مذکور رای مخالف داده اند.
از این رو، توجه به 3 نکته در رابطه با این دسته از دولت ها و موضع آن ها در مورد جنگ غزه از اهمیت زیادی برخوردار است.
اولا، حضور دولت های ذره ای و کوچک در طیف مخالفان با پایان دادن به جنگ غزه و برقراری آتش بس فوری در قالب آن، اساسا حاکی از پیروی محض آن ها از موضع دولت هایی نظیر آمریکا و رژیم اشغالگر قدس در مسائل کلان بین المللی است. به بیان ساده تر، این دسته از دولت ها نظیر نائورو، لیبریا، میکرونزی و پاپوا گینه نو، حمایت دولت هایی را از رژیم اشغالگر قدس و جنایات آن علیه مردم غزه به نمایش می گذارند که در حوزه روابط و سیاست خارجی خود، راهی جز پیروی محض از صهیونیست ها و آمریکا تعریف نکرده اند و اساسا فضایی برای کنشگری مستقل ندارند و هیچ عجیب نیست اگر آن ها را مستعمره های آمریکا و اسرائیل در محیط بین‌المللی ارزیابی کنیم.
از این منظر، این دسته از دولت ها با اقدام خود در رای دادن به نفع رژیم اشغالگر قدس، به نوعی برای صهیونیست‌ها خوش رقصی می کنند تا شاید بتوانند از منافع سیاسی و اقتصادی این مساله بهره ببرند.
دوم اینکه تاکنون گزارش های مختلفی در مورد نفوذ لابی ها و جریان های سیاسی و اقتصادی صهیونیست و یا وابسته به رژیم اشغالگر قدس و همچنین نفوذ اقتصادی دولت آمریکا در کشورهایی نظیر گواتمالا، اتریش، چک و پاراگوئه منتشر شده و در حقیقت، این دسته از دولت ها، تا حد زیادی غرق در سرمایه گذاری های تجار، لابی‌های صهیونیستی و دولت آمریکا در خاک خود شده اند. به عنوان مثال، در روندی تدریجی و پلکانی، صهیونیست ها میزان صادرات خود به اتریش را در سال 2022 به بیش از 120 میلون دلار افزایش داده اند. رقمی که جدای از سرمایه گذاری های پیدا و پنهان صهیونیست ها در اتریش است. معادله ای که سبب شده تا این دسته از دولت ها در مواجهه با موضوعی نظیر جنگ غزه، بی توجه به جنایات صهیونیست ها علیه مردم این منطقه، صرفا خودخواهی پیشه کرده و انسانیت را زیر پا بگذراند و تامین منافع خود را اولویت بخشند. البته که باید توجه داشت این دسته از دولت ها نیز تنها کمی بیشتر از دسته اول دولت هایی که در جریان قطعنامه اخیر مجمع عمومی سازمان ملل از رژیم اشغالگر قدس حمایت کرده بودند، در محیط بین المللی موثر هستند و همچنان باید آن ها را کنشگرانی حاشیه ای در معادلات بین المللی به حساب آورد.
با این حال، همچون دسته اول دولت هایی که پیشتر به آنها اشاره شد، دسته دوم نیز از حیث سیاسی و جهت گیریهای سیاست خارجی، کاملا در حوزه نفوذ صهیونیست ها و آمریکا قرار می گیرند.
و در نهایت سوم اینکه رای آمریکا و رژیم اشغالگر قدس به عدم پایان دادن به جنگ غزه نیز نیاز چندانی به توضیح و تحلیل ندارد و کاملا طبیعی است که صهیونیست ها علیه خود و جنایاتشان در نوار غزه رای ندهند و آمریکایی‌ها نیز اساسا خود یک پایه اصلی تغذیه ماشین قتل و کشتار صهیونیست ها هستند.
کما اینکه جدای از آمارهای مختلفی که در مورد سرازیر شدن سیلی از بمب و موشک و تجهیزات نظامی به اراضی اشغالی در مدت اخیر منتشر شده، دولت بایدن ارائه بسته کمک مالی به ارزش 14 میلیارد دلار به رژیم صهیونیستی را نیز در برنامه دارد که این رقم، سه برابر بیشتر از تعهد مالی سالیانه دولت آمریکا به صهیونیست‌ها است. از این رو، کاملا طبیعی است که عامل قتل و عام مردم فلسطین در نوار غزه و همدست اصلی اش(دولت آمریکا) هم به قطعنامه ای که خواستار پایان دادن به این وضعیت و محکوم سازی جنایات صهیونیست ها می‌شود، رای منفی بدهند.
در این چهارچوب، وقتی از چشم اندازی کلی، به آرایش دولت هایی که در جریان قطعنامه اخیر سازمان ملل متحد جهت برقراری آتش بس فوری در جنگ غزه، به حمایت از رژیم صهیونیستی و جنایات آن پرداخته اند می نگریم، این نکته کاملا آشکار می شود که هم تل آویو و هم واشینگتن، در اِعمال جنایت علیه مردم فلسطین، تنهاتر از هر زمان دیگری شده اند و دیگر حنای آن ها برای عمده دولت ها و ملت های جهان، هیچ رنگی ندارد.