به گزارش الف؛ در روزهای اخیر و همزمان با اوج گیری بحث و مناظرات جدید در غرب با محوریت ضرورت عضویت اوکراین در اتحادیه اروپا، پرده ای جدید از نگاهِ ابزاری دولت های غربی به اوکراین در بحبوحه جنگ این کشور با روسیه و پیشبرد اهداف خود با آشکار شده است. در این راستا، یک اندیشکده اقتصادی در آلمان در گزارشی به این نکته اشاره کرده که عضویت اوکراین در اتحادیه اروپا، تا 190 میلیارد یورو از بودجه این اتحادیه که چیزی معادل با 17 درصد از کل بودجه مذکور را تشکیل می دهد، خواهد بلعید. 

بخش اعظم منابع مالی مذکور بایستی در حوزه بازسازی اقتصاد و زیرساخت های اوکراین هزینه شوند و البته که این موضوع به معنای این است که شماری از دولت های اروپایی نیز باید قیدِ دریافت منابع مالی از اتحادیه اروپا را بزنند. این در حالی است که اروپایی ها حداقل در شرایط کنونی با طرح به دو استدلال محوری، چندان گزاره عضویت اوکراین در اتحادیه اروپا را امری مطلوب نمی بینند. 

اولا، دولت های اروپایی در سال های اخیر به واسطه پاندمی کرونا، جنگ اوکراین و همچنین جنگ غزه که تا حد قابل توجهی بخش کشتیرانی و تجارت دریایی آن ها را در دریای سرخ تهدید کرده، با چالش های اقتصادی عدیده‌ای رو به رو بوده و شده اند. معادله ای که سبب شده برخی اقتصادهای مطرح اروپایی با افزایش تورم و تضعیف برخی شاخص های اقتصادی خود مواجه شوند. مسائلی که همه و همه موجب اوج گیری نارضایتی های عمومی از وضعیت اقتصادی در شماری از کشورهای اروپایی نظیر فرانسه شده اند. 

حال در این فضا، اینکه تصور کنیم این دسته از کشورها حاضرند از برخی منافع و مزایای اقتصادی عضویت خود در اتحادیه اروپا به نفع اوکراین بگذرند، چندان منطقی به نظر نمی رسد. کما اینکه اگر بخواهند چنین کنند، بدون تردید با افزایش و گسترش هر چه بیشتر نارضایتی های عمومی مواجه خواهند شد. امری که می تواند تبعات قابل توجه سیاسی، اجتماعی و اقتصادی را در این قبیل از کشورها به همراه داشته باشد و بحران های به مراتب بزرگتری را برای آن ها رقم بزند. 

از این رو، گزاره عضویت اوکراین در اتحادیه اروپا، حداقل با توجه به شرایط کنونیِ اقتصادهای اروپایی، چندان به نفع آن ها نیست و می بینیم که مثلا در مجارستان، بر اساس جدیدترین نظرسنجی ها، 72 درصد از مردم این کشور با عضویت اوکراین در اتحادیه اروپا مخالفت دارند و دولت این کشور هم تاکید کرده که به این موضوع رای منفی خواهد داد و آن را وتو می کند. 

دوم اینکه تئوریسین های اروپایی این استدلال را مطرح می کنند که چرا باید با عضویت اوکراین در اتحادیه اروپا موافقت شود وقتی هنوز مشخص نیست در پایان جنگ اوکراین، این کشور از حیث جغرافیایی چه قلمروی دارد و جمعیت آن نیز به چه میزان است. به بیان ساده تر، این طیف ها به این مساله اشاره می کنند که تا زمانی که وضعیت اوکراین باثبات نشود، اروپا هم نباید به طرح هایی نظیر عضویت اوکراین در اتحادیه اروپا رای مثبت بدهد زیرا این مساله صرفا برای اتحادیه اروپا بار مالی دارد و می تواند به هدر رفتنِ میلیاردها یورو پول ختم شود. 

در این راستا، بد نیست یادی کنیم از رفتارهای احساسی شمار قابل توجهی از رهبران غربی در نخستین روزها و ماه های آغاز جنگ اوکراین که وقتی رئیس جمهور اوکراین در کشورشان حضور می یافت، برای خطابه های وی دست و کف می زنند و اشک در چشمانشان جاری می شد. حال همین رهبران، از پذیرش اوکراین در اتحادیه اروپا، آن هم با این استدلال که این موضوع بار و هزینه های گزاف اقتصادی دارد، خودداری می کنند. گویی آن‌ها اوکراینی ها را فقط مهره هایی می بینند که با خونِ خود باید اهداف ژئوپلیتیک غرب علیه روسیه را به پیش برند!