به گزارش ایسنا، به نقل از مدیکال دیالوگز، یافته‌ها نشان می‌دهد که فراتر از شاخص توده بدنی، دور کمر ممکن است نقش مهمی در ناباروری زنان داشته باشد و مشارکت در فعالیت‌های تفریحی متوسط می‌تواند به‌طور بالقوه خطر مرتبط با چاقی شکمی را کاهش دهد.
چاقی پیامدهای قابل توجهی برای باروری و سلامت باروری دارد، با این وجود، شواهدی که چاقی شکمی را به ناباروری زنان مرتبط می‌کند محدود و بدون نتیجه قطعی بوده است. از این رو، محققان با استفاده از داده‌های بررسی ملی سلامت و تغذیه، قصد داشتند ارتباط احتمالی بین دور کمر و ناباروری در زنان سن باروری را روشن کنند.
این تحقیق مقطعی شامل ۳۲۳۹ شرکت‌کننده زن ۱۸ تا ۴۵ ساله بود. محققان با استفاده از روش‌های آماری رگرسیون لجستیک چند متغیره وزنی و برازش منحنی هموار، به‌دنبال جدا کردن تأثیر دور کمر از عوامل دیگر، ازجمله شاخص توده بدنی و عوامل مخدوش‌کننده بالقوه بودند.
یافته‌های محققان رابطه مثبت و مستقلی را بین دور کمر و ناباروری زنان نشان داد حتی پس از تطبیق شاخص توده بدنی و سایر متغیرهای مخدوش کننده، هر یک سانتی‌متر افزایش دور کمر با ۳ درصد افزایش در خطر ناباروری همراه بود.
با طبقه‌بندی دور کمر به پنج قسمت، خطر قابل توجه ناباروری ۲.۶۴ برابر بیشتر در زنان در بالاترین قسمت طبقه‌بندی را در مقایسه با زنان در پایین‌ترین قسمت طبقه‌بندی نشان داد.
رابطه بین دور کمر و ناباروری بیشتر توسط سطوح فعالیت مشخص شد. به‌طرز جالبی، یک رابطه یو (U) شکل معکوس در شرکت‌کنندگانی که درگیر فعالیت‌های تفریحی متوسط بودند، با نقطه عطف در ۱۱۳.۵ سانتی‌متر ظاهر شد. برای کسانی که فعالیت‌های تفریحی کمی داشتند، یک رابطه جی (J) شکل مشاهده شد که نقطه عطف آن در ۱۰۳ سانتی‌متر بود.
نتیجه‌گیری این تحقیق بر اهمیت دور کمر به‌عنوان پیش‌بینی‌کننده مستقل ناباروری زنان، صرف‌نظر از شاخص توده بدنی تأکید می‌کند. این موضوع، مفاهیم مرسوم را به چالش می‌کشد که فقط تمرکز بر معیارهای کلی چاقی برای درک پیامدهای سلامت باروری کافی است.
علاوه بر این، یافته‌ها نقش محافظتی بالقوه فعالیت‌های تفریحی متوسط را روشن می‌کند. زنانی که در چنین فعالیت‌هایی شرکت می‌کنند، خطر ناباروری مرتبط با چاقی شکمی را کمتر نشان می‌دهند. این امر بر اهمیت توجه نه تنها به عوامل مرتبط با وزن بلکه در نظر گرفتن سبک زندگی و فعالیت بدنی در زمینه سلامت باروری تأکید می‌کند.
نتایج این تحقیق در مجله PLOS One منتشر شد.