بيانيه ۱۱۰ تن از چهره‌هاي اصلاح‌طلب مهم است. مهم نه از باب اين‌كه آنها اعلام كردند در انتخابات آینده شركت مي‌كنند و فهرست مي‌دهند . مهم از اين باب كه ۶ گزاره عقلاني در آن نهفته است. آنها اعلام كرده‌اند:
1- حق رأي يك ظرفيت‌سازي برای كنش سياسي است، از آن نمي‌گذريم.
2- خير حضور در انتخابات بيش از تحريم آن است.
3- محبوبيت ما با راديكال شدن حاصل نمي‌شود.
4- تحريم و مشروعيت‌زدايي به كار انقلاب مي‌آید ما نمي‌خواهيم انقلاب كنيم چون ممكن نيست.
5-تحريم انتخابات موجب تشديد تحريم اقتصادي مي‌شود.
6- كاهش مشاركت تحريم‌ها و تهديدهاي دشمن را تشديد مي‌كند.
ترجمه ساده اين ۶ گزاره اين است كه اين ۱۱۰نفر كه در ميان آنها اساتيد دانشگاه، افراد خوش‌سابقه در خدمت‌گزاري به مردم در دولت‌هاي گذشته، روزنامه‌نگار، نويسنده، فعال سياسي و ... ديده مي‌شود به جبهه اصلاحات كه اكنون نمايندگي جريان به اصطلاح اصلاحات را يدك مي‌كشد مي‌گويند:
شما در حال همراهي و همگرايي با سياست‌هاي تجاوزگرانه آمريكا براي تشديد تحريم‌ها و تهديدها عليه ملت ايران هستيد. اين بزرگ‌ترين خيانت به ملت است و ما نمي‌خواهيم در اين خيانت با شما شريك باشيم.
ترجمه ديگر اين گزاره‌ها اين است كه رأي دادن يك حق است آمريكا مي‌خواهد اين حق را از بخشي از فعالان سياسي كشور بگيرد و با كاهش مشاركت مهر عدم مشروعيت به نظام بزند، تا هرگونه تجاوز نظامي و تحريم اقتصادي را توجيه كند. ما حاضر نيستيم در اين حوزه هم‌صدايي با پنتاگون، سيا و اشرار كاخ سفيد داشته باشيم.
در بيانيه ۱۱۰ نفر کنایه به نظام و فحش و ناسزا به رقيب زياد است اما اگر اين ناسزاگوئي‌ها و تيكه‌پراني‌ها را كنار بزنيم آن ۶ نكته عقلاني را در سياست‌ورزي حضرات در سپهر سياست ايران به خوبي مي‌شود ديد.
از باب محاسبات دو دوتا چهارتا سياسي، تصريح شده است: خير «مشاركت» بيشتر از شر «تحريم» است.
فهم «خير همگاني» و انتخاب بين دو گزينه بد و بدتر كمترين دستاورد اين بيانيه براي يك ضلع رقابت سياسي در انتخابات ۱۱ اسفند است.
اكنون جبهه اصلاحات بين دو گزينه قرار دارد.
گزينه پيوستن به رضا پهلوي، احزاب تجزيه‌طلب، مخالفان نظام، منافقين و اردوگاه غرب به‌ويژه آمريكا عليه ملت ايران يا گزينه پيوستن به ۱۱۰ تن از نخبگان حوزه به اصطلاح اصلاح‌طلبي كه رفقاي گرمابه و گلستان قبل و بعد از انقلاب با آنها بودند.
مجمع روحانيون مبارز در برزخ انتخاب اين دو گزينه گير كرده است چشم آنها به خاتمي و بهزاد نبوي است كه به سوي كدامين مي روند:
هم‌صدايي با ملت يا همگرايي با دشمن؟!