پس از روز 22 بهمن 57، بی اغراق می توان 26 فروردین 1403 را به عنوان بزرگترین روز در تاریخ چندصد ساله اخیر ایران معرفی کرد. روزی که نه تنها تجلی بخش عظمت تمامی آرمان های انقلاب 57 شد، بلکه بر درستی مسیری 45 ساله ای که پیموده ایم نیز شهادت داد.

انقلاب اسلامی، تلاش تاریخی ملت ایران برای برپایی یک نظم عادلانه توحیدی و برانداختن نظام های ظالمانه مادی گرا بود اما قدرت های جهانی تلاش کردند از طریق بزرگترین جنگ اقتصادی و رسانه ای تاریخ، خواست ملت ایران را به تامین معیشت خود فروکاهند و قیمت خودرو و گوشت و دلار را به بزرگترین مسئله مردم ما تبدیل کنند. 

طبیعتا کمتر کسی می‌توانست تصور کند ملتی که صدها سال توسط پادشاهان وابسته و قدرت های استعمارگر به استضعاف کشیده شده مدت زیادی بتواند در برابر قدرت ها و ابرقدرت هایی که صدها سال بود اختیار جهان را در دست داشتند مقاومت کند چه اینکه بتواند آن ها را به چالش بکشد و به سمت آرمان های خود پیشروی کند. 

علیرغم همه پیروزی های بزرگی که ایران اسلامی در جنگ های جهانی با حزب بعث عراق و گروه تروریستی داعش و حامیان غربی و عربی شان بدست آورده بود، در سال‌های اخیر تشدید فشار تحریم های اقتصادی بی امان دشمن و ضعف و اهمال برخی از مسئولان کشور، اجازه نمی‌داد بتوانیم بخش معترض و منتقد جامعه را قانع کنیم که انقلاب اسلامی حقیقتی بزرگتر از همه چالش های پیش روی آن و عملکرد برخی از کارگزارانش است. بتوانیم قانع شان کنیم که بجز دست قدرت الهی هیچ چیز نمیتوانست این ملت و انقلاب را پس از 45 سال درافتادن با قدرت ها و ابرقدرت ها، همچنان مقتدرانه پابرجا نگه دارد. 

 انقلاب اسلامی آمده بود که قله ها را برای ملت ایران فتح کند و هماورد بزرگترین قدرت های جهان باشد اما امپراتوری رسانه ای دشمن، عربستان و امارات شدن را به سقف آرزوی بخش ناراضی جامعه ما تبدیل کرده بود. یعنی راضی به همینقدر که منابع زیرزمینی مان را به قدرت های بزرگ بفروشیم و از مرحمت آن ها بازارهایمان را مملو از اجناس و فناوری های غربی کنیم! یعنی مفتخر به اینکه بزرگترین مصرف کننده تولیدات علمی و صنعتی و نظامی غرب باشیم.

تا همین پاییز سال گذشته، آن هایی که چشم و گوش و عقل خود را به رسانه های بیگانه سپرده بودند منتظر نشسته بودند که ایرانی که رسانه های صهیونیستی برایشان به عنوان یکی از عقب مانده ترین و بدبخترین کشورهای جهان تصویر می کردند خود به خود از هم بپاشد، امروز اما این خود صهیونیست ها هستند که در دستان قدرتمند ایران اسلامی گرفتار شده و برای نجات خویش تقلا می کنند. صهیونیست هایی که خود را اربابان جهان پنداشته و دولت های غربی برای سرپا نگه داشتن شان از هیچ کمکی مضایقه نکرده اند.

26 فروردین 1403 روز پایان همه افسانه ها و دروغ ها و تحقیرهایی بود که در این 45 سال تلاش کردند به ملت ما القا نمایند. افسانه دکمه ای که اگر فشار می‌دادند کل سیستم های دفاعی ما از کار می‌افتاد. افسانه شکست ناپذیری آمریکا و اسرائیل. دروغ بزرگ ضعف و ترس و گنده گویی ایران اسلامی. همه آن خودتحقیری ها در مورد ایران و ایرانی. همه آن توهمات در مورد برتری آمریکایی و اروپایی. 

امروز که آن قاب تاریخی پرواز موشک های ایرانی بر فراز مسجدالاقصی به ثبت رسیده است، تاریخی ترین فرصت ملی پیش روی ما قرار دارد. نبردمان با اسرائیل را نباید به جنگی دوطرفه و مقطعی تقلیل داد. ما به نمایندگی از تمام مستضعفین عالم، یکی از بزرگترین ضربات تاریخ را به صورت نماینده مستکبران عالم فرود آورده ایم. ضربه ای که طی 80 سال کسی نتوانسته بود کسری از آن را به اسرائیل وارد کند. این ها دیگر شعار و تخیل نیست چون به واقعیت بدل شده است. اکنون که حیثیت قدرت ها و ابرقدرت ها را در میدان جنگ در هم شکستیم نباید اجازه بدهیم مجددا با لطایف الحیل در میدان رسانه، پیروزی تاریخی ما را تقلیل و تخفیف دهند. نباید اجازه دهیم بیدارشدگان امروز، مجددا با جادوی رسانه غربی مسحور شوند.