حمله به ثابتی توسط روزنامه جوان
جوان نوشت: «یک مجری تلویزیونی راه‌یافته به مجلس در مخالفت با وزیر پیشنهادی خارجه، هم‌دوپهلو حرف زد، تا جایی که برای رسانه‌های خارجی خوراک ضد رهبری جور کرد؛ هم با داخل مجلس ستیزه کرد و گفت برخی همکاران بازی خطرناکی را شروع کرده‌اند؛ هم با خارج مجلس ستیزه کرد و نقل‌قول‌هایی به برخی افراد نسبت داد؛ و هم در استقلال مجلس تشکیک ایجاد کرد و یک هزینه بزرگ را از روی دوش ضدانقلاب برداشت.
کاربران مجازی هم فرصت را غنیمت شمردند و فضای مثبت کشور را با این حرف‌ها به سیاهی بردند. برخی با یادآوری یک توییت قدیمی موهن و خالی از هرگونه خردورزی این نماینده که هم‌وطن‌بودن با وزیر خارجه پیشنهادی را برای خود ننگ دانسته و به آن «مرگ» فرستاده بود و برخی هم با یادآوری توییت دیگری که شهید امیرعبداللهیان را ادامه‌دهنده راه روحانی و ظریف دانسته بود، همه‌چیز را به حاشیه بردند!
این رفتار‌های جوانان راه‌یافته به عالم سیاست که اندوخته‌ای جز هیجان و راهبردی جز جدال و دعوا برای دیده‌شدن ندارند، متأسفانه در میان کسانی که خود را به جبهه انقلاب منتسب می‌دانند هم نزاع و دعوا به‌پا کرد، تا آنجا که نوشتند با سخنان این نماینده جوان مجلس، معلوم شد حتی بدترین وزیر کابینه پزشکیان از نامزدی که این نماینده از او حمایت می‌کرد، بهتر است! یعنی سلسله‌ای از فروافتادن در وراجی مرگبار که شروع‌کننده آن یک نماینده مجلس است.»
فرهیختگان نوشت: «روز گذشته در جریان بررسی وزیر پیشنهادی امور خارجه مطابق آنچه پیش‌‌بینی می‌شد یکی از نمایندگان تهران در نطق مخالفت با عباس عراقچی به موضعی اشاره کرد که جای تامل دارد. او در میانه اظهاراتش گفت: «...مطرح می‌شود یک نفری گفته آقای عراقچی حتماً باید وزیر بشوند....» برای پیدا کردن منظور این نماینده مجلس ادامه حرف‌هایش مبنی بر اینکه «مقام معظم رهبری بارها گفتند که مجلس مستقل است» کافی است.
یعنی جناب نماینده می‌گوید عده‌ای از رهبری خرج کردند و گفته‌اند جناب عراقچی باید وزیر شود.
اگر واقعا عده‌ای از نمایندگان مجلس یا هر کس دیگری از رهبر انقلاب برای رای‌آوری وزیر پیشنهادی خارجه استفاده کرده‌اند حتما این کار مذموم است. فارغ از موضع سیاسی عراقچی و اینکه آیا او را لایق وزارت می‌دانیم یا خیر، مایه گذاشتن از رهبری برای رای به وزارت یک نفر غیرعقلانی است.
حتما دولت محترم و شخص رئیس‌جمهور می‌داند رهبری به سیاق همه دولت‌ها از دستگاه اجرایی کشور که بار اصلی را بر دوش می‌کشد حمایت می‌کنند اما این به معنای توصیه یا دستور برای رای نمایندگان نیست. با این فرض هم جناب نماینده موضع خوبی نگرفت، چون در پاسخ به دفاع بد عده‌ای (که من آنها را نمی‌شناسم) مخالفت بدی کرد.
چون ترکیب جملات اینگونه بود که دفاع رهبری از عراقچی واقعیت دارد اما من دلایل دیگری دارم و صلاح را در رای اعتماد نمی‌دانم. این موضع از سوی فردی مثل ثابتی که سابقه سیاسی خاصی دارد، تعجب‌برانگیز بود. او می‌توانست استدلال‌های خودش در مخالفت با عراقچی را تشریح کند ولی تعریضی به اینکه مجلس مستقل از نظرات دیگری است نداشته باشد.
تصویری که این موضع نماینده محترم مجلس از خودش و همدستان سیاسی‌اش ساخت اینگونه است که ما نظرات خودمان را داریم و کاری با حرفهای دیگر نداریم. اینکه نمایندگان مجلس به وظیفه شرعی و قانونی خودشان بر اساس تشخیص خودشان عمل کنند یک امر است، اینکه از چه زاویه‌ای این تشخیص را تبیین کنند یک موضوع دیگر است.
افکار عمومی شاید با استدلال‌های مخالفت با عراقچی همدل باشند و شاید نه. نکته‌ای که زیاد در ذهن‌ها باقی نمی‌ماند. اما این موضع که ما در مجلس تشخیصی داریم و مستقل از دیگری تصمیم می‌گیریم حتما در ذهن‌ها حک می‌شود. حالا مشکل کجاست؟
مشکل آنجاست که رفتار متناقض داشته باشیم. زمانی برای تبلیغ خودمان از یک جلسه روایت‌های حماسی بیرون بدهیم و هرکسی را که به ما نقدی داشته باشد با تیغ مخالفت با آن حماسه گردن بزنیم و جایی دیگر از دیوار استقلال نماینده مجلس بالا برویم!
خوب است اگر یک ملاک و معیار بر رفتار و کنش سیاسی افراد حاکم باشد، بالاخره یا زیر سایه روایت‌های شورانگیز «ایتایی» بنشینید یا استقلال خودتان را حفظ کنید. احتمالا همین‌قدر تشریح ماجرا کافی است.»
***
فضای مجلس با واقعیت‌های عینی جامعه فاصله دارد
ایران نوشت: «آنچه محل توجه و حتی بالاتر از آن، محل سؤال است، این است که چرا در دوره اخیر بررسی وزرای پیشنهادی، اغلب به صلاحیت‌های حرفهای، فردی و سیاسی توجه می‌شود و برنامه‌ها، راهکارها و دستورالعمل‌های وزیر پیشنهادی برای حوزه مأموریتی خود، کمتر محل بحث و توجه است. این انتقاد صرفاً متوجه مخالفان وزرای پیشنهادی نیست، بلکه درباره موافقان وزرای پیشنهادی نیز می‌توان چنین گفت.
با احتساب جلسه صبح و عصر شنبه گذشته و جلسات صبح و عصر دیروز، تا اینجا چهار جلسه برای بررسی برنامه دولت و صلاحیت و برنامه وزرا برگزار شده است. نطق نمایندگان، اعم از موافق و مخالف در رسانه‌های عمومی بویژه صداوسیما پخش می‌شود. اما تا اینجای کار آنچه مردم بیش از هرچیز ملاحظه کرده یا دیده و شنیده‌اند، بیشتر حول موافقت‌ها و مخالفت‌ها روی افراد و شخص وزرای پیشنهادی بوده است، نه برنامه آنها.
این درحالی است که آنچه برای مردم و برای حوزه‌های کاری هر وزیر اهمیت دارد، این است که اساساً او در آن حوزه مشخص چه می‌خواهد بکند. آیا برای برنامه‌ای که تدوین و به مجلس ارائه کرده و همچنین وضعیت موجود و آنچه تحویل می‌گیرد، توضیحی داده است؟ آیا مشخص است که وزیر مثلاً صمت یا نیرو، چه ظرفیت‌ها و کاستی‌هایی را تحویل خواهد گرفت و برای ارتقای وضع حوزه کاری خود چه خواهد کرد؟
نمی‌توان منکر دغدغه‌مندی و عرق ملی نمایندگان اعم از موافق و مخالف شد. اما این را نیز نمی‌توان نادیده گرفت که فضای کلی مجلس در بررسی صلاحیت وزرا تا امروز، ارتباط اندکی با واقعیت‌های عینی حوزه‌هایی چون اقتصاد، صنعت و معدن، آب و برق، بهداشت و درمان و ارتباطات داشته است.
در حاشیه قرارگرفتن برنامه وزرا و در اولویت قرارگرفتن دیدگاه‌های شخصی آنان در حوزه‌های غیر کارشناسی، ممکن است موجب غفلت از حوزه‌های اساسی‌تری شود که به صورت ریشه‌ای با زندگی مردم و کیفیت زیست آنان در 4 سال آینده ارتباط دارد. مردم انتظار دارند نمایندگان مجلس، خواه مخالف وزیر پیشنهادی باشند و خواه موافق، مطالبی را مطرح کنند که با زندگی روزمره آنان در ارتباط است.
چرا که آنچه بر سرنوشت و فعالیت‌های هر وزارتخانه تأثیر دارد، بیش از هرچیز برنامه وزراست، نه موارد دیگر. هرچند، با مروری بر بندهای مختلف قانون آیین‌نامه داخلی مجلس شورای اسلامی می‌توان دریافت که منظور قانونگذار از صلاحیت، بیشتر صلاحیت حرفهای است. کما اینکه صلاحیت سیاسی و امنیتی آنان نیز پیش از معرفی به مجلس از مراجع رسمی و صلاحیت دار اخذ شده است.»
***
توصیه باهنر به نمایندگان مجلس
محمدرضا باهنر، فعال سیاسی اصولگرا به ایرنا گفت: «آقای پزشکیان، چندین شاخص مقابلشان بود که باید با رعایت این شاخص‌ها افراد را انتخاب می‌کردند؛ من اگر بخواهم جمله آخر را اول بگویم، فکر می‌کنم که بالاخره با محدودیت زمانی که ایشان داشتند، و توقعاتی که در جامعه بود و مبانی که خودشان اعلام کرده بودند، و در راس همه آنها هم توصیه‌های مقام معظم رهبری در اینکه دولت حساسیت‌های مجلس، و مردم و ... را در نظر بگیرد و نکته مهم دیگری که ایشان یکی دو بار دیگر تاکید کردند که آدم‌هایی که با اصول انقلاب و نظام زاویه دارند در مسئولیت‌های اجرایی استفاده نشود، از طرفی در جامعه و در ساحت سیاست و در جریانات سیاسی نمی‌خواهم بگویم رادیکال، بالاخره هر جناحی یک طیف تندرو و طیف معتدل دارد و بحثی هم که جناب آقای پزشکیان داشتند این بود که می‌خواهند در کابینه یک اجماع به وجود بیاوررد که کابینه به اصطلاح یک طرفه و یک جناحی نباشد. بنابراین در مجموع باید بگویم آقای پزشکیان را در چینش افرادی که به مجلس معرفی کردند موفق می‌بینم و فکر می‌کنم که حداکثر تلاش خودشان را کردند که آدم‌های مناسب را معرفی کنند...
برخی افراد یک‌سری نقدهای جدی به این کابینه مطرح می‌کنند، من عموما این‌ها را جزء گروه‌های تندرو می‌دانم. شاید هم از آقای پزشکیان توقع بالایی دارند که مثلا همه وزرا از جناح ما باشند، و آنها هم که از جناح ما هستند آدم‌های سفت و سخت و تندش باشند! اما آقای پزشکیان از روز اول قرارش این نبود.
اگر هم شما رسانه‌ها و فضای مجازی را مرور کنید، می‌بینید نیروهایی که یک مقدار تندرو و خالص‌ساز هستند یا احتمالا زیاده‌خواه هستند، بیشتر آنها منتقد هستند که چرا از نیروهای ما استفاده نشده و چرا از آن خالص‌ها و تندها استفاده نشده است؟ قرار آقای پزشکیان از اول این بود که از آن نیروها استفاده نکند.
من فکر می‌کنم افرادی که به مجلس معرفی شدند، استعلام‌هایشان نیز باید از مراکز امنیتی، اطلاعات سپاه و وزارت اطلاعات انجام شده باشد و به نظر می‌رسد که این افراد از طرف این مراکز چراغ سبز داشتند...
تقاضای جدی من از نمایندگان محترم مجلس این است که طوری رفتار کنند که ان‌شاءالله دولت آقای پزشکیان که مستقر می‌شود و کارش را شروع می‌کند، حس عمومی مردم این باشد که این ۳ قوه قرار است باز هم با هم کار کنند. در مقابل هم نیستند.
چون اگر خدای‌ناکرده این احساس در جامعه به وجود بیاید که مجلس با دولت یکی به دو و مچ‌گیری می‌کنند، این موضوع از نظر روانی هم در عملکرد دولت می‌تواند اثر منفی داشته باشد و هم در عملکرد مجلس و هم در افکار عمومی می‌تواند اثر منفی بگذارد.
بنابراین تمنا و خواهش من این است که ان‌شاءالله حتما مجلس رعایت کند. البته توقع نداریم که مجلس چشم و گوش بسته به همه وزرا رأی مثبت بدهد، اما اگر می‌خواهد به کسی رأی عدم اعتماد بدهد یا درواقع رأی اعتماد ندهد، واقعا سعی کنند بین خودشان و خدای خودشان مستدل این کار را بکنند.
این موارد که مثلا این فرد در جناح ما نیست، دوست ما نیست، رفیق ما نیست، یا آن کسی که معرفی کردیم چرا آقای پزشکیان او را انتخاب نکرده است؟ این دلایل را دوستان خواهشا کنار بگذارند و بعضی از عزیزانی که قبل از رأی اعتماد نقدهایی را به صورت تند و تیز در رسانه‌ها و در فضای مجازی و ... شروع کردند، یک مقدار معتدل‌تر و نرم‌تر کار کنند و دنبال ایجاد دعوا و فتنه در کشور نباشد.»
***
روایت دبیر سابق شورای عالی فضای مجازی از مشکلات فیلترینگ
سیدابوالحسن فیروز آبادی دبیر سابق شورایعالی فضای مجازی در گفتگو با تابناک در خصوص وضعیت فعلی فیلترینگ و پیامدهای تداوم آن،عنوان کرد:از نظر فیزیکالی اگر بخواهیم بله قابل تداوم است. ولی واقعیتش آن است که وضعیت نامناسبی در شبکه ایجاد شده است به نظر من باید حتما یک بازنگری اساسی در این حوزه صورت بگیرد.
رئیس سابق شورایعالی فضای مجازی با اشاره به اختیارات رئیس جمهور برای رفع فیلترینگ، بیان کرد: رئیس جمهور فعلی اختیارات لازم را برای حل مشکل فیلترینگ دارد به دلیل اینکه فیلترینگ عمدتا در کارگروه موجود در قوه قضائیه، در حقیقت در کار گروه طرح مصادیق مجرمانه در فضای مجازی تصمیم‌گیری می‌شود که در آن دولت اکثریت آرای را دارد.
دبیر سابق شورایعالی فضای مجازی گفت: مشکلی که در حال حاضر به ما برای فیلترینگ برخورد کرده است ۲ مطلب است. یک مطلب تعدد بالای سایت‌هایی که انسداد برای آنها صورت گرفته است که عملا باعث شده که تجارت بین‌الملل، تجارت داخل کشور، بازاریابی داخلی و بسیاری از نیازهای اجتماعی، خبری و سیاسی با اختلال مواجه شود.
فیروزآبادی اذعان کرد: یک اشکال دیگر برای فیلترینگ و ماموریت آن مربوط به اقدامات فنی است که در دولت قبل بر روی شبکه صورت گرفته است که در حقیقت باعث شده کیفیت شبکه به شدت پایین بیاید. برای اینکه دولت ماموریت فیلترینگ را انجام دهد در حقیقت یک مقداری به نظر می‌آید "کاتولیک تر از پاپ" در بستر سایتها شدند.
وی ادامه داد: در حقیقت در سیاست اجرای فیلترینگ با افراطی که به عمل آمده باعث شده است که کیفیت شبکه به شدت پایین آید این موضوع را به نظر من باید بازنگری شود که دست دولت است.
***
تمجید رسانه اصولگرا از عارف
چند روز پیش محمدرضا عارف، معاون اول رئیس‌جمهور پزشکیان در دیدار با اعضای هیئت رئیسه جبهه اصلاحات با رد دوگانه مسئولیت و اختیار دولت‌ها، تاکید کرد: اینکه در مقطعی گفته می‌شد دولت مسئولیت دارد ولی اختیار ندارد قابل پذیرش نیست. دولت هم اختیار دارد و هم اقتدار و طرح اینگونه مباحث باعث سوء استفاده عده‌ای می‌شود که احیانا به دنبال موفقیت دولت نیستند.
مشرق درباره این اظهارات نوشت: «مسئولیت‌پذیری عارف در اشاره به برخورداری دولت از مسئولیت، اختیار و اقتدار، یک موضع قابل تحسین است.
این موضع قابل تحسین در کنار تأکید مقامات دولت جدید بر حمایت کامل از کابینه پیشنهادی نشان می‌دهد که دولت چهاردهم مثل برخی دولت‌ها قصد ایجاد "سخنگویان منفصل" را برای خود ندارد و ایضا با تندروها و چپ‌های نانجیب همراه نیست.
به دیگر سخن اینکه اقلا تا اینجا و با مواضع اعلامی مقامات دولت جدید؛ کسی از تندروها نخواهد توانست برای ادعاهای همیشگی خود مبنی بر اینکه کابینه پیشنهادی مطلوب پزشکیان نیست و یا دولت در اقداماتش صاحب اختیار نیست و دولت پنهان عنان‌دار امور است؛ بازاریابی کند.
صحبت‌های عارف از این حیث واجد اهمیت ویژه است که شاهد طرح این سخنان در مقابل اعضای هیئت رئیسه جبهه اصلاحات هستیم.»
***
تغییرات فضای سیاسی کشور با طرح ایده وفاق ملی
ایران نوشت: «اینکه ایده وفاق ملی تا چه حد در دستیابی به همه اهداف غایی خود موفق خواهد شد البته در گرو بازتاب و استقبالی است که از سوی همه طرف‌های مورد دعوت دریافت خواهد کرد. بر این اساس هر چند واکنش‌ها به کابینه معرفی شده چه از سوی جریان‌های سیاسی حامی دولت چهاردهم و چه از سوی اقلیتی از چهره‌های منسوب به جریان رقیب دولت حکایت از مقاومت در برابر این تمامیت‌خواهی زدایی و تعین عملی امر وفاق و انسجام ملی دارد، با این حال در همین روزهای بررسی صلاحیت و برنامه وزرای پیشنهادی در مجلس شورای اسلامی رجوعی به مواضع نمایندگان در موافقت و حتی مخالفت کلیت کابینه و وزرا نشان دهنده آن است که از مخالفت‌های برآمده از تعارضات صرفاً سیاسی بشدت کاهش یافته و در اقلیت قرار دارد.
نطق دفاع برخی نمایندگان مجلس که در ادوار گذشته زاویه جدی با دولت اعتدالگرای حسن روحانی داشتند و در زمره منتقدان جدی نیروهای منسوب به جریان اصلاح‌طلب قرار داشتند از کلیت کابینه وفاق ملی و حتی وزرای اصلاح‌طلب آن مصداق همین تغییر است.
اینکه جمع قابل توجهی از نمایندگان اصولگرا در صف ناطقان موافق وزرای کابینه چهاردهم پشت تریبون مجلس قرار گیرند یا مجتبی ذوالنوری نماینده‌ای که در رسانه‌ها به عنوان چهره نزدیک به جبهه پایداری شناخته می‌شود در مقام دفاع از صلاحیت وزیر پیشنهادی ارتباطات نطق کند و اینکه وزرای بهداشت سابق فارغ از اینکه در کدام دولت مسئولیت داشته‌اند یک صدا از وزارت محمدرضا ظفرقندی اصلاح‌طلب دفاع کنند و اینکه حتی در نطق ناطقان مخالف نیز بر خلاف انتظار از اظهارات تند سیاسی و ارجاعات مبنی بر دوقطبی‌های سابق فاصله بگیرند مشت نمونه خرواری است از تغییری که ایده وفاق ملی پیش روی کشور قرار داده است.»