پخش زنده تلویزیونی همیشه مستعد برخی حاشیه هاست به خصوص برنامه های گفت و گو محور و باز به ویژه برنامه های گفت و گو محوری که ماهیت جدلی و مناظره دارند. حالا تصور کنید دو طرف چنین مناظره ای جوانانی پر شور و با انگیره سیاسی بالا باشند! نتیجه معلوم است: صراحت و انتقاد بیشتر؛ که البته لطف این برنامه های سیاسی به همین است و نباید هیچ واهمه از آن به دل کسی راه یابد چون چنین جدالی سخت تر و گزنده تر در بیرون از قاب تلویزیون در جریان است و رسانه ها باید بنابر تعریف آینه جامعه خود باشند.
با این حال اگر کسی فکر کند این صراحت و انتقاد زمینه ای فراهم می کند که از حدود اخلاق سیاسی و حرفه ای ( آن هم در یک برنامه رسمی) می توان فراتر رفت سخت در اشتباه است و این چیزی است که متاسفانه در یکی از برنامه های تلویزیونی خواسته یا ناخواسته رخ داد و عباراتی درباره شخص اول اجرایی کشور بر زبان رانده شد که تقریبا بی سابقه بود. عجیب تر اینکه این خطا بیشتر از آنکه از میهمان برنامه صادر شود از مجری برنامه سر زد!
یکی از میهمانان برنامه یادشده در حین بیان انتقادش از موضع گیری و تعبیر رییس جمهور درباره روابط با همه دنیا و حتی آمریکا ( که به صورت مشروط و منوط به اینکه اگر آمریکا هم دشمنی خود را کنار بگذارد) بیان شد، سعی داشت به بازتاب منفی این تعبیر در بین کشورهای مسلمان اشاره کند و گفت ما رویمان نمی شود در میان ملت های مسلمان بگوییم ایشان رییس جمهور ماست!
هر چند این تعبیر زننده هم شایسته طرح در یک برنامه زنده تلویریونی درباره شخص اول اجرایی کشور نبود، آن هم از سوی آن نوع طرز تفکری که معمولا هم تریبون صدا و سیما را یک طرفه در اختیار دارد اما به هر حال می توان آن را خطایی دانست که از یک جوان منتقد پرشور درباره یکی از موضع گیری های رییس جمهور در یک برنامه زنده سرزده. آنچه باعث تعجب و تاسف است ورود مجری و شرح و بسط فراگیری بود که شاید در ذهن جوان منتقد هم نبود یا اگر هم بود ضرورتی نداشت مجری برنامه تعبیر تندتر و گسترده تری را که میهمان هم به کار نبرد در شرح مقصود او بیان کند!
این رفتار چنان برخورنده و دافعه برانگیز و غیر حرفه ای بود که بسیاری از مخاطبان در فضای مجازی آن را به نوعی تسویه حساب این مجری با رییس جمهور در مناظره های انتخاباتی تفسیر کردند!
در چنین مواقعی مجری با تجربه و البته بی غرض سعی می کند تعابیر و مواضع یک جوان تند و تیز را اصلاح کند نه آنکه آن خطا را ضریب بدهد. این اشتباه چنان فاحش بود که حتی تذکر بعدی مجری به جوان یادشده هم نوعی بی صداقتی و غیرواقعی تلقی شد.
بیان انتقاد از رییس جمهور در یک برنامه تلویزیونی حتی به صریح ترین شکل هم ایجاب نمی کند تعابیری به کار برده شود که بیش از انتقاد، شایبه توهین و تخریب را به همراه داشته باشد.
نوع ورود مجری محترم به این ماجرا تداعی کننده همان مثل معروف ما ایرانی هاست که وقتی می خواهیم به کسی اشاره کنیم که باید حساسیت بیشتری به امری داشته باشد می گویم: حرمت امامزاده را متولی نگه می دارد! حرمت تلویزیون با این خطا حفظ نشد.