بخش‌های مهم این گفت‌وگو را که با روزنامهاعتماد انجام شده در ادامه می‌خوانید:

*اغلب مشکلات منجر به خشونت‌های کلامی و فیزیکی در اورژانس بیمارستان‌ها رخ می‌دهد و معمولا در بخش‌های بیمارستانی، خبری از این اتفاقات نیست و اگر هم به ندرت چنین اتفاقاتی در بخش‌ها رخ دهد، به دلیل آرامش و آسایش حاکم در بخش‌ها، با کدخدامنشی مرتفع می‌شود.

 *چه بخواهیم و چه نخواهیم، آستانه تحمل همکاران من در اورژانس‌ها، به دلایل مختلف کاهش یافته که این کاهش می‌تواند ناشی از بحث‌های مالی، شیفت‌های زیادتر و کمبود نیروی انسانی باشد که البته این مشکلات هم بارها مطرح شده است.
 
*شمار بالای برخوردهای منجر به خشونت کلامی و فیزیکی در اورژانس بیمارستان‌ها، استهلاک تجهیزاتی و تاسیساتی اورژانس‌هاست. من در طول 12 سالی که در اورژانس کار کرده‌ام، شاهدم که دستگاه‌های متعدد در اورژانس خراب می‌شود و در چنین شرایطی، کادر درمان ناچارند به همراه بیمار بگویند که تا زمان تعمیر دستگاه باید منتظر بماند. چنین شرایطی، نگرانی همراهان بیمار که از پیش هم دچار آشفتگی بودند را تشدید می‌کند.

*تکنولوژی بخش درمان، از نوع پیشرفته و «های تک» و اغلب، وابسته به بازار خارج است در حالی که برای واردات این تجهیزات هم با مشکلات عدیده ارزی و ریالی و FATF مواجهیم. 

*آستانه تحمل کادر درمان اورژانس هم پایین است و به دلیل تراکم وحشتناک بیمار در اورژانس‌ها، از گفت‌وگوی صحیح با بیمار و همراهان بیمار ناتوان می‌شوند در حالی که چه بسا یک گفت و گوی ساده و با آرامش با همراهان بیمار، هم در متعادل کردن فضا موثر باشد و هم، همراهان بیمار را به کمی صبر و تحمل راضی کند ولی باز هم همان تراکم بالای مراجعات در بخش اورژانس، ممکن است به برخورد و کلامی از سوی کادر درمان ختم شود.

*تراکم بالای مراجعات در بیمارستان‌های دولتی آموزشی، باعث خستگی کادر درمان می‌شود و البته به دلیل همین خستگی هم ممکن است یک مراجعه جدید را قبول نکنند یا حتی ممکن است جمله‌ای به زبان بیاورند که معنا و مفهوم دیگری القا کند. 

*تامین امنیت کادر درمان، وظیفه حاکمیت است. در تمام کشورها، قوانینی وضع شده و طبق این قوانین، در هر شرایطی و حتی در صورتی که کادر درمان مرتکب قصور شده باشد، هرگونه آسیب فیزیکی به کادر درمان مستوجب برخورد قاطع و قانونی است و استدلال تمام دولت‌ها این است که آسیب فیزیکی به کادر درمان، باعث صدمه به کل جامعه می‌شود.