به گزارش ایسنا، جهانگیر درویش، معمار ایرانی که سال ۱۳۱۲ به دنیا آمده بود، به دلیل کهولت سن درگذشت.
پدر او سعداله خان درویش از مبارزان تأثیرگذار نهضت جنگل بود. دوره متوسطه را در دبیرستان‌های البرز و هدف با نمره‌های ممتاز گذراند. او دوره مقدماتی دوساله معماری را از سال ۱۳۳۴ تا ۱۳۳۶ در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به پایان رساند. سپس برای ادامه تحصیل در رشته معماری به ایتالیا رفته و کارشناسی ارشد خود را از دانشکده معماری شهر رم ایتالیا گرفت؛ دوره دکترا را نیز در سال ۱۳۴۱ در دانشگاه پلی تکنیک شهر تورین ایتالیا به پایان رساند.
فعالیت حرفه‌ای درویش از سال ۱۳۴۱ در ایتالیا، ایران و آمریکا در این رشته آغاز شد. در سال ۱۳۴۴ درویش مؤسسه معماری درویش را در تهران و در سال ۱۳۶۲ «مؤسسه معماری دکتر درویش» را در ایتالیا تأسیس کرد.
او معمار استادیوم تختی و طراح نقشه موزه ایران درودی است. در خرداد ماه ۱۳۴۵، جهانگیر درویش ورزشگاه ۳۰ هزار نفری تختی را طراحی کرد. ورزشگاه مذکور که در قسمت شرق تهران قرار دارد، نخستین مجموعه‌ای است که برای پوشش وسیع آن از سیستم کابلی استفاده شده است.
طرح جامع ورزشگاه، معماری ورزشگاه و پوشش آن توسط جهانگیر درویش طراحی شد. محاسبات پوشش فضا توسط فرانسوی‌ها (شرکت B.E.T.CETAC) و مدل‌سازی سیستم کابلی در دانشگاه ساری(Surrey) انگلستان و پلی تکنیک لندن انجام گرفت و سپس اجرای آن پوشش که در ایران تازگی داشت توسط مهندسان و کارگران الجزایری، که برای فرانسوی‌ها کار می‌کردند به مرحله اجرا درآمد (منبع: ویکی‌پدیا هنرمند). در مورد ورزشگاه تختی، درویش نوآوری‌های زیادی را چه در سامانه پوشش کششی وچه در استخوان‌بندی بتنی طراحی کرده و به اجرا درآورده که در مقایسه با سایر ورزشگاه‌های خارج از کشور در دوران خود، می‌توان گفت جزئیات جالب و تازه‌تری داشت.