این روزها سیل حوادث فرصت تحلیل و تفسیر کافی را گرفته است. هنوز از مشاهده و هضم یک رویداد فارغ نشده ایم که رخداد دیگری صاعقه وار از راه می رسد. در هر کدام از این رویدادهای پی در پی عبرت هایی نهفته است و درس هایی بزرگ وجود دارد اگر چشم بینا و روحی حقیقت جو وجود داشته باشد.
از جمله درس های بزرگی که می توان در ماجرای کنار رفتن اسد از قدرت و بر قدرت نشستن « جولانی» گرفت این است که چطور این دومی که تا دیروز در فهرست افراد و جریان های تروریستی قرار داشت و ریشه فکری و دینی بنیادگرایانه و تکفیری دارد یک شبه نماینده دموکراسی و به ارمغان آورنده آزادی و حقوق بشر برای مردم سوریه می شود !
در ساعات اولیه ورود «گروه های مسلح معارض اسد» به دمشق بسیاری از مدافعان وطنی «هضم» و «هدم» ایران در نظام جهانی (نه مدافعان «عقلانیت» و « تدبیر» در برخورد با این نظم) ، چنان فریاد خوشحالی سر می دهند که گویی «جولانی» و همراهانش آمده اند که به سوری ها پس از ۶ دهه آزادی و دموکراسی اهدا کنند! این هموطنان ظاهرا آگاه و باسواد ما، ساده دلانه و از «صمیم قلب»شان به مردم سوریه تبریک می گویند و آرزوی روزهای خوبی برای آنان دارند. آنان فراموش کرده اند یا نمی خواهند ببینند که برای حافظان نظم کنونی جهانی آنچه اولویت دارد منافع است نه ارزش هایی که از بام تا شام بر سر این و آن کشور می کوبند. ارزش هایی که شاید در کشورهای خودشان مورد توجه و مطالبه عمومی است و نهادینه شده اما برای کشورهای دیگر به هیچ وجه روا نیست مگر در قالب یک چهره فریبنده برای رسیدن به اهدافی دیگر!
حالا دیگر ارتش ظاهرا آزاد سوریه نیز برای غرب سیاسی، محلی از اعراب ندارد چون بر خلاف ادعاهای رنگارنگ شان این گروه های تا دیروز تروریستی هستند که منافع آنها را تامین می کنند.
مدافعان وطنی حل شدن در نظم موجود جهانی به خصوص آنانکه همواره از دریچه ایدئولوژی های بازارگرایانه و بنیادگرایی بازار به تحلیل همه امور می نشینند و در تبریک گفتن به جانشینان بنیادگرای اسد نیز بیش از همه ذوق زده شده اند، کافی است فقط در حد یک جستجو ساده اینترنتی وقت بگذارند و ببینند که کدام یک از ارزش های ابزاری غرب در جهان غیرغربی به ثمر نشسته؟ آیا لیبی اکنون کشوری آزاد و مستقل و رعایت کننده حقوق بشر است یا تونس و مصر یا افغانستان؟!
فردای سوریه را هم به چشم خواهیم دید دور نیست!
