بیش از ۴۰سال است با نهضت بی وقفه گاز رسانی این نعمت الهی را حتی به دور دست ترین ومحروم ترین نقاط مملکت رسانده وباید از این بابت وعدالت اجتماعی ایجاد شده در این زمینه از همه دست اندر کاران آن  تشکر کرد.....اما همان زمان هم عقلایی بودند که مخالف بودند وخواستار تبدیل گاز به برق در نیروگاه‌ها واستفاده از شبکه برق موجود وتقویت آن بودند ومخاطرات آن را گوش زد می کردند.

ایران چهارمین غول تولید کننده نفت وگاز در جهان است واولین اسراف کننده این مواد در گیتی.

با پول این مواد که هزاران مشتقات گرانقیمت از آن مشتق می شود نه تنها رفاه این نسل بلکه رفاه نسل های آینده تضمین شده است.

خوب پس چه باید کرد؟

راه را عقلای دنیا به ما نشان داده اند وآن حرکت پرشتاب وانقلابی به سمت استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر (انرژی خورشیدی،انرژی باد،زمین گرمایی،جزرومد،امواج دریا و....)می باشد.

این کار نیاز به مدیریت وسرمایه دارد ،خوشبختانه ازموهبت نیروی انسانی کارآمد برخورداریم وصد البته سرمایه لازم را در صندوق امانات مردمی بانک ها ودر گنجینه طلای خانم های هر خانه ای داریم کافیست منصفانه آنها را با حفظ سرمایه اشان بصورت طلا ودلار در سود حاصل از این اقدام شریک نمائید (فروش گاز صرفه جوئی شده وتبدیل آن به محصولات ومشقات با ارزش افزوده بالا)

درکناراین کارها رساندن اقتصاد به بازار آزاد وقیمت های جهانی چه ازحیث حقوق ودرآمد وچه  هزینه ها ،خود به خود مشکل اسراف را تا حدود زیادی حل می کند.

گفتنی ها گفته شد....کو گوش شنوا...کو مرد عمل...کجاست دور ریختن ملاحظه کاری های اذهان ملاحظه کار ودست به عصا....

به خودمان بیائیم ماصدها مشکل ریز ودرشت داریم وهرکدام راهکار مختص بخود را می طلبد.

ولی مهم تر از راهکار، شهامت اجرای آنهاست...بگردیم متخصصینی با شهامت بیابیم

وراهکارها را به آنان بسپاریم تا دیر نشده وهستی امان را بباد ندادیم.