به گزارش الف، این هویت صرفا ترکیبی از ایرانیت و اسلامیت نیست، بلکه چنان در هم تنیده شده که نمی توان آن را از یکدیگر تفکیک نمود.  هویت ایرانی اسلامی، زمانی شکل گرفت که ایرانی‌های خداپرست و نجیب در گستره‌ی ایران بزرگ، بنا بر سابقه توحیدی خود، اسلام، بویژه اسلام اهل بیتی را پذیرفته و آن را در آغوش گرفتند. می‌توان گفت که ایرانی‌ها بیشترین خدمات را به مبانی دینی و ترویج آن در گستره بزرگی از ایران و جهان داشته‌ و دارند. خدمات اسلام و ایران، متقابل، و هم افزا بوده و هست.

این نکته که بدخواهان ایران بخواهند انسجام هویتی ما را خدشه دار کنند، قابل فهم است؛ ضمن اینکه این گونه حرکت‌ها، به گواه تاریخ ایران، تازه نیست و عمدتا اولویت اول حرکت‌های استعماری بویژه نزد انگلیسی‌ها بوده است.

 اختلاف افکنی، فرقه سازی، ترویج تعصب کور و روش های دیگر از رفتارهای همیشگی آن‌ها بوده است.   آن‌چه مهم است، این مطلب است که بلوغ سیاسی فرهنگی اقتصا می‌کند که در برابر حرکت‌های تفرقه افکنانه هوشیار باشیم. بارها و بارها تجربه شده است، آنان که در آتش تفرقه می‌دمند، نه ایران را دوست دارند، نه به ایرانی بودن اهمیت می‌دهند و نه به دین. آنان تنها به تفکیک هویت‌ها برای هدفی پنهان، فکر می‌کنند.  توجه کنیم که تفکیک در هویت‌ها، زمینه‌ای برای تفکیک و تجزیه اقلیم‌ها و جغرافیا خواهد بود.