گروه اقتصادی خبرگزاری فارس؛ در حالی که مجمع تشخیص مصلحت نظام پیوستن به کنوانسیون‌های CFT و پالرمو را بررسی می‌کند، یک پرسش افکار عمومی را به خود مشغول کرده است.
آیا همسویی با استانداردهای مالی جهانی، شبکه‌های مخفی «بانکداری در سایه» تهران که راه نجات آن برای فرار از تحریم‌های آمریکاست را، نابود خواهد کرد؟
این پرسش پس از اعلام وزیر خزانه‌داری آمریکا، در مارس ۲۰۲۳ درباره آغاز یک کمپین تحریمی گسترده علیه زنجیره تأمین نفت ایران  از استخراج تا تسویه مالی اهمیت بیشتری یافته است. 
در یک اقدام، آمریکا پالایشگاهی در چین و مدیرعامل آن را به دلیل فرآوری صدها میلیون دلار نفت خام ایران تحریم کرد.
اکنون، واشنگتن قول داده است سیستم مالی سایه ایران را که به ادعای آنها فروش میلیاردی نفت را ممکن می‌سازد، منهدم کند.
سیستم بانکداری در سایه ایران: رگ حیاتی برای بقا در تحریم‌ها
شبکه «بانکداری در سایه» ایران ترکیبی پیچیده از تسهیل‌گران مالی، صرافی‌های غیررسمی و شرکت‌های صوری سال‌هاست که راه نجات تهران از تحریم‌های آمریکا بوده است. 
با پنهان‌سازی تراکنش‌ها و اجتناب از کانال‌های بانکی رسمی، ایران نفت، پتروشیمی و کالاهای دیگر را فروخته و ارز بدست می‌آورد.
اما تَرَک‌ها در حال ظهورند. محسن قمصریان، مقام ارشد نفتی دوران دولت حسن روحانی، سال ۹۸ به خودزنی ایران اشاره کرد و‌گفت:« شبکه بانکی به نام صرافی‌ها داشتیم، اما جزئیات آن را تحت چارچوب FIU (واحد اطلاعات مالی) افشا کردیم و خودمان آن را بستیم».  
این اعتراف الگویی را تأیید می‌کند، در سال ۹۸، ایران بخش‌هایی از شبکه مالی خود را در حین تلاش برای همسویی با گروه اقدام مالی (FATF) افشا کرد. 
اکنون، با شدت گرفتن تلاش‌ها برای پیوستن به کنوانسیون پالرمو (مبارزه با جرایم فراملی) و چارچوب CFT (مبارزه با تأمین مالی تروریسم)، منتقدان بیم آن دارند که تاریخ تکرار شود.
قمار پالرمو، رهایی اقتصادی یا اشتباه استراتژیک؟
طرفداران پیوستن به کنوانسیون‌های مرتبط با FATF استدلال می‌کنند که این همسویی هزینه تراکنش‌ها را تا ۲۰ درصد کاهش می‌دهد، دسترسی به سیستم‌های پرداخت بین‌المللی را آسان می‌کند و تجارت با شرکایی مانند روسیه و چین را تسهیل می‌کند. صمد حسن‌زاده، رئیس اتاق بازرگانی ایران هشدار داد:« بدون حل مسئله FATF، تجار ایرانی نمی‌توانند در خارج حساب باز کنند یا پول انتقال دهند». 
اما منتقدان، از جمله چهره‌های اقتصاددان مانند مجید شاکری این اقدام را بی‌فایده می‌دانند و‌ می‌گویند که «پالرمو تحت تحریم‌ها هیچ سود واقعی ندارد و تنها دور زدن تحریم را رویا می‌کند».
راهبرد آمریکا، استفاده از اصلاحات ایران علیه خودش 
به نظر می‌رسد واشنگتن آماده است تا از این معمای تهران سوءاستفاده کند. پس از تحریم «ناوگان سایه» نفتکش‌های ایران، آمریکا اکنون هدفش نابودی سیستم مالی سایه است.
خطوط قرمز بقا
بیش از ۹۰ درصد نفت ایران از طریق شبکه‌های مبهم به چین می‌رود، اما تحریم‌های ثانویه آمریکا در حال سفت‌تر شدن است.
اگر همسویی با پالرمو این کانال‌ها را تضعیف کند، ایران ممکن است با بحران مالی روبرو شود. 
آیا تاریخ تکرار می‌شود؟
در حالی که مجمع تشخیص ایران پالرمو را بررسی می‌کند، نتیجه ممکن است، به تکرار تاریخ ختم شود.
شبکه بانکداری بار دیکر افشا شده و راه مقابله با تحریم سخت‌تر از گذشته شود.
برای واشنگتن، هدف روشن است، سیستم سایه ایران را منسوخ کند.