مدت زمان زیادی تا برگزاری مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا با محوریت پرونده اتمی کشورمان در مسقط پایتخت عمان باقی نمانده است. مذاکراتی که تقریبا اغلب توجهات سیاسی و رسانه ای در منطقه خاورمیانه را به خود جلب کرده و تحلیل و تفسیرهای مختلفی با محوریت جو پیرامونی آن و نتایج و پیامدهای احتمالی‌اش مطرح می شود.
در این میان، بسیاری بر این باورند که به نتیجه رسیدن یا نرسیدن مذاکرات مذکور، می تواند با تبعات قابل توجهی برای معادلات کلان منطقه غرب آسیا همراه باشد. ایران به صراحت اعلام کرده که اکنون یک فرصت و آزمون بزرگ برای دولت آمریکا ایجاد شده و درست به همین دلیل سید عباس عراقچی وزیر امور خارجه کشورمان در مقاله ای که در نشریه واشینگتن‌پست منتشر شده تاکید کرده که در شرایط فعلی، توپ در زمین آمریکا است.
در نقطه مقابل، دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا و اعضای تیم سیاست خارجی و امنیت ملی دولت وی نیز مدام تهدید می کنند که اگر مذاکرات مذکور به نتیجه نرسد، هیچ بعید نیست که گزینه نظامی را علیه ایران و به طور خاص سایت های اتمی کشورمان فعال سازند. البته که حتی تحلیلگران آمریکایی نیز عملیاتی شدن این سناریو را از شانس کمی برای متوقف کردن برنامه اتمی ایران ارزیابی می‌کنند. با این همه، به نظر می رسد که طرف ایرانی به طور خاص در بحبوحه آغاز و برگزاری مذاکرات غیرمستقیم با دولت آمریکا، باید مراقب دو فتنه بزرگ باشد.
اول اینکه ترامپ و ترامپیست ها این تصور را دارند که یکه‌تازِ میدان روایت‌سازی رسانه ای از مذاکرات، آن ها هستند. به بیان ساده تر، این آن ها هستند که مرجعیت رسانه ای را در مورد روند مذاکرات آتی به دست خواهند داشت و از این رهگذر هم می توانند خوراک رسانه‌ای هدفمندی را علیه ایران به افکار عمومی بین المللی بدهند و هم بسترهای مساعدی را برای افزایش فشارها علیه ایران جهت رسیدن به توافقی که مطلوب واشنگتن باشد فراهم سازند.
از این رو، ما باید به مذاکره نگاهی چندبُعدی داشته باشیم و به طور خاص در حوزه مرجعیت رسانه ای، ما نیز با استفاده از بازوان رسانه‌ای خود، کنشگری فعالی داشته باشیم. برخی منابع خبری اعلام کرده اند که دولت ترامپ خواستار پوشش رسانه ای کامل و دقیق مذاکرات مسقط شده است. این درخواست ترامپ و ترامپیست ها تا حد زیادی در راستای همین ذهنیت آن ها است که از رهگذر به دست گرفتن کنترل میدان عرضه روایت ها با محوریت مذاکرات مذکور، می توانند ایران را به عقب نشینی و در نهایت، تسلیم وادار کنند.
نکته دوم اینکه ترامپ به شدت به یک توافق فوری با ایران نیاز دارد. او می خواهد این توافق را به عنوان نمودی از کفایت و کارآمدی خود در عرصه سیاست خارجی و حکمرانی آمریکا به افکار عمومی داخل آمریکا و جهان بفروشد. از این رو، او دست به هر کاری می زند که به یکچنین بروندادی برسد. از این رو، یکی از گزینه هایی که احتمالا وی و متحدانش به نحوی جدی در دستورکار خواهند داشت، این است که تا جای ممکن انجام مذاکره از سوی ایران را به مثابه سمبل ضعف تهران معرفی کنند و یا ایستادگی ایران بر حقوق و مناف ملی خود را نمودی از انعطاف ناپذیری و کارشکنی کشورمان معرفی کنند.
در این رابطه نیز جدای از اهرم های رسانه ای، فعالان حوزه دیپلماسی کشورمان باید با قدرت وارد میدان شوند و مانع از پیشبرد دستورکارهای مطلوب دولت ترامپ شوند. تاکنون بارها و بارها هشدار داده شده که ترامپیست ها احتمالا قصد دارند در بحبوبحه مذاکرات غیرمستقیم اتمی با ایران، نسبت به ایجاد برخی آشوب ها در داخل ایران و یا اجماع سازی بین المللی علیه کشورمان، اقدام کنند. از این رو، واجب است که در مواجهه با این فتنه‌ها، کلیه دستگاه ها و مقام های مسوول، هوشیار و آگاه باشند.
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.