خالق مجسمه «مطالعه» که حدود دو ماه پیش بخشی از اثر او توسط فرد یا افرادی ناشناس جداشده و آسیب‌دیده بود می‌گوید: فکر می‌کنم بیشتر از هر چیز، شرایط اقتصادی موجب شده تا سارقان به فکر ربودن مجسمه‌های شهری بیفتند، چون با مطلع شدن از اینکه جنس بخش جدا شدۀ مجسمه «مطالعه» برنز یا آهن نیست، آن را گوشه‌ای رها کرده و رفته بودند.
محمد سلامت‌زاده، نقاش و مجسمه‌سازی که خالق چندین اثر حجمی در اصفهان است، در گفت‌وگو با ایسنا اظهار می‌کند: مجسمۀ «مطالعه» که نمادی در ستایش مطالعه و ترغیب جامعه به این امر است، سال ۱۳۹۵ توسط شهرداری اصفهان سفارش داده شد و مقابل کتابخانه مرکزی قرار گرفت اما حدود دو ماه پیش متوجه شدم که کتاب و بخشی از این مجسمه، توسط فرد یا افرادی از بدنه جداشده است.
او ادامه می‌دهد: جنس بدنه این مجسمه از فایبرگلاس است و خیلی به آن فشار واردشده بود تا از پایه جدا شود اما در نهایت فقط توانسته بودند کتاب و دست مجسمه را جدا کنند.
این هنرمند، در پاسخ به این سؤال که «آیا پیگیری قضایی برای شناسایی سارق یا سارقان انجام‌شده یا خیر؟» می‌گوید: به این خاطر که قسمت کتاب و دست مجسمه مطالعه هم از جنس فایبرگلاس بود، آن را همان اطراف رها و کرده و رفته بودند، بنابراین پیگیری قضایی انجام نشد اما اثر قدرت‌الله عاقلی که بخشی از آن چند روز پیش به سرقت رفته، از جنس برنز است.
سلامت زاده تصریح می‌کند: در حال حاضر این مجسمه را به کارگاه انتقال داده‌ام تا مرمت کنم و در صورت تصویب، تغییراتی هم خواهد داشت.
از نظر او، علت این سرقت‌ها مشکلات اقتصادی است و دراین‌باره توضیح می‌دهد: اخیرا پدیدۀ دزدیده شدن درِ چاه‌ها که در تمام شهرها در کف کوچه و خیابان دیده می‌شود هم زیاد شده و وقتی به درِ چاه که در صورت فقدان آن جان مردم به خطر می‌افتد رحم نمی‌کنند، دیگر برای سایر موارد چه انتظاری می‌توان داشت.
«به نظر شما برای جلوگیری از این سرقت‌ها چه می‌شود کرد؟» پاسخ سلامت زاده به این سؤال چنین است: فکر می‌کنم باید مجسمه‌ها را جایی قرار داد که حتی نیمه شب کاملاً در معرض انظار باشند و اطراف آن نیز نورپردازی شود. البته اثر «تقدیس» پرویز تناولی و «درخت دوستی» مرتضی نعمت‌اللهی هر دو این ویژگی‌ها را داشتند و بااین‌حال از دستبرد در امان نماندند.
او می‌افزاید: نقطۀ اتصال سردیس‌ها به پایه ی سنگی و بتنی، شاید اسکلت محکمی نداشته باشد؛ به هر حال بسیاری از آنها در سال‌های گذشته نصب شده‌اند و شاید چندان بیم آن نمی‌رفته که سرقت شوند، به همین خاطر سارقان با ترفندهای خود و به مرور، بخشی از آثار و شاید خود اثر را از جا کنده و می‌برند؛ ازاین‌جهت شاید سرکشی‌های دوره‌ای و تقویت اسکلت سردیس‌ها و نقاط جوش اجزا، احتمال سرقت را کمتر کند.
