رییس جمهور در جلسه اخیر هیات دولت برای بار چندم و این بار با انتقاد شدید از نامزدهای انتخابات گفته است چرا در مناظره ها هیچکس از جنگ اقتصادی و شرایط جنگی چیزی نمی گوید؟ 

معاون ارتباطات دفتر رییس جمهور نیز در این زمینه با مقایسه این دوران با زمان جنگ تحمیلی پرسیده است که مگر می شود ایران سال59 تا 67 را بدون صدام و جنگی که به ایران تحمیل کرد به یادآورد؟!

هر چند ظاهر این سخنان درست به نظر می رسد و هیچ یک از منتقدان نیز هیچگاه منکر این واقعیت نبوده اند اما چنانکه بارها گفته شده همه ماجرا در این زمینه آن نیست که آقای رییس جمهور مایل است به آن اشاره کند. آقای روحانی و معاون ارتباطات دفترشان  باید پیش از انتقاد به دیگران مقایسه تاریخی خود را کامل کنند و بگویند آیا مدیران و مدیریت این دولت هم شباهتی با مدیران و مدیریت دهه جنگ تحمیلی دارد؟!  این قیاس را می شود فراتر از دولت در کل حاکمیت و حتی در خود جامعه به عنوان محل بروز پیامدهای مدیریت دولتمردان نیز به تماشا نشست: آیا جامعه دوران جنگ تحمیلی تا بدین حد که در جامعه امروز تفاوت طبقاتی دیده می شود شاهد تبعیض های شدید بود؟!

دولتمردان و طرفداران شان مانند آقای همتی که در مناظره به این موضوع اشاره کرد، همواره از بزرگ شدن «کیک اقتصاد» ایران  به عنوان لازمه بهتر شدن اوضاع معیشتی مردم سخن می گویند و این امر را هم مستلزم بهتر شدن روابط خارجی کشور ( مشخصا آمریکا) می دانند و نتیجه می گیرند که نارضایتی معیشتی ریشه در این موضوع دارد اما فراموش می کنند - یا شاید بهتر است بگوییم گاهی خود را هم به ندیدن این واقعیت می زنند- که در زمان جنگ تحمیلی کیک اقتصاد این کشور به مراتب کوچک تر ازامروز بود اما نارضایتی عمومی هم به مراتب کمتر از امروز بود. 

بنابراین عامل اصلی که باعث نارضایتی عمومی شده را در درجه اول نباید خارج از مرزها جستجو کرد. این نارضایتی عمومی صرفا با اقدامات ترامپ و به صورت دفعی پدید نیامده بلکه چنانکه بارها از سوی کارشناسان بیان شده حاصل سالها ناکارامدی و شکل گیری ساختارهای غلط و بی ارادگی در  اصلاح آن هاست. 

بیایید فرض کنیم از همین فردا  مشکل تحریم ها حل شود و کشور به دوران پیش از ترامپ برگردد؛ آنچه به جای خود باقی است یک اقتصاد غیر مولد، رانتی و به شدت غیرشفاف است که با بی ارادگی در اصلاح آن که گاه توام با تعارض منافع تصمیگیران نیز بوده دیر یا زود سطح نارضایتی ها را دوباره افزایش می داد. 

بهتر است رییس جمهور و حامیانشان ضمن بیان دشواری های ناشی از تحریم به جای جوالدوز زدن دایم به منتقدانشان گاهی  یک سوزن هم به خودشان بزنند . آنچه برای افکار عمومی امروز ایران آزاردهنده است، اهتمام کافی نداشتن به حل مشکلات و تقسیم نابرابر همین کیک موجود اقتصاد است.

با این ساختارهای غلط اقتصادی و فرهنگ مدیریتی زیاده خواهانه و شکاف طبقاتی روزافزون  حتی اگر کیک  اقتصاد ایران بزرگ تر شود کام مردم همچون گذشته از آن شیرین نخواهد شد!